#PA2: live beelden uit de poeder

Afgelopen zomer stonden we eind juli met de MTB boven op de Hohe Wispele en keken we in de verte uit op de Gletsjer van Diablerets. Het was een kleine 25 graden en de freeride routes kon je alleen met veel fantasie intekenen. De afdaling naar het dal was rotsig met hier een daar heel even het gevoel van lekker afdalen en een bocht inzetten op de lager gelegen grasweides. Winter was even dichtbij maar het blijft een ander gevoel op de fiets.

Toen PA#2 zich aftekende in de kaarten was het in eerste instantie duidelijk dat het een touralert zou worden voor ons. Tijd voor de eerste pelgrimage naar de Alpen. De verwachtingen werden laag gehouden en we zouden wellicht een paar bochtjes kunnen zetten, maar het zou vooral even lekker lopen in de bergen zijn en genieten van de eerste echte sneeuw tot in de dalen.

Vanaf Venlo kruipt de stoke dan toch waar hij niet gaan kan en worden er allerlei plannen gemaakt, het regent al snel en tijdens de reis verliezen we de updates van Morris niet uit het oog. Na een nacht in een door Pakistanen gerund hotelletje in Grafenort (waar ze ons vervloeken als enige gasten die om 18u een reservering voor de nacht gemaakt hebben, lang leve Booking.com) Dromen we van de witte wereld waarin we morgen wakker worden.

's Morgens sneeuwt het inderdaad in het Engelbergertal, maar pas vanaf 8u 's morgens en het blijft natte drek. We rijden wat rond opzoek naar een zo hoog mogelijke instap en ontdekken daarin de Buerebahnli’s oftewel de koeienliften. Prive liften die je voor een paar frank een ritje geven als de eigenaar de telefoon opneemt. Daar gaan we zeker nog een keer gebruik van maken!

Nu echter pakken we de gondel vanaf Wolfenschiessen waar iedereen ons aangaapt in onze kleurrijke gear. Daar gaat zeker nog over nagepraat zijn op zaterdagavond in de kneipe. We stappen uit op 1100 waar een kleine 15cm ligt en stappen richting Haldigrat waar de vellen ondergaan en het lopen begint. Het is al snel duidelijk dat de sneeuw lekker los is en er inderdaad 0 base is. We zitten geregeld op de ondergrond waar niet alleen wat takken liggen maar ook stenen liggen. op 1700m houden we het voor gezien. Het uitzicht op de het lager gelegen en groene Luzern en het Vierwoudstedenmeer is prachtig, maar we moeten het materiaal (en onszelf) ook nog heel naar beneden krijgen.

Dat valt uiteindelijk niet mee en met fluwelen voetjes maken we de afdaling. Haldigrat blijft Cult en we komen graag weer eens terug als Kurt de lift aanzwengeld (en de stenen heeft opgeruimd op z’n piste), maar dit heeft met freeride niks te maken en we hadden bijna net zo goed de weverij van het klooster van Maria- Rickenbach kunnen bezoeken. Engelberg heeft dus minder gepakt dan gehoopt en we moeten hogerop, we bellen snel met Diableretes en ze gaan open op zondag, dat gecombineerd met een paar opklaringen in de kaarten doet ons besluiten om te verkassen.

Zondag:

In twee stappen brengt de gondel je 1600m hoger en het is koud, het heeft afgelopen nacht lekker doorgesneeuwd en het landschap op 1100m waar we slapen kleurt midwinterswit. De kou heeft zijn werk gedaan en de sneeuw ligt blijkt van een uitmuntende kwaliteit.

We genieten de hele ochtend van de korte runnetjes die te maken zijn vanaf het stoeltje op de top, we hebben ook andere opties aangekruist maar het seizoen is nog lang en het laag hangende fruit smaakt na een lange zomer extra zoet.

Na de lunch en een extra kaartencheck willen we eigenlijk de run naar het middelstation rijden. We traverseren richting de instap, maar de boel trekt potdicht, dus de vellen weer onder en een kleine 20 mins later staan we weer bij de stoeltjes terug, hier komen we nog wel een keer terug voor de grotere lijnen!!