Backcountry ‘secret’ spot in Frankrijk

Van Nederlands meisje, opgegroeid op een zeilschip, ontpopt tot huttenweert in de Franse Alpen. De keuze maken om alles achter je te laten en te kiezen voor een avontuurlijk, niet alledaags bestaan. Na 10 jaar gewoond te hebben in de prachtige bergomgeving van de ‘Oisans’ ben ik vertrokken met mijn gezin naar de Haute Clarée om een berghut te runnen.

Wij zijn 'gardiens de refuge', oftewel berghut beheerders in de Franse Alpen. Met mijn Franse man, Boris, tevens UIAGM berggids, runnen wij de berghut Les Drayères in de Hautes Alpes. Na twintig jaar gewerkt te hebben als berggids en skileraar, wilde Boris graag het avontuur met mij aan om binnen de bergwereld een ander beroep te beoefenen. Boris beoefent nog altijd zijn beroep als berggids naast zijn nieuwe rol als gardien. Ik werk nog altijd als skilerares naast mijn hoofdactiviteit als gardienne. Als de hut is gesloten, reizen me met onze ski's naar andere landen.

Leven in een berghut

Wij wonen zeven maanden per jaar in de berghut. De wintermaanden zijn heel bijzonder. Wij runnen de hoogste berghut van de vallei ‘la Clarée’. De wind speelt met de sneeuw, we maken de kachels aan, een muziekje draait op de achtergrond, in de keuken ruikt het lekker naar soep en gebak. De zon komt door en het geeft een prachtig uizicht over de vallei en de rotsen van de ‘Mains de Crépin’ en de ‘Pointe des Cerces’. De couloirs zijn goed gevuld met sneeuw en we kijken gezamelijk naar de lijnen met een goed koppie koffie.

Daarnaast leven we hier als een ‘normaal’ gezin, wasjes draaien, hapjes klaar maken, buiten eten (een tafel omringd door poedersneeuw) kinderkleertjes opruimen, spelletjes spelen met Lynn, sneeuwpoppen bouwen, sleeën en natuurlijk haar eerste skietjes testen! De alledaagse dingen zijn in een berghut natuurlijk een beetje anders. Boodschappen doen gaat met behulp van onze sneeuwscooter en vanaf de hut tot bijna aan het dorpje Névache is het terrein ongerept. Geen weg, geen geprepareerde piste, schep en ski's mee om regelmatig het ‘spoor’ goed te onderhouden. Naar beneden gaat bijna altijd goed al is het bij slecht weer altijd een missie, en deze missie beleef je alleen. De boodschapper dan ben ik, zoals vele ‘ normale’ moeders toch? ’s Ochtends pak ik mijn boodschappenlijst, oh ja ik moet iedere avond voor 60 hongerige skiërs koken, de lijst is dus wat langer. Ik doe mijn dikste donsjack aan, mijn freeride skipak (die is het beste geschikt voor op de sneeuwscooter,) dikke vingerhandschoenen, ik check de benzine, olie, sneeuwschep, vellen en ski's, ik neem de reddings adio mee, nog even een kus aan Lynn en Boris, nou tot straks!

Laat in de namiddag kom ik naar boven met verschillende ladingen voedsel. We kunnen er weer een tijd tegenaan en gelukkig maar, want er wordt verse sneeuw voorspeld! Boris heeft de dag gerunt en Lynn heeft lekker rode wangetjes van het buitenspelen. Alles is goed verlopen, gelukkig was het spoor goed te doen en is het gelukt om de boodschappen heelhuids tot aan onze berghut te brengen.

We ontmoeten iedere dag weer skiërs die of van hut naar hut trekken of de dichtbijzijnde couloirs gaan verkennen. Het is nog een secret spot, skiërs die hun hoop hadden gevestigd op Chamonix komen geregeld via Valloire onze kant op. Iedere keer zijn de gidsen verrast door de mogelijkheden dichtbij onze hut. Het contact met de mensen is heel prettig, mensen delen ervaringen en wennen snel aan de gewoontes op deze berghoogte.

Passie

Als gepassioneerde freeriders en tourskiërs droomden we weg bij het idee deze berghut te runnen! Na jaren reizen met onze ski's naar verschillende landen was het nu het goede moment om onze koffertjes ergens neer te zetten.

De tocht tot de berghut is heel eenvoudig vanuit het dorpje Névache, maar je kunt onze hut ook bereiken vanuit Valloire, Valmeinier of de Pont de l’Alpe (vlakblij Serre Chevalier). Eenmaal aangekomen kun je je spullen kwijt een de dortoir. We hebben kleine kamers van 4 of 6 personen en wat grotere voor 8 personen. ’s Avonds eten we gezamelijk aan lange tafels en de skiërs delen hun plannen voor de volgende dag.

’s Winters is het heel bijzonder om op deze plek te leven. Aan de ene kant ben je ver weg van de bewoonde wereld, maar aan de andere kant als we de skiërs ontmoeten die bij ons komen overnachten is het weer heel levendig. We maken iedere dag de berghut schoon, warm en gezellig en beleven veel plezier aan alle ontmoetingen met eensgezinden. Koken voor grote groepen vinden we beiden een te gekke uitdaging, het voedsel en alle dranken brengen we omhoog met onze sneeuwscooter. Wij houden van lekker eten, en maken alle taarten en hartige gerechten ter plekke home made. We hebben al veel aangepast om het comfort te verbeteren. Er zijn warme douches, dekbedden, de houtkachel draait, we hebben een gezellige zithoek gemaakt met bibliotheek, er is bier uit de tap en we zijn op het moment in gesprek met een locaal bedrijf voor een hot tub. Uit enthousiasme blijven we door ontwikkelen maar met respect voor de tradities.

Tijdens het winterseizoen verwarmen we de hut met vloerverwarming. Het is niet altijd eenvoudig om aan de verwachtingen van iedere gast te voldoen, maar 's winters hebben de meeste bergervaring of worden ze begeleid door een berggids die ze spoedig wegwijs maakt. Na een goed ontbijt trekken de skiërs erop uit. Wij maken de hut dan weer klaar voor ’s avonds. Schoonmaken, koken, gezellig maken, reserveringen in de planning zettten, telefoontjes, overleggen met de gidsen, maar soms ook communiceren met de bergreddingdienst.

Zodra we een momentje hebben trekken we er op uit rond de hut. We ontdekken iedere keer weer nieuwe mogelijkheden. Het gebied is heel veelzijdig en geeft een groot gevoel van vrijheid. Soms heb je het gevoel in Canada of Scandinavië te zijn. In het dichtsbijzijnde dorpje Névache is het knusse bergsfeertje aanwezig met het kerkje, de oude huisjes, de goede bakker, de mensen genieten van het tourskiën of tochten met sleehonden.

Couloirs

Op een korte afstand van de hut zijn veel couloirs te vinden. We kunnen je goede info geven ter plekke, er is voor ieder niveau wat te vinden. Velen skiërs gaan in dit gebied van hut naar hut en dit zorgt ervoor dat het in de couloirs rustig is, een fijne afwisseling naast het drukbezochte Chamonix. Materiaal als gordel, touw, stijgijzers en pikkel heb je in deze omstandigheden eventueel nodig. De couloirs zijn vanaf de maand maart in conditie. Dan skiën we ’s ochtends tot ongeveer 13:00 uur en dan heerlijk op het terras in de zon met een goed biertje! Ver weg van de mensenmassa en gezellige momenten met bekende of nieuwe vrienden.

Foto's: Tim Vanhoutteghem