Het is weer de tijd van het jaar en ik zit wederom met een blessure thuis. Breuken, scheuren en kneuzingen. Ze lijken bij mij altijd in het najaar de kop op te steken. 4 jaar geleden brak ik mijn kuitbeen, 2 jaar geleden scheurde ik mijn enkelbanden en nu zijn mijn sleutelbeen en ribben aan de beurt. Naast het tijdstip in het jaar is er nog iets wat zich dan voordoet. Opvallend genoeg gaat bij flinke blessures aan mijn kant de sneeuwmachine voor de Alpen uit. Je zou bijna spreken van een statistisch verband. Ik zit nu bijna een week in de lappenmand en er is geen beweging te krijgen in de straalstroom die sneeuw richting de Alpen moet brengen. Weliswaar is er een kans dat vrijdag wat koude lucht en sneeuw tijdelijk (het oosten) van Oostenrijk bereikt, maar daarna is er een gerede kans dat het weer warm en droog wordt.
De weermodellen zijn kortom de donkere tunnel van hogedruk ingereden en daar is duister troef. Ongeveer het beeld dat ik nu heb van mijn blessure. Vanmiddag hoop ik wat extra scans te kunnen maken en dan een beeld te hebben van de behandeling en de tijd die ik nodig heb voor herstel. Wat licht in beide tunnels zou fijn. Voor jullie en voor mij. Want zware pijstillers zijn leuk voor een paar uur, maar ik heb nu wel zin in een snel herstel om daarna die eerste poederbochten te kunnen draaien.
Ondertussen kleuren de sneeuwkaarten voor Scandinavië rood, maar scroll je door naar het lijstje daaronder dan zie je direct de waarschuwing voor een te hoge sneeuwgrens. Dat zie je nog beter als je op een willekeurig gebied klikt. Dat is allemaal te wijten aan het komen en gaan van warmte- en koufronten. Het ene moment zakt het nulgradenniveau daardoor tot aan de laagste liften om een etmaal later alweer rond de hoogste liften te eindigen. De relatief warme golfstroom voor de kust compliceert het geheel. Het vuurrood op de kaarten is daarom vooralsnog enkele voor de hoogste toppen. Pas in het weekend daalt het nulgradenniveau substantieel als de jetstream verder naar het zuiden komt te liggen, maar de kans is groot dat deze na het weekend alweer klimt. Een goede week om de basis te leggen voor de hoogste toppen van Scandinavië kortom, maar nog veel te veel onzekerheden voor een poederalert.
De sneeuwkaarten voor de PNW (Pacific North West) kleuren helemaal rood. Ook hier spelen warm- en koufronten met de sneeuwgrens, maar een gebied als Whistler-Blackcomb heeft voldoende hoge toppen om continue poeder te zien de komende 6 dagen. Donderdag arriveert er weliswaar in eerste instantie een warmtefront met milde zuidwestelijke winden, maar in het weekend volgt alweer het koufront die sneeuw tot in het dorp brengt. Morgen meer details en dan volgt #PA2 voor Noord Amerika.
Ook de Canadese Rockies kriijgen de komende dagen hun portie. Ook daar eerst een hogere sneeuwgrens die in de loop van het weekend dan moet gaan dalen. De skigebieden in de US krijgen tussen vandaag en donderdag nog een pakje sneeuw, maar daar gaat tegen het weekend de temperatuur juist weer fors omhoog en is het wachten tot de jetstream weer een zuidelijkere koers oppakt.
Voorlopig heeft de PNW dus de beste kaarten en dat is opvallend, want er is toch sprake van een El Niño jaar. En zijn het niet juist de El Niño jaren waarin het in de PNW warmer en droger is? Een goede vraag. Morgen een uitgebreid artikel over El Niño en La Niña. Nu eerst de medische molen in.
Stay stoked
Morris