Techbindings en de wet van Murphy

Chamonix

Na het effectieve winterseizoen in La Plagne probeer ik enkele winter’s steeds in mei en juni enkele mooie tourskitoppen of steile lijnen te skien. Zo was ik begin mei terug in Chamonix te vinden, en de condities zagen er TOP uit!

Na een weekend te wachten op beter weer was de stoke hoog, maar jammer genoeg ging op wat 1 van de betere dagen van het seizoen had kunnen zijn de liften niet open in Cham, teveel lawinegevaar en wind…

Val Thorens met Poederbaas

Hierna ben ik naar Val Thorens afgereisd, waar er met Poederbaas een stand was op de Dutchweek, daar trek je als Belg wel eens ogen, skiën en feesten tussen al die zotte Nederlanders… ;)

De wet van Murphy

Of bij ons zeggen ze wel eens: “als er iets verkeerd loopt loopt alles verkeerd…”

1. Met Koen Bakkers skistuff in orde zetten, enkele winkels doen, tijdsbesef kwijtraken, op gesloten appartement toekomen, geen sleutel meehebben -> inbreken in eigen appartement via een gelukkig opengelaten venster!

2. Eten, willen gaan skiën, naar skilocker stappen, “shit, deze gaat natuurlijk ook niet open zonder sleutel…” -> te voet naar boven richting de Poederbaas stand

3. Terwijl ik te voet naar boven stap begint het nog eens stevig te regenen… -> schuilen onder de Poederbaas tent!

Opeens kwam de zon er dan toch door, passeerde Seb Jam op zijn snowboard, gaf deze me even een lift naar beneden met de sleutel op zak en op zoek naar men skistuff! Dus tegen 14.30u stond ik dan toch op men ski’s! De enigste ski-setup die ik bij had waren mijn “steepskis”, een paar ZAG H112 met Plum(tech) bindingen, al de rest lag nog in La Plagne…

Door de warmte en de regen tot op +3000m lagen de skipiste’s er niet optimaal bij.Na enkele gesloten vers gereden rode pistes te straigthen zonder ook maar enige snelheid te pakken en continu te blijven “plakken” terug naar de stand en even beslissen als we nog wat gingen verder skiën… Sanne besliste nog even een snel tourtje met ons mee te skiën, weg waren we!

En dan, net toen we aan het terugkeren waren richting de stand,skilift bovengekomen, blauwe piste op, en na nog geen 100m lag ik opeens op de grond, en direct voelde ik dat het mis was! Als je je been probeert te bewegen, en ziet dat die skibot gewoon slap blijft liggen op de grond met de ski eraan, terwijl je ziet hoe je bovenbeen en knie toch beweegt, weet je hoe laat het is… EN dat je skiseizoen er direct op zit!

Resultaat

Met de nodige pijn en de hulp van enkele zeer professionele pisteurs via zo een prachtig oranje sleetje (speciaal voor de Dutchweek?!?) dan toch in het cabinet medical van valthorens geraakt, na een helse rit van +30min! Eenmaal de verpleegster je die eerste stevige dosis morfine binnen duwt, gaat het allemaal eindelijk wel wat beter.

Voor mijn eerste echte skiblessure heb ik het direct goed gedaan: dubbele beenbreuk (tibia/fibula) en nog een hoop prachtige stukken en splinters erbij!

Maar hoe???

Wat me van in het begin bezig hield, en wat vele mensen me vroegen: hoe heb ik dit toch gedaan?

• Vermoeidheid/Concentratie: Neen, ik had al enkele dagen gerust en die dag amper een uurtje geskied

• Conditie: Na een geheel winterseizoen in La Plagne heb ik zelden fysiek zo goed gestaan

• Techniek: lage snelheid+blauwe piste dus dit zat ook wel OK

• Sneeuwcondities: tot heel hoog regen gehad, natte sneeuw en dan de zon er nog eens op, dit zal er dus wel mee te maken gehad hebben!

• Materiaal: Ik skiede op een techbinding(Plum), en deze staan er om bekend dat ze veel minder elasticiteit hebben en niet altijd uitgaan wanneer ze moeten(niet enkel Plum), zeker als deze op 12 staan (maar niet gelocked!), ja dus.

Wat is er gebeurd denk ik: Door de natte sneeuw en doordat ik bijna geen snelheid had ben ik ergens blijven “plakken” met één ski, terwijl de andere ski doorging. Daardoor zal men lichaam zich gedraaid hebben, maar doordat ik dan weer geen snelheid had en in een techbinding skiede zal deze niet losgegaan zijn (zeker omdat deze op een hoge “din” stond voor in steil terrein…), waardoor men been getorst is geweest tot dit brak… PECH dus!

Albertville hospital

Ongeveer 3.5 uur na m’n accident lag ik eindelijk op de spoed in het ziekenhuis van Albertville. daar werd er mij gezegd dat ik de volgende ochtend geopereerd zou worden. Door een overstroomde operatiezaal en tijdsproblemen van de chirurg heb ik uiteindelijk drie dagen mogen wachten op die verlossende operatie…

Gelukkig wat bezoek gehad van enkele vrienden (Veel dank Koen, Seb en Marc!), en kon ik Koen en Roel live volgen en ondersteunen met hun steep ski adventures in Chamonix (met de nodige jaloezie!)

Dan toch eindelijk die operatie, wat zou er gedaan worden: via men knie een grote pin vanbinnen in m’n been steken, en deze fixeren onder de knie en boven de enkel. Door deze methode te gebruiken garandeerde de chirurg me dat ik in principe na een maand dit 100% zou mogen belasten en geen plaaster moest hebben.

Vervelen, Revalideren en Trainen voor winter16

Ondertussen ben ik 8 weken later, en gaat alles wel veel beter en vlotter. Jammer genoeg heb ik nog steeds men krukken nodig (korte afstanden met 1 kruk gaat), omdat ik nog geen 100% mag belasten wegens nog steeds niet volledig aan elkaar gegroeid, wat me eigenlijk nogal logisch lijkt gezien de compliciteit van de breuk.

Nu ik terug in La Plagne ben, probeer ik toch wat van de bergen te genieten, en korte wandelingen te maken tussen de kinésessies door! Het voordeel van al die vrije tijd die ik nu heb, is dat ik eindelijk men foto’s van de laatste 2 winter’s heb kunnen sorteren, en men site volledig vernieuwd, waar je een mooi overzicht hebt van de mooiste (ski)foto’s. Neem zeker eens een kijkje op www.timv.be !!!


Heel veel dank voor iedereen die me geholpen en ondersteund heeft, geniet van jullie zomer en tot de volgende update uit La Plagne! Voor regelmatigere updates, check m’n FB page.