Eerste tripreport: Diavolezza + Sulden am Ortler

Maar ook dit jaar was ik niet meer te houden na het zien van de webcambeelden in Diavolezza en Pontresina. Regio Bernina was op korte tijd voorzien van een diepwinterse 70cm-1m50 boven de 2600m en op de lagere hellingen de eerste laag van 30-50cm.🤤
Even rondhoren wie er ook zo stoked zou zijn en al snel hapten Bedde en Geert toe.

Het plan was om zaterdag 4 nov de eerste lift in Diavolezza nemen, maar vanwege “te veel verse sneeuw” en te weinig tijd voor het prepareren + beveiligen van de pistes bleef de gondel gesloten voor skiërs. Puf, puf,…meteen onze eerste skitoer om te kunnen genieten van de eerste meters in de poeder. Echter buiten de piste leek het op het onderste gedeelte eerder op een shark mijnenveld. Onze eerste meters naast de piste hebben we snel afgebroken na kennismaking met de sharks en zijn we enkel nog op de ongeprepareerde piste afgedaald.
Ondanks het eerste (beperkte) poederplezier kreeg ik van mijn 2 vrienden een onvoldoende voor die eerste dag. Van je vrienden moet je het hebben …

Gelukkig viel ‘snachts zo’n 10-15cm vers en zorgden geopende liften de volgende ochtend voor al wat meer poederfun. De afsluiting met een zalige firsttrack poederafdaling bracht de eerste big smiles en mijn score snel naar 8/10😁. Met de afdaling van Val d’Arlas erbij zou dat ongetwijfeld 10/10 geweest zijn, maar er hingen helaas te veel wolken.

Dezelfde avond werd er nog beslist om richting de “Ortler regio” te verkassen aangezien Diavolezza de daaropvolgende dagen gesloten zou blijven en Sulden am Ortler voor het eerst openging.

Dankzij de ochtendlijke 15-20cm koude Suldenpoeder en bijbehorende firsttracks werden onze poedersmiles alsmaar groter. 10/10 ging snel over de lippen. 🥳

Ook leuk dat we nog 2 jonge Italiaanse snowboarders op sleeptouw genomen hebben tijdens een 1200hgtm poederafdaling (via de ongeprepareerde dalafdaling). Samen met deze Italiaanse poedervrienden onze eerste bescheiden aprèsski ingezet met de bijbehorende pintjes.🥳

De laatste dag hadden we het idee opgevat om de Schöntaufwand tot in het dal af te dalen. Een prachtige, vanuit het dal zichtbare, flank van 1000 hgtm met enkele passages in lawinerisico terrein.

We hadden de passage door de Rosim beek de dag ervoor verkend + goed aangelegd met wat extra stenen, maar na een negatief advies van een lokale bergredder er toch maar van afgezien en braaf op de hellingen in de buurt van de pistes gebleven. Niet getreurd, want met de opening van de toplift kregen we extra poederterrein voorgeschoteld.

Terug naar huis met brede poedersmiles 😁 Ik heb zo’n sterk vermoeden dat Bedde en Geert nog wel eens zullen meekomen. 😉