Gedenken

Hallo WePowder community,

De winter staat weer voor de deur en iedereen zit ongeduldig te wachten tot het witte goud weer neer gaat dalen in de Alpen. In USA lijken ze zover geen problemen te ondervinden en Revelstoke heeft zijn basis alweer ruim ontvangen. Toch is de eerste poeder alweer gesnoven in oktober door early birds Guy en RP! Daarna geen alerts meer van betekenis.

Zo ook 3 jaar geleden… november 2012!

De eerste poeder werd toen gesnoven door de early birds Roel en Steven ! Daarna een paar matige alerts……… tot dat alert 4 wordt aangekondigd ! Wederom een retour d’est. Een heftige föhnstorm met grote hoeveelheden sneeuw in bepaalde gebieden. Iedereen in de community weet dat er altijd een paar op het puntje van hun stoel zitten om in de auto te springen en in een openverbinding met Morris, naar de beste poederhoek in de Alpen geloosd te worden. Helemaal ready met safety equipment en GoPro om de verse sneeuw te gaan shredden. De stoke is die dagen hoog, op de site en op facebook.

Een topic wordt gelanceerd door Morris om uit te vogelen welke stufe het ongeveer is of zal zijn waar Roel en Steven heen gaan. Er is namelijk nog geen regionaal bulletin met een stufe zo vroeg in het seizoen ! Er is alleen nog een nationaal bulletin waaruit we zelf moeten destilleren welke stufe het is en waar we rekening mee moeten houden. Nog niet gemakkelijk en vele breken zich het hoofd over wat er nu eigenlijk bedoeld wordt in dat bulletin, wat heel belangrijk is en wat minder… Iedereen zit er met zijn neus boven op en dan…

Die maandag ben ik me heel bewust van het feit dat Roel en Steven aan het shredden zijn en ik ben reuze benieuwd naar de beelden die ze gaan maken. Die zaterdag dat ik aankwam in Nendaz regende het als de ziekte in canton Valais, dus als dat allemaal sneeuw is in het hooggebergte, nou… dat beloofd wat ! Dinsdagochtend gelijk de WePowder site checken en waarschijnlijk vele met mij, om te kijken of er al beelden zijn. Voor bewegende beelden is het misschien wat snel, maar een paar foto’s worden er altijd wel geplaatst. Helaas… nog niks.

Wel krijg ik direct een ander bericht onder mijn neus, over een lawineongeval in het gebied van St. Moritz, Diavolezza. Ik besef me dat Roel en Steven daar naar toe gegaan zijn, maar ga er niet direct vanuit dat zij daarbij betrokken zouden zijn. Toch blijf ik er een hele tijd mee bezig en kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. Bij een latere check van het i-net komen er specifiekere details naar boven en ik lees dat het om een Nederlander gaat… de kou slaat me om het hart ! Nu begin ik me toch echt serieus zorgen te maken. Zoveel andere Nederlanders zullen er nog niet zijn ! Ik pleeg direct een telefoontje naar Nederland, een trillerige stem neemt op, ik stel mijn vraag………… het is stil aan de andere kant van de lijn, ik krijg een brok in mijn keel en kan het gesprek nog net met droge ogen eindigen.

Neeeeee dit kan niet! De nachtmerrie gedachten die ik had blijken werkelijkheid geworden, BMB Steven is verongelukt in de lawine ! De hele dag blijf ik online, ik kan en wil het niet geloven ! Mijn gedachten springen van links naar rechts, van Steven naar zijn vrouw en kinderen en dan weer naar Roel, de laatste keer dat ik ze samen zag was op het pieperfest van het Snow Safety Center, waar we nog lekker in de banken van de Aloha beachclub zaten te fantaseren over nieuwe avonturen in de sneeuw ! En dan… net een kleine 5 weken later zijn we een lid van de brotherhood kwijt, zomaar… ineens… uit het niets.

Bizar hoe het leven soms onverwachte en moeilijk te begrijpen wendingen neemt !

De dag van Stevens afscheid kon ik er niet bij zijn maar ik herinner me dat vele van jullie er wel bij waren. Ik ben die dag om kwart over tien op de bike gestapt en heb in een mooie herfstige bike ride door de bergen mijn gedachten naar jullie gestuurd. Om kwart over elf kwam er een grote raaf uit het bos en ging in de thermiek hangen, langzaam liet hij zich naar grote hoogte voeren om vanaf daar zijn weg te vervolgen…

Eigenlijk weet ik niet wat ik wil verwoorden en of ik wel iets wil verwoorden…

De mooie momenten zijn vaak de kleine momenten die we met elkaar meemaken, als op zo’n bank bij de beachclub of elkaar tegen komen in de bergen bij Marecottes. Het toeval kan elk moment en overal toeslaan, het lot is overal… we hebben het vaak niet voor het zeggen. Dat houd niet in dat we er maar op los moeten leven en nergens meer rekening mee hoeven houden.

Nee juist niet… we moeten juist bewust leven en ons bewust worden en zijn van het feit dat het zo nu en dan in een klein hoekje kan zitten, toeval en lot. Maar we moeten niet angstig en terughoudend gaan leven, nee zeker niet, maar juist vol en intens, genietend van de grote maar ook zeker van de kleine dingen in het leven. Genieten met elkaar en van elkaar. Zoals al gezegd is bij een hele mooie foto ; “it’s better to free-ride and think about the BIG spirit, as going to church and thinking about freeride“ !

"People once believed that when someone dies, a Crow carries their soul to the land of the dead, but sometimes something so bad happens that a terrible sadness is carried with it and the soul can’t rest. Then sometimes, just sometimes, the Crow can bring the soul back and put the wrong things right "

Vele rijders en alpinisten geloven dat de alpenkauwen zielen van de overledene met zich mee dragen, dus als je in het vervolg zo’n alpenkauw ziet, die roerloos lijkt te zweven in de luchtstromen, denk dan even aan Steven en groet hem en zorg er dan voor dat je die volgende afdaling dubbel geniet. Een keer voor jezelf , een keer voor Steven en een keer voor Sebas ! Sebas die een kleine maand later in een noodlottige situatie in de bergen om het leven kwam. In zijn afscheidsberichtje naar Steven gaf hij aan in een paar weken wat bochten voor Steven te zullen draaien…

Zoals Morris toen zij en nu nog steeds zegt ;
“denk ook aan de waarschuwing die zij ons meegeven“. Blijf ALERT!

Train jezelf met de WePowder Academy of via de Snow Safety Center praktijktrainingen!

Tot zover deze reminder.

Enjoy this new winter and remember ;

life can suddenly be very short so inhale every moment and keep on living the dream,
live to ride ! But Powder days… only with friends!

Ride with Steven, Sebas en alle anderen die reeds gegaan zijn !