Exotisch skiën in Georgië

Tekst: Yannick de Bièvre Het permanent bewoonde hoogste dorp van Europa doemde eindelijk voor ons op. Na 24 uur non-stop reizen arriveerden we met ons vieren in Ushguli. De laatste drie uur brachten we al hotsend en knotsend door in een 4x4. Het zicht op Shkara, de hoogste berg van Georgië, maakte veel goed.

In het schemerdonker sleurden we al ons materiaal door het middeleeuws-uitziende dorp. Het was er erg modderig en met uitzondering van de smalle paadjes was alles wit. De geur deed ons echter vermoeden dat het niet om modder ging… Tien dagen op ontdekkingstocht in de Kaukasus met toerski’s konden we samenvatten in drie woorden: mest, torens en bergen.

Ushguli (2100m) ligt in het hart van Svaneti, een bergstreek aan de grens tussen Georgië en Rusland. De streek wordt gekenmerkt door de tientallen vestigingstorens die overal verspreid staan. De huizen en torens werden gebouwd tussen de 9e en 13e eeuw. Sindsdien is er nog niet veel veranderd. De lokale families leven van wat het land opbrengt en van hun eigen dieren. Die waren er in overvloed. Koeien, geiten, schapen, paarden, honden en ganzen waren de echte inwoners van het dorp. Zij liepen vrij rond, wat het geheel nog charmanter maakte.

Wij kwamen terecht bij een bejaard koppel dat geen woord Engels praatte maar wel voor ons zorgde alsof we hun eigen kinderen waren. Er was geen douche en nauwelijks verwarming, maar door de gastvrijheid hebben we dit zeker niet als een probleem ervaren. Deodorant en donsvesten bleken de oplossing te zijn.

De drie omliggende valleien boden meer tourski-opties dan we op zeven dagen konden realiseren. Heerlijke hellingen die halverwege onze reis een nieuw wit deken kregen, deden ons elke dag dromen naar meer. Onze dagelijkse routine bestond eruit om een lijn te kiezen, enkele uren omhoog te stappen en te genieten van de afdaling in een onwaarschijnlijk kader.

Eens we de grommende straathonden in het dorp voorbij waren, lag er een witte wereld te wachten om ontdekt te worden. Ushguli staat door de moeilijke bereikbaarheid nog niet op de internationale ski-radar. Slechts enkele skiërs verkenden de valleien voor ons, waardoor er nog een ongekend potentieel ligt aan eerste afdalingen. Tijdens ons verblijf waren er geen andere skiërs te bekennen. Dat was exact waarvoor we gekomen waren.

Een beklimming en eerste afdaling van het centrale couloir op Shkara zaten er door de sneeuwval helaas niet in. Elke dag was er wel iets nieuws te ontdekken. We werden al snel vriendjes met een straathond die ons dagelijks volgde tot boven de 3000 m.

Na zes dagen touren besloten we nog een dag het skigebied van Mestia te verkennen. Een splinternieuwe lift van Duitse makelij bracht ons de hele dag voor slechts zeven euro naar de top. Het skigebied bood vanaf hier een 360° panorama van de Kaukasus en een heerlijke afdaling. Het feit dat er met uitzondering van twee locals geen kat te bespeuren was, maakte de ervaring nog unieker.

Om de twaalf uur durende minibus-marteling niet nog eens te moeten overdoen, besloten we voor de terugreis de nachttrein terug naar Tbilisi te nemen. Nadat we er in geslaagd waren al onze bagage in de kleine coupé te proppen én onszelf erbij te wringen, restte ons enkel nog het lachen met de dronken conducteur om in een diepe slaap weg te zinken. Een obligaat dagje rondslenteren in de hoofdstad was de ideale afsluiter van een fantastische reis!

Praktische Info

Wij vlogen voor €240 met Turkish Airlines vanuit Brussel via Istanbul naar Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Met de lokale minibus geraakten we in 12u in Mestia. Nadien volgde nog een rit met de Jeep van 3u om in Ushguli te geraken. We verbleven in Guesthouse Riho en betaalden iets meer dan €20 per persoon per nacht voor half pension. Toen wij er waren, was dit ook het enige ‘guesthouse’ dat open was. We waren aangenaam verrast over hoe makkelijk het was om te reizen in Georgië. Iedereen was steeds erg hulpvaardig en enthousiast over onze plannen. In totaal beleefden we een fantastisch 10-daags avontuur voor nog geen €600 per persoon.

Volg onze avonturen via Mountcoach, It’s a playground, en onze Facebookpagina. De film mag u eind oktober verwachten op het Freeride Film Festival. Alle foto’s: Sam Van Brempt