Roadtrippen in Canada

De afgelopen paar jaar komt de winter in de Alpen maar matig op gang. Net zoals dit jaar in november en december zorgden ook vorig jaar lange periodes van droogte voor spanning bij een ieder die van te voren zijn reis geboekt had. Een gebrek aan sneeuw maakt je echter ook creatiever en verbreedt je blik, je kijkt niet alleen meer naar de Alpen, maar vergroot je scope en gaat opeens de sneeuw wereldwijd in de gaten houden. Op die manier kom je al snel tot de conclusie dat slechte winters eigenlijk niet bestaan, het sneeuw immers altijd wel ergens!

Canada

Canada is zo’n plek en toen de sneeuw in de Alpen niet doorkwam en de meeste skigebieden zich zorgen begonnen te maken of die base voor kerst wel zou komen vertrok ik vorig jaar december samen met reisjournalist en fotograaf Gijs Hardeman van NextDestination richting Calgary om een week lang met een camper de Rockies in te trekken om een aantal resorts aan te doen, maar ook te touren en te ontdekken wat de provincie Alberta allemaal te bieden heeft. Onze uitvalsbasis voor deze trip zorgde voor een hoop flexibiliteit, we gingen namelijk op pad met een camper van Canadream.

Driving the Big Rig

Camper, RV, of zoals de Canadezen het liever noemen een Mobile Home. Dat laatste dekt de lading overigens inderdaad beter, want het is echt een klein huis. Zo’n 8,5m lang, slaapplek voor 6 personen, een natte cel en het allerbelangrijkste: All Weather Tires, kettingen en een AC met winterpakket waardoor je leidingen tot -30 warm blijven en je na een dag skien weer in een aangename 19 graden kamertemperatuur binnenstapt.
Na een potje rock paper scissors gaat de Master Bedroom achterin naar Gijs en leg ik m’n spullen boven de bestuurdersstoel waar ik de komende dagen een kleine 1100km ga doorbrengen.
De eerste rotonde voelt het allemaal nog wat onwennig en spannend, maar na een klein halfuurtje kom je er langzaam achter dat alles hier een klein maatje groter is en zoeven we langzaam de Interstate 1 af richting de Rockies.

Nakiska

Omdat we de vorige avond redelijk laat zijn aangekomen en dus pas de volgende ochtend de mobile home ophalen rijden we op dag een richting het kleine gebiedje Nakiska. Bekend van de ski wedstrijden tijdens de Olympische Spelen van 1988, maar tegenwoordig de plek waar veel mensen uit Calgary heen gaan voor wat betaalbaar familie ski plezier. Omdat Nakiska wat meer in de oostelijke uitlopers van de Rockies ligt pakt het echter een stuk minder sneeuw dan de gebieden meer naar het westen, je zal er dus niet veel freeriders tegenkomen, maar eerder families en trainende raceteams. Wij skien de eerste jetlag uit de benen en vinden zowaar nog wat verwaaide poeder tussen de boompjes op een afgesloten piste, de roadtrip is begonnen!

Banff

Na een korte stop in Canmore om boodschappen te doen rijden komen we tegen het donker aan in Banff.
Nu is Amsterdam tegenwoordig bekend van het Freeride Film Festival, maar de meeste van jullie zullen Banff kennen van z’n Mountain Film Festival wat daar al jaren een begrip is. In dit stadje dat als gateway voor het National Park fungeert kun je je ook als je niet zou willen skien prima een paar dagen vermaken. Je kan er goed shoppen, naar de spa of een filmpje meepakken en het biedt een breed scala aan horeca. Het maakt dus niet uit of je een potje Icehockey wilt bekijken met een biertje erbij of op Michelinster niveau wil dineren. Wij scoren echter snel een pizzatje en besluiten niet op zoek te gaan naar een RV Camping, maar het risico te nemen om de camper op een Parking vlakbij het centrum te laten staan.

No Sunshine in Sunshine

De volgende dag staan we vroeg op, dankzij onze jetlag, maar vooral omdat het rustig sneeuwt in Banff. na een korte stop bij Tim Hortons (Canadees Cultureel Koffie Erfgoed) rijden we de kleine 20 kilometer naar Sunshine Village een van de twee gebieden die Banff te bieden heeft. Het andere gebied Mt Norquay is dichterbij, maar heeft minder terrein, dus dat laten we voor wat het is. Aangekomen ligt er zo’n centimeter of 5 op de parkeerplaats en sneeuwt het nog lichtjes. Na een paar liftjes duiken we de bossen in en hoewel vlak naast de piste de tracks nog niet 100% gevuld zijn scoren we met wat traverseren toch nog first tracks en goede sneeuw. Het idee dat in Canada elke vierkante centimeter professioneel wordt afgekrast na een dump blijkt hier mee te vallen! Na een paar runs en de lunch pakken we de vellen uit de tas en lopen we WaWa Ridge op, en makkelijk toegankelijke hike de slackcountry in. Na een kleine 20 minuten staan we boven aan een veldje wat uitloopt in bomen die net een lekkere spacing hebben, omdat het is blijven sneeuwen ligt het er allemaal wat dieper bij nu en met een grote grijns droppen we in.

Next Stop: Lake Louise

Een klein uurtje van Sunshine ligt Lake Louise en waar Banff echt een stadje is is hier een stuk minder infrastructuur. Ja er zijn een paar Inns waar je kan slapen en een tankstation of 2, maar daar houdt het op. Hier vind je een soort lodge bij de base van het gebied met een aantal eetgelegenheden en vanaf daar vertrekken de liften naar boven. Lake Louise biedt prachtige bowls, trees, chutes en ander terrein en we hebben het geluk dat een aantal patrollers ons op sleeptouw nemen om ons een snelle rondleiding te geven. Dat het terrein wel veel sneeuw nodig heeft blijkt als ik een shark raak in een van de chutes en na 3 tomahawks de sneeuw uit mn goggle sta te kloppen.

Na een goede bak Poutine (Franse frietjes, met jus en gesmolten kaas) maken we plannen om met een aantal patrollers die de dag erna vrij zijn een toertje te maken in de buurt.

De volgende ochtend zit het eerst nog potdicht, als we na een korte traverse klaar staan om in te droppen komt het weatherwindow wat we eerder die ochtend bekeken hadden in de voorspelling uit. De Rockies ontvouwen zich in al hun schoonheid en een voor een droppen we in voor first tracks in te gekke losse sneeuw. Na een klap high fives beneden gaan de vellen onder en na een kleine anderhalf uur staan we weer boven aan de volgende helling. Na nog een kleine run en wat lunch in het zonnetje dalen we af richting de rand van het gebied. Om 14u stappen we in Motorhome want we hebben nog een hele weg voor de boeg.

Icefields Parkway

Een paar kilometer van Lake Louise verlaat je namelijk de mooi geveegde en goed onderhouden Interstate 1 en rij je na een berg waarschuwingen, knipperende borden Highway 93 op. Beter bekend als de Icefields Parkway. Een 230 kilometer lange weg die nauwelijks bijgehouden wordt en in de winter al snel verandert in echte ijsbaan. Dat betekent rustig rijden, terwijl je na elke bocht van de ene in de andere verbazing valt qua natuurschoon. Na flink wat stops (oa Bow Summit, komen we zeker nog eens terug om te touren) en verdacht weinig tegenliggers komen we kort na het invallen van de duisternis aan in het stadje Jasper. We eten snel wat in dit ijskoude stadje en besluiten dan dat we een kijkje willen nemen bij het skigebied waar we de dag erna gaan rijden: Marmot Basin.

Inmiddels heb ik een paar honderd kilometer gereden in de onze Motorhome en begin ik me er eigenlijk redelijk comfortabel in te voelen, je zit lekker hoog, mensen kijken met ontzag naar je bus en de Canadese infrastructuur is goed ingericht op groot verkeer. Hier geen smalle haarspelden die we kennen van Italiaanse en Zwitserse bergpassen. De weg naar Marmot Basin is echter toch van een ander kaliber dan wat we tot dan toe gewend waren. Allereerst is het vanaf Jasper nog 20 km en dan flink berg op voordat je er bent en wordt het hier echt stijl! Op hangen en wurgen halen we het en ook al staan er wat borden die aangeven dat er no overnight camping mogelijk is, no way dat we dit nog een keer gaan doen morgenochtend!

Marmot Basin

Wat de volgende ochtend opvalt is hoe rustig het hier is! In de andere gebieden die we bezochten waren er ook geen rijen, maar hier heb je elke keer direct een stoeltje te pakken, het weer werkt ook lekker mee en het enige waar je echt op moet letten is dat je je gezicht goed bedekt voor de kou! Het sneeuwdek is hier minder dik, maar de kwaliteit van de sneeuw is uitmuntend! Hou er als freerider wel rekening mee dat je niet zomaar een rope ducked hier. Marmot Basin ligt in een gebied waar veel caribou’s (soort elandachtige) leven. Ski sporen kunnen ervoor zorgen dat hun natuurlijke vijanden (oa beren & lynxen) zich makkelijker door de poeder verplaatsen en daarom is dat buiten het gebied verboden. De laatste paar weken van het seizoen (vanaf zo ongeveer eind maart) is het wel toegestaan. Maar als je wilt vellen zijn er sneeuwrijkere opties in de buurt te vinden.

IJsklimmen

Mocht je langer in Jasper verblijven en een avondactiviteit zoeken dan is het interessant om eens richting Maligne canyon te gaan. Hier kan je 's winters overdag prachtig wandelen door een bevroren canyon met prachtig ijs aan de wanden. 's Avonds wordt hier driftig ijsgeklommen door de locals uit Jasper zelf.

Eenzaamheid en rare ontmoetingen

Nadat de voeten weer warm waren na het klimmen besloten we om de tank nog een keer vol te tanken en in het donker weer de Icefields Parkway op te gaan. De mogelijkheid om de volgende dag nog ergens in het National Park te kunnen gaan toeren won het van het idee om overdag nog een keer te genieten van de prachtige uitzichten langs de route.
Dus weer achter het stuur, een onstpannen muziekje aan en weer het donker in.

Je doet ongeveer 4,5 uur over de trip van Jasper naar Banff en tot Lake Louise is er niks, geen dorp, geen motel, geen tankstation niks!
Alleen een paar hutten die in de zomer talloze toeristen herbergen, maar in de winter zo goed als verlaten zijn.
Je kan je voorstellen dat er dus op ons vertrektijdstip (zo rond 22:30) weinig ander verkeer meer op de weg was. Met een kruissnelheid van zo’n 75, in sneeuwbuien soms 25-50km per uur is het redelijk meditatief autorijden.

Na een uur steekt er eens een caribou de weg over (ontmoeting 1) en na zo’n 2,5 uur ben ik eigenlijk in eerste instantie blij verrast als ik in de verte rode lichten zie opdoemen: Ander verkeer!
Ik vertraag, want de lampen komen opeens wel vlot dichtbij en zie opeens ook iemand op de weg staan. Langzaam begint het in het witte landschap op te vallen dat de auto die aan de rode lampen vastzit, niet op de weg staat, maar schuin uit de greppel langs de weg steekt.
We stoppen en schieten meteen in de hulp modus: In de auto zit een Koreaans gezin die met 2 kids die onderweg waren naar Calgary. Manlief is waarschijnlijk achter het stuur in slaap gevallen en eigenlijk komen we snel tot de conclusie dat ze enorm veel mazzel hebben gehad, want ze staan pas een kleine 35 minuten langs de kant. Nu is het een enorm voordeel dat we met zo’n mega camper op pad zijn, 4 extra passagiers past gemakkelijk en we slaan een deken om de kids heen, zetten snel een kopje thee en stellen zo orde op zaken.
Een kilometer of 10 verderop zit een hut, die in de winter wel toegankelijk is maar geen beheerder heeft. We besluiten hier te overnachten en delen chocolade en nog wat ander eten wat we bij ons hebben. Hier is ook een vaste telefoon aanwezig (in het park heb je nauwelijks GSMbereik) zodat er een towtruck gebeld kan worden. De volgende ochtend worden ze opgehaald en vervolgen wij onze trip om na een klein uurtje rijden een toertje te zetten bij Hilda Creek, maar eerst genieten we nog even van het uitzicht met een kop koffie bij het meer.

Hilda Creek

Hier vinden we heerlijke sneeuw tussen de bomen en genieten we nog een laatste keer van de wijdsheid en pracht van de natuur die het National Park te bieden heeft, daarna rijden we door richting Calgary. Leveren na een laatste nacht de camper in en worden netjes weer afgezet bij de luchthaven.

Wil jij zelf naar Canada dit jaar om een droom van een roadtrip te maken dan vlieg je het makkelijkste op Calgary en regel je van te voren via Travelhome een wintercamper. Er is een grote vloot beschikbaar en vanaf daar kan je gaan en staan waar je wilt!