De temperatuur is als een blad aan de boom omgeslagen. Zo zit je met je Café au Lait in T-shirt en korte broek aan je ontbijtje en kijk je tegen gortdroge bergtoppen. Nog geen week later drink je de Café au lait het liefst met een scheut Genepi. ‘Goeie tip om warm te blijven’. Hoe mooi is het dan dat zo’n massieve val van de temperatuur je onmiddellijk uit je ritme haalt. Alez, Snor eraf en Ski’s in de kofferbak voor een ritje naar het vlakbij gelegen Saint Véran.
Het is tien november en we staan weer op de ski’s. Een half jaar gaat toch weer sneller voorbij dan je denkt. Het ritme bergop zit er meteen lekker in, alsof we vorige week nog aan het toerskiën waren. Wel met onze ski-caillou en het objectief voor ‘l'Alm’. Een defensieve keuze met vooral niet te steile grashellingen. Grashellingen reiken in de Queyras hoog. De top van de Château Renard met 2989 meter (skiers links van het skigebied van Saint Véran) lijkt dat betreft een sinecure voor een eerste hit en run.
Op ‘le parking’ naast de hooischuur, je kent ze wel, laten we de Duster van Rogier staan voor wat het is en lopen met rasse schreden door schitterende sneeuw. Rogier zegt, 40 cm, en ik vul hem aan. ‘Mooi man, en ook nog eens op een ondergrondje’. Perfect voor onze eerste Run!