En toen volgde er nog een dagje toeren. Ook al hadden we al een fantastische afdaling gemaakt op de inmiddels legendarische “Thialf” route, toch hadden @Willem2K en ik er nog niet genoeg van. @Dutchess konden we niet meer overhalen om mee te gaan, maar wij besloten wel nog een dagje te toeren vanaf het hospiz op de Simplonpas, waar we ook geslapen hebben. We hadden die ochtend allebei weinig verwachtingen en geen haast, dus pas nadat een enorme lading Zwitsers in strakke pakjes ons in de mist al vooruit waren gestiefeld kwamen ook wij boven de wolken uit in een wederom prachtig stukje alpien terrein.
Langs de voet van de Hubschhorn gingen wij, bewapend met onze splitboardcrampons onder de voeten, de steile ijzige traverses langs op weg naar de Breithorn. Later bereikten wij de open, zonnige gletscher en daar pauzeerden we even op een rots om te lunchen. Hier werd de sneeuw ook lekker zacht en menig zwitser/italiaan kwam al joelend naar beneden gezwierd.
Aldaar spotten we allebei ook een mooi couloirtje, kijkers links van de top, en dat werd ons doel van de dag. Na het laatste stuk omhoog skinnen over de gletscher keerde ook de rust weer terug op de berg, de meeste zwitsers waren inmiddels alweer afgedaald. Helaas/gelukkig hadden een paar zwitsers ons couloirtje ook al gescanditest, en na de laatste ijzige traverse om de instap te bereiken bouwden we om en begonnen aan de afdaling.
Het couloirtje bleek nog echt lekker zacht en fluffy, ik ging eerst, in eerste instantie nog wat voorzichtig (met Thialf nog in gedachten), maar al snel kwam het vertrouwen dat het echt het hele stuk lekker ging worden. De stoke was dan ook hoog en Willem2K ging er helemaal voor, hij besloot zelfs nog een klein dropje te maken.
Van daar uit daalden we verder af, er volgden nog een paar mooie kommetjes met fluff, daarna weer de ijzige traverse en met de keiharde sneeuw helemaal onderin kregen we ook nog het ware thialf gevoel even terug.
Al met al is deze sneeuwgekkie zeer tevreden met deze snowvember trip. Splitboarden is uiteindelijk toch ook zoveel meer dan alleen poederen. De adembenemende schoonheid van het terrein waar je komt, de afstand van de bewoonde wereld in zo’n verlaten vallei de eerste dag, de fysieke uitdaging van het omhoog skinnen en de beloning met zo’n steil couloir geven mij als ik nu terugdenk van achter mijn laptopje een hele dikke smile.
bericht aangepast door tellie-G op 20 nov 2018 16:12
Splitboarden is zó veel meer... En dan was het óók nog een hele dikke afdaling! 😀
Leve de waanzin!
bericht aangepast door Willem2k op 20 nov 2018 16:28 (3% bewerkt)
Lekker! Toch nog jaloers op dat couloirtje. Volgende keer met diepe poeder van de top tot de hut! Hoef ik ook niet meer over Japan te jammeren...
bericht aangepast door Dutchess op 20 nov 2018 17:08 (18% bewerkt)
We dont stop playing because we grow old, we grow old because we stop playing