Gervasutti - Chamonix

Aan de start van de winter, in deze periode van droogte, een kleine post over het einde van afgelopen winter. Morris kopte de bal laatst al even voor met zijn Pasen of Kerst voorkeur post. Laat in het seizoen heeft de winter zijn werk gedaan en liggen de hoge flanken afgevuld met witte topping. Ramses zie het al; Kijk omhoog Sammy.

Terug naar de core

Na gedane arbeid en mooie avonturen op zak vanuit de Savoie regio, zoeken we het traditiegetrouw hogerop. De Savoie kent geen 4000’ers. Het tourseizoen is nog in volle gang. Chamonix lonkt keer op keer. Als Savoyaardse bergridder ben ik uiterst nederig in dit mekka van de steeps. Hier geen 120 onder de voet. Terug naar de core. Stabiliteit van je edge is wat je zoekt op die zuigende wanden zonder eind. De bocht tot kunstvorm verheven. 110+ war einmal.

Boven na die ‘tram’ bij ‘the Mothership’ voel je weer die spanning tot aan je kruin. Elke ervaring is weer zo danig nieuw dat het je opnieuw op vlijmscherp zet. Dit jaar is Roel er weer bij en Robbert. Das een fijn clubje. Plannen zijn gemaakt maar zijn ook zo weer om na een check van de condities. Praten, scannen, lezen, kijken en beslissen met zicht op weer, expo en tijd. Noordwand midi is niet in conditie zie we bovenaan Col du Plan. Een grote knalharde plaat. Aboard mission. De eerste dag is een traditionele Cosmiques. Mooie warm up met een rappel entree.

Gervasutti

Vol west. De brandende zon heeft in de middag goed zijn werk gedaan. Super grippy en aangenaam te skien. De oversteek tot cabine retour is lang. Veel zon en een mat seizoen heeft stenen al bloot gelegd. Op de graat van de Cosmique zien we dat er gasten via de Tacul naar de Gervasutti gaan. De entree van de Gervasutti is oost. We zien ze niet meer. Later horen we inderdaad dat er gasten de allmighty Gervasutti hebben geskied.

De Gervasutti knaagt. We zijn het eens. Dit ding moet nu geskied worden. Now or never. Dat apparaat ligt zeker niet altijd in conditie. Er zijn hele jaren dat er niemand zich in waagt. Het is gelukking een tamelijk koude nacht. Zo vriest het daar nog wat aan. De volgende morgen vertrekken we early bird voor de beklimming van de Tacul (600 hoogtemeters). Boven is een alleraardigst bordes gevormd. We nemen het er van op ons balkon op 4200 meter. Kits ombouwen, een kiekje en gaan. Boven haakt ook een dame aan. Sarah Halas. Berggids. Nou vooruit dan. Het ding licht er monsterlijk goed bij. Bochten met uitzicht op de stortkoker. Boven hangt een serac afmeting Bijlmerflat. Een soort van reuzereuze knikkerbaan als er iets afbreekt. Dit is machtig. In ritme dansen met de zwaartekracht. Beneden zijn we al iets aan de late kant. De zon heeft zijn werk gedaan. De sluff buldert naar beneden en vormt nieuwe runnels. Als eindkers nog een olie the bergschrund gap. 1000 meter lager zijn we voldaan beneden. Afgebeulde pootjes. De zon schijnt weer net wat intenser. We hoeven weinig meer te zeggen. Dit was een memorabel einde van de winter.

JOUR 1

Jour 2 - Gervasutti