Quote van de dag: My splitboard? The cheapest one. Every split board sucks, so don't spend too much money on them' - Colin Dorignac
Vanuit Saint-Lary is het slechts een half uur rijden naar Piau Engaly. In dat half uur rijd je van 860 meter naar een hoogte van 1860 meter. Voor de snelle rekenaars onder ons is dat dus een stijging van 1000 hoogtemeters. Wanneer je op 1860 meter hoogte arriveert lijkt het alsof je aan het einde van de wereld bent opgenomen. Piau Engaly kan zo als decor dienen voor menig science-fiction film, hoeft echt niets aan gedaan te worden. De gebouwen zien eruit alsof ze ieder moment wakker kunnen worden uit hun winterslaap en terugvliegen naar de planeet waar ze vandaan komen. En misschien doen ze dat ook wel in de zomer. Maar goed, vandaag zijn wij de jedi's die dit gebied eens gaan verkennen.
Terwijl we alle spullen bij de auto aantrekken (en mensen zich verbazen over het feit dat er twee surfboards in die auto liggen en over Morris die z'n wetsuit nog even op het dak van de auto legt), krijg ik een belletje van Manu (nee, dit is weer een andere Manu. Drie dagen, drie verschillende Manu's), die vertelt dat gids Colin op ons staat te wachten. Colin is een saissonnier die oorspronkelijk uit Bordeaux komt. Jaren geleden heeft hij z'n hart verloren aan Piau Engaly en hij is nooit meer weg gegaan. Deze kleurrijke local is de ideale gids om de mogelijkheden in Piau aan ons te laten zien. Op z'n vlijmscherp geslepen snowboard snijdt hij over de knetterharde pistes naar beneden alsof het vals spelen is. Bij ieder lift een handje voor de liftbediende, bij iedere andere local even een kort praatje of een knuffel. Dit is Frankrijk op z'n best. Trots vertelt Colin over de 'Derby des Pyrénées', een Chinese downhill in Piau Engaly. 'Een geweldig event waar de hele vibe van Piau bij elkaar komt'. Op de vraag of hij wel eens mee heeft gedaan antwoordt hij droog: 'Ik heb 'm de laatste twee keer gewonnen'.
Piau Engaly is een serieus gebied. Er valt dankzij de ligging meer sneeuw dan in de meeste andere gebieden in de Pyreneeën. Het terrein is steil met veel noordhellingen. Ze hebben dan ook meer dan 90 punten in het gebied waar lawines getriggerd kunnen worden. Het liftsysteem is bijzonder efficiënt. Eigenlijk kan je het meeste terrein bereiken met één stoeltjeslift die vanuit het dorp naar het hoogste punt van het skigebied (2528 meter) gaat. Hiervandaan is het maar een klein stukje hiken naar de Pic de Piau (2696 meter). Vanaf dit punt kan je de Vallée de la Gela induiken. Dit is een serieuze afdaling met enkele no-fall zones op een traverse. Meer laid back is de vallei aan de andere kant. In de Vallée du Badet ligt een aantal mooie kommen en kom je weer terug in het skigebied.
Lunchen doe je in Piau Engaly bij het 'front de neige'. We lunchen bij Edelweiss en knallen in een minuut of twintig een kaasfondue naar binnen. Voor slechts € 13,00 per persoon. Da's nog eens waar voor je geld. 's Middags is La Cueva del Diablo de place to be. Da's makkelijk in zo'n klein dorp. Je komt elkaar overal tegen. Maar goed, Piau Engaly is niet alleen voor de echte cracks. Ook beginnende freeriders komen in Piau Engaly aan hun trekken. In het skigebied zijn een viertal zones aangegeven waar je kennis kunt maken met de sport die welbeschouwd toch wel de mooiste ter wereld genoemd kan worden (in deze community in ieder geval).
Het meest bijzondere punt in het skigebied is de stoeltjeslift Hourc. Wanneer je er langs komt denk je dat deze lift al minimaal een jaar of tien niet meer in gebruik is. Dat blijkt niet zo te zijn. Hoewel de lift al bijna 50 jaar oud is doorstaat deze ieder seizoen opnieuw alle veiligheidstesten en dit jaar is hij een maand open geweest. 'En met een reden', zegt Colin. 'Deze lift gaat open met voldoende sneeuw en dan heb je hier de beste treeruns van Piau. De lift is oud, maar voldoet'.
Het is typerend hoe men in Piau Engaly het skigebied runt. Voldoende faciliteiten en snelle stoeltjesliften voor wat meer eisende toerist, maar met het hart op de goede plek om de ziel van de sport te bewaken. De opmerking van Colin zet alles direct weer in het juiste perspectief. Op de vraag of hij voor omliggende toppen wel eens op een splitboard gaat staan antwoordt hij dat hij liever niet op een splitboard rijdt, maar soms niet anders kan. 'Dus koop ik de goedkoopste, omdat ze allemaal waardeloos zijn'. Om er daarna met mach 6 op knetterharde pistes vandoor te gaan.
Drie dagen Pyreneeën waren kort, maar krachtig. We checken de surf. Er komen weer golven aan. En dus is de keuze tussen morgenochtend naar huis rijden of nog even een sessie doen snel gemaakt. Op naar Hossegor!