Tripreport PoederAlert#11: Go Suisse

Morris bericht “We zitten nog midden in Poederalert#10 en het sneeuwt als een malle. Lokaal zijn al wegen gesloten vanwege lawinegevaar en ook veel skigebieden houden hun liften dicht vanwege de grote hoeveelheden sneeuw aan de zuidkant van de Alpen”. Met pijn in het hart moet ik al deze vlokken vanaf het scherm toezien. Het enige dat me op de been houdt is het gegeven dat poederalert #11 ook al in de maak is met veel sneeuw en ook nog eens dichter bij huis!

De crew bestaat deze keer uit 2 boarders Teon en Richard (mijn oldskool poedermaatjes) en RubZ (telemark skiër die met kerst zijn knie in puin heeft geskied). We plannen een kort tripje van 3-4 dagen (donderdag 3 tm zondag 6 maart) met als destination Suisse. Addertje onder het gras is dat er op vrijdag föhn voorspeld wordt en pas op zaterdag de “storm Bianca” richting de Alpen gaat koersen. We kiezen daarom voor een ineralpine bestemming voor de vrijdag met als doel daarna door te steken naar of het noorden – of het westen.

We rijden allereerst naar Bettmeralp ingeklemd tussen de Alpennordhang in het noorden en de alpenhoofdkam aan de overkant van de smalle vallei van Oberwallis. Om daar te komen pakken we de autotrein bij Kandersteg.

De trein vertrekt pas om 5uur50 en we wachten in pole position op Richard en Teon die “wat later” zijn. De Nordstau heeft zijn ding gedaan en in het dal ligt 20 cm langs de kant van de weg wat sfeerverhogend werkt bij ieder poedertripje. De treinreis naar Goppenstein duurt maar 15 minuten en de teleurstelling druipt van onze smoeltjes af als we aan de andere kant de tunnel weer uitkomen. Groen is een mooie kleur, maar ik zie de bergen liever in het wit.

Aangekomen op de parking van de Bettmeralp begint het inmiddels al licht te worden. Het is -8 we zijn moe en hebben honger. In de buitenlucht je gear aantrekken heeft mij nooit gestimuleerd en zo ook deze keer. Na het aftikken van maar liefst 61 CHF voor een dagpas zijn we los. De gondel brengt ons rechtstreeks naar de Bettmeralp (dorp) op1950 meter. De sneeuwgrens ligt ergens rond de 1200 meter en we zien het bos geleidelijk wit worden. Onze freeride – outfits wekt de interesse van een lokale skileraar die ook in de gondel zit. Hij is niet te beroerd om ons wat gratis tips te verstrekken hetgeen altijd welkom is. Het dorp is compleet ingesneeuwd en op de daken ligt zeker anderhalve meter sneeuw. Volgens de skileraar heeft het heel de week gesneeuwd en is vandaag de eerste dag dat de zon zich laat zien (noem het plannen). Helaas scoren we geen hoogtekaart en na een piepercheck gaan we de berg op. Het zicht is goed, de föhn blijft uit en er is nauwelijks wind. Het uitzicht op de Jungfrau, de Aletschhorn en de Egisshorn is gratis en fantastisch maar de EOS 5D Mark III ligt in de auto, dus jullie zullen me bij deze maar op mijn blauwe ogen moeten geloven ;)

We pakken de Blausee en de Moosfluh en vinden volop onverspoorde poeder. Met lawinegevaar 3 is het pret met de handrem erop en houden ons aan de spelregels die moeder natuur ons oplegt. Het gehele gebied ligt op een zuidhelling, maar vanwege de ineralpine ligging is de sneeuw bovenin lekker los en koud. Richting de Golmegg vinden we wat treeruns maar verder naar beneden is het gehele bos als wildschütz aangewezen. We zien geen (spontane)lawines maar toch is het oppassen geblazen. Het terrein tussen de Moosfluh en de Bettmerhorn (2647 mtr) is onoverzichtelijk en kent flink wat steilhangen, rotsformaties en convexen. Ben je een wat minder ervaren rijder of beschik je niet over de juiste kennis, blijf dan beter op de piste! De bordjes met de skull and bones zeggen genoeg.

Na de Bettmeralp is het even puzzelen wat we verder gaan doen. Nieuwe sneeuw is onderweg maar komt waarschijnlijk zaterdag in de loop van de dag. Ruben zijn knie is nog steeds “in betrieb” en we besluiten richting Champex te rijden. Na een overnachting in een voor ons veel te duur Motel zonder ontbijt rijden we vroeg in de ochtend de berg op richting Champex Lac. Het sneeuwt lichtjes en we komen nog maar net zonder kettingen boven. Op een vrijwel leeg parkeerterrein trekken we onze gear aan en voelen de vibe! In de nacht is 30 cm sneeuw gevallen en er wordt nog meer sneeuw voorspeld. De vraag is of het genoeg is geweest om alle oude sporen uit te wissen. Boven op de Breya zit het potdicht en de backside is afgesloten vanwege het lawinegevaar. Net als de dag ervoor rij ik mijn Burton Cheetah 1.59 wat een lekker boardje is voor in het bos. In het zicht van de lift dalen we af en richting het dalstation.

Zonder warming up het bos induiken is een slecht plan! Kom je hier voor de eerste keer dan kun je beter eerst de piste pakken en het terrein in je opnemen. De afdalingen beginnen bijna allemaal met open bos van Larix en Pinus waarna het vrij snel overgaat in dichter bos met onder begroeiing van Elzenhout. Het terrein is steil en onderweg kun je ook nog eens een aantal rotswanden en gully’s tegenkomen. We testen onze skills en hebben een hoop plezier. Ergens halverwege de dag komen we Thijs de Jong en Thijs Kerkoerle tegen en we rijden de rest van de dag samen. Met een dikke smile sluiten we onder het genot van een biertje af in de “gaylord” van Champex. Geen dikke apres ski zoals in Oostenrijk, maar met de kerstversiering van 2014 en stijlvolle lampenkapjes… ach het bier smaakt er niet minder om! Thijs en Thijs gaan verder naar Nendaz en wij besluiten nog een dagje te blijven.

De zondag trekt de hemel open…… De nacht heeft niet veel nieuwe sneeuw gebracht maar nu is de Breya wel open. RubZ en ik vinden nog mooie – onverspoorde poedervelden en deze keer neem ik mijn camera wel mee. We zetten een paar handtekeningen op de berg speciaal voor Teon en Richard. Onze matties die helaas onverwachts eerder naar huis moesten ……. De Breya ligt er volgend seizoen ook nog wel guys! Zeker ook de moeite waard om de backside eens te splitboarden!

Meer foto’s? (klik-klik)