Tekst en foto's: Patrick van Iersel (aka Paddy o Denneboom)
Morris lanceert PA#4 begin januari 2016 en west noordwest start met bakken met sneeuw . De agenda’s zitten echter hopeloos vol en voor ons blijft onze pret beperkt tot het bekijken van prachtige foto’s en filmpjes op wepowder en Facebook. Na het zien van de beelden uit Les Marécottes (Roel en Mark) en Nendaz (Thijs) moeten we concluderen dat #4 aan onze neus voorbij gaat.
Het volgende poederalert komt in zicht en het lijkt erop dat we ook deze gaan missen. Het weekend van 16 januari zit vol met afspraken. Maar deze kunnen we niet laten gaan. Marcel en ik besluiten om op zondagavond te gaan rijden en te gaan genieten van de eerste echte Nordstau van dit seizoen. Zeker omdat er na de Nordstau nog een storm aan zit te komen besluiten we te gaan rijden. Na wat ge-app met Morris, Haas en Arjen blijkt dat zij ook richting Kleinwalsertal gaan. Walmerdingerhorn en Tannheimertal zijn in beeld. Deze beide gebieden ken ik nog niet en het lijkt me leuk om weer eens een nieuw gebiedje aan te doen.
In de nacht van zondag op maandag rijden we Allgau binnen en tot onze vreugde ligt er een flink pak sneeuw langs de weg. Het is sinds zondagavond gestopt met sneeuwen dus we kunnen goed doorrijden. Rond 5.00 uur in de ochtend staan we op de parkeerplaats bij de Walmerdingerhorn (Mittelberg). De thermometer geeft -18 graden aan en er ligt een dik pak verse sneeuw. We kruipen in onze slaapzakken en proberen nog een paar uurtjes in de auto te slapen. s’ Ochtens word ik gewekt door een sneeuwschuiver die het parkeerterrein schoonveegt. Op zich een prettig idee, maar had liever nog een half uurtje extra slaap gepakt.
Na een ontbijt in Mittelberg pakken we de gondel naar de Walmerdinger horn. De hemel is staalblauw en het is ontzettend koud. Zo koud heb ik het in geen jaren meer meegemaakt in de Alpen en dus wat extra laagjes aan. Het plan is om de backside van de Walmerdinger Horn richting Ifen te nemen.
Na het bestuderen van de hoogtekaart verkennen we op de top het terrein. De meeste sporen gaan terug richting Mittelberg en het lijkt erop dat de backside van de Walmerdingerhorn nog maagdelijk wit is. Er staan een paar sporen en wij gaan er een paar bij zetten. We bestuderen het terrein en kiezen onze route naar beneden. De sneeuw is fantastisch en bij elke bocht stuift de sneeuw lekker op
Eenmaal aangekomen bij het skigebied van Ifen blijkt dat we een uur moeten wachten op de bus en dus kiezen we ervoor om de rest van de dag Ifen te rippen wat achteraf helemaal geen straf blijkt te zijn.
Op het eind van de dag nemen we de bus terug naar Mittelberg en halen de auto op. We besluiten terug naar Oberstdorf te rijden en daar naar mijn favoriete Pizzeria tegenover de Fellhorn bahn te gaan eten. Na het eten brengen we nog een bezoekje aan Out of Bounds, DE freerideshop van Oberstdorf, om te kijken of we nog wat geheime tips kunnen ontfutselen. s Avonds bekijken we de weersvoorspellingen en trekken ons plan.
Na een goede nachtrust starten we dag 2 door de lift vanuit Riezlern omhoog te gaan richting de Kanzelwand. Het is bewolkt, koud en het sneeuwt nauwelijks. We hiken over de graat richting de Gehrenspitze. Bij het kruis komen we een oude Duitse toerskiër tegen waar we een praatje mee maken. Het zicht aan de lijzijde is slecht en daarom gaan we aan de loefzijde van de berg naar beneden. De lawinehekken laten we rechts van ons liggen en dalen af richting Oostenrijk.
De rest van de dag brengen we aan Duitse zijde door en trashen de secret spot vanaf de Fellhorn. We maken 3 lange runs door onverspoord terrein en onze dag kan niet meer stuk. Na afloop van de dag lees ik een sms-je van Morris dat Tannheimertal de bom was….. maar dat was het hier gelukkig ook. De dump waar we op hadden gehoopt komt niet en we besluiten onze euro’s in de zak te houden en te wachten op betere tijden. Moe maar voldaan stappen we in de auto terug naar huis. Meer foto’s vind je hier.