Filosofendal Powsurfers tripreport PA#NL1

Wat een beetje als een grap begon, bleek gister te ontaarden in een behoorlijk goede powsurf sessie. Met een gerecyclede appgroep uit Noorwegen hadden we de hele week pret. Locaties spotten met hoogtekaarten, en weerkaarten en ensembles checken “op kantoor”. Bijna net als voor een echt poederalert!

Uiteindelijk bleek de voorbereiding gecombineerd met wat locale kennis cruciaal, zoals dat vaak in marginale condities zo is.
Waar we eerst de Vam-Berg op het oog hadden, bleek het buitje zich toch vooral iets lager achterin Nederland te gaan manifesteren.

Boards werden met spoed verzonden, en zo stonden we zaterdag gewoon alsof het normaal was de gear in de bus te laden. Zondagochtend vroeg in Amsterdam voelde het toch weer als een grap, want er lag vrijwel niks. Genoeg om op een oud board graspollen te harken, maar zeker niet genoeg om zonder bindingen “poeder” te rijden. Toch gewoon gaan, want koffie drinken en wandelen met vrienden is altijd beter dan thuiszitten na een jaar Corona.

Uiteindelijke haken er wat mensen af die het niet zien zitten anderhalf uur door Code Rood te rijden. Onderweg zien we inderdaad mensen in een beslagen koekblikje met zomerbanden over de snelweg kruipen, maar met een beetje poedermobiel kan je gewoon nog honderd rijden dus de reis gaat best vlot. Pas als we de Waalbrug over rijden begin ik te geloven in een afdaling, hier staan ook echt auto vast dus dat is een goed teken.

Op de pakeerplaats wachten op de crew, en nog even een soort van ontbijt improviseren.

Dan wandelen we het bos in, en is het bij de eerste afdaling al duidelijk dat het gewoon goed zit. Vooral de angst voor een dun laagje sneeuw met uitstekende takken en stronken is er nog, zeker als het je eerste dag van het seizoen is of je tweede sessie zonder bindingen. Maar na het afstrepen van de eerste helling lopen we door naar een mooie natuurlijke pipe, en daar is het dikke pret. Echte poederbochten. Wandelaars die verbaasd kijken dat dit in Nederland mogelijk is. Maar vooral een crew die gewoon stoked is alsof we in de Alpen staan. En eerlijk is eerlijk, ik heb in Zwitserland ook wel eens een dag gehad dat de condities slechter waren dan dit.

We meten het niet in centimeters, als het gewoon voldoende is om zonder de grond te raken op een surfer bochten te zetten is het gewoon goed.

Zo dwalen we door het Filosofendal, op zoek naar mooie hellinkjes en leuke features. Al we bij een wat meer open plek aankomen zien we ook sleeënde kinderen en wat meer drukte. Maar een veldje verderop ligt achter de heggetjes mooie ingewaaide poeder. De egale helling is voor de beginners perfect om wat aan de techniek zonder bindingen te schaven, dus we zijn hier lekker lang bezig.

Dan spotten we nog eeen mooi veldje aan de andere kant van het dal waar de sneeuw nog veel beter is maar de hellingshoek niet echt genoeg. Toch veel lol, en twee wandelaars die voorbij komen maken ook nog even hun eerste meters op een powsurf.

Er is echt veel terrein hier, en met wat locale kennis van Tim vinden we steeds weer iets nieuws. Zo staat de teller aan het einde van de dag op heel veel first tracks en een stuk of 30 afdalingen per persoon in toch nog best wel goede condities. Terug naar de auto’s, we proberen we nog de vastaande auto’s te ontwijken en naar een andere locatie te rijden, maar hier is de sneeuw een stuk minder dus we besluiten te stoppen op het hoogtepunt.

De rit naar huis is zo gepiept. Niet gedacht dat je zo blij kon worden van een dagje glijden in Nederland. Voor iedereen was het echt hard nodig om weer eens samen onderweg te zijn en iets te doen waar je bljj van wordt. Hopen dat er nog een dump komt dit jaar, je kijkt in ieder geval heel anders naar alles wat niet horizontaal is in Nederland.