Nachtelijke skitoer in Livigno

Als er één gebied in de Alpen is waar ik graag heen ga om te toeren dan is het het Italiaanse Livigno wel. Dit belastingvrije dorp op 1816 meter hoogte ligt behoorlijk geïsoleerd en daardoor heerst er én een fantastische sfeer én is het er minder druk dan in andere gebieden. Je komt namelijk niet toevallig in Livigno terecht, maar je moet echt een bewuste keuze maken.

Freeride Project

Mijn vriend Fabiano Monti is een aantal jaren geleden gestart met het Freeride Project in Livigno. Daar hebben we al veel over geschreven, maar het geeft wel aan hoe goed ze hier met freeriden bezig zijn. Anyway, lift-accessed freeride is al goed in Livigno, maar ook het terrein om te toeren is geweldig. Fabiano had dit keer het plan opgevat om 's avonds omhoog te toeren en vervolgens op zo’n 3000 meter hoogte in een tent te overnachten.

Niet bepaald lekker weer

Om een uurtje of 21.00 begon de klim naar boven. Uiteindelijk kwamen we uit op een top ten zuiden van het topstation van de Carosello 3000 gondel. De toer omhoog was een interessante. Het was ongeveer 13 graden onder de nul, het sneeuwde en de wind jakkerde met een kracht van zo’n vijf Beaufort over de berg. Omhoog lopen was dus al een avontuur, maar uiteindelijk moesten we dus in een tent overnachten. Niet het meest standaard vooruitzicht op de nacht.

5467536 sterren hotel

Rond middernacht kwamen we aan bij een kleine hut waar een houtkachel aangeslingerd kon worden en iedereen even op temperatuur kon komen. Om 2.00 uur lag iedereen in z’n tent. Af en toe verbeterde het weer even en veranderde onze hang-out deze nacht in een hotel met de meeste sterren ever. Knus en gezellig waren de kernwoorden.

Iedereen lag dicht op elkaar en wanneer je de linkerpersoon in de tent bewoog zorgde de kettingreactie ervoor dat de andere drie personen in de tent automatisch meebewogen. De tijd tijdens de nacht tikte heel langzaam verder. De wind schudde de tent alle kanten op en ook bij het opkomen van de zon rond 6.30 's ochtends was het nog altijd slecht weer.

Bluebird conditions!

Dat veranderde een uur later. De wind ging liggen en de zon kwam tevoorschijn. De nacht was in één keer vergeten bij het zien van het uitzicht over het dal. Het langgerekte dorp presenteerde zich in blakende schoonheid. Én, we stonden dus al boven. De afdaling was fijn. Geen extreem dikke poeder, maar wel met een zelfde soort gevoel. Dat ‘earn your turns’ werkt goed in de bovenkamer.

Bresaola bij de Calcheira

Na een goed ontbijt beneden in het dal besloten we om de Calcheira nog te skiën. Deze afdaling blijft een van mijn favorieten in Livigno. Je start in mooie open kommen en eindigt de laatste (ongeveer) 400 hoogtemeters in een fantastisch bos. Een pad voert je terug naar het dorp. Aan het einde van het pad heb je de keuze om misschien wel de beste bresaola ooit te eten in het restaurant dat naar dezelfde naam luistert als de afdaling. Daarna pak je de bus terug naar het dorp. Helaas ging 's middags de temperatuur (en daarmee ook het lawinegevaar) rap omhoog en was het verstandiger om de backcountry te laten voor wat het was. Het was weer een topdag!