Ik kom al jaren in de Alpen en Noord-Amerika in mijn speurtocht naar poeder. Na al die jaren ben ik er wel uit dat de Alpen uiteindelijk het mooiste terrein bieden, maar waar die Noord-Amerikanen ons in overtreffen is de sfeer en de beleving die ze weten neer te zetten. Drie keer ben ik inmiddels al in Fernie geweest. Een klein en oud mijndorpje met zo’n 5000 inwoners die een enorme passie hebben voor de bergen en dat met iedereen willen delen. Ja echt, met iedereen. Arjen en ik hebben met twee van de vier rijders die je hierboven in het filmpje ziet in de sneeuw gestaan, gewoon omdat ze daar zin in hadden en we ze toevallig tegen het lijf liepen. Dylan Siggers (check zijn video’s) is een jonge hond die overal vanaf duikt en de lat steeds weer hoger legt, terwijl Ross Janzen de heritage van de Griz Bar en Fernie bewaakt.
Over Fernie en de typische sfeer is onlangs een film gemaakt: Ascent To Powder – Tale of a Ski Town. Bovenstaand dus de teaser, maar binnenkort is de film ook online te zien is en daar kijk ik naar uit.
Tip: hier lees je meer over Fernie
Maar waarom is het dat de Europese gebieden zelden met zo’n film komen? Waarom maken wij ons in Europa vooral druk over pistekilometers en het totaal aantal liften, terwijl een dorpje als Fernie zich met slechts 8 liften wereldwijd op de kaart weet te zetten bij de poeder jet-set??
Tip: ** Plan een roadtrip door Noord-Amerika**
Reaktionen
verschil tussen sneeuwvakantie vs outdoorsport.
In cham, la grave e.d. is er een soortgelijke sfeer, maar delen met onbekenden zal minder vaak voorkomen omdat de poederstress vele malen hoger ligt.
Wat Sanno zegt, plus… Wintersport is hier begonnen als tijdverdrijf voor de toenmalige 1% Dan gaat het om feesten (in die tijd nog ballroom dancing, ik heb het over 1920 of zo) en er goed uitzien. En dat karakteristieke van, zodra het een sport werd (en niet iets wat je doet om in de winter de wildernis over te steken, hier in centraal europa is geen wildernis meer) ging het om de snelste zijn. De amerikanen zijn op een andere manier aan wintersport/outdoorsport geraakt (het is niet voor niets een engels woord dat overgewaaid is naar de oude wereld; outdoorsport)
Is het een optie om de roadtrip voorafgaand aan Cariboos te beginnen in Fernie? Het is wel de verkeerde kant op. Maar ja, wat is verkeerd in dit geval.
@@notwithout 4 oktober maar ff over hebben als we met z’n allen bij elkaar zitten?
@@The_O je woont in Canada (nog steeds toch?). Bedoel je dat ze daar achterlopen? Of in Europa?
Ja woon nog steeds in Canada (ruim 7 jaar nu) . Bedoel met vraag dat ze dus daar in Canada achterlopen. Het antwoord is dan deels omdat het hier nog kan ivm ruimte etc + boundary systeem.
Aan de andere kant het is maar een film eeeh. De Noord Amerikanen houden van imago (Ski bum).
Fernie op een poederdag is inderdaad werelds en helemaal top helaas hebben ze vaker regendagen de laatste paar jaren dan kun je er beter wegblijven.
Vooral cultuur denk ik. DIe keren dat ik ik in Mt Baker was zag ik dat Amerikanen en Canadezen in eerste instantie veel makkelijker een praatje maken in de lift. Ook juichen en aanmoedigen als mensen clifs hucken doen ze dus veel makkelijker. In tegenstelling tot hier in CH waar iedereen toch meer met zichzelf bezig is.
dat, maar zeker ook het boundry systeem. dat geeft vrijheid om te delen en een andere kijk skien. Het Amerikaanse boundry systeem heb ik nog niet mogen ervaren, maar ik denk dat het veel doet. een beetje heb ik het een van de eerste keren dat ik in de de Pyreneeën aan het skiën was mogen ervaren, laat het tegen de 25 jaar geleden lopen. (aj aj, ouwe lul hier). in Formigal kreeg ik onder het genot van een sandwich" biftec de vidella" de tip van een pisteur dat 3 delen van de berg net afgeknald en veilig verklaard waren en het daar prima skiën was. Hard genoeg zwaaien zou er voor zorgen dat de bus vanaf Frankrijk voor ons zou stoppen. Nog 2 dagen later begreep bleek dat officieus een beetje ''Amerikaans" gewerkt werd. niet de piste veilig, maar de wand/ helling en die informatie werd rustig gedeeld . Een paar locale jonge honden, 3/4 van de pisteurs en oude pijprokende toerskiers met snorren en profiteerde ervan, net zoals wij.
vergelijkbare mentaliteit vond je in Andorra (hoe zo aansprakelijk? :) in dat Cowboy land deden ze daar heel lang niet aan) en st Lary. Skien doe je overal op de berg. geprepareerde piste is eigenlijk saai, een beetje dat idee.
in de alpen heb ik dat veel minder zo ervaren, daar was een veel meer piste gerichte ski mentaliteit.
En ja, voor er commentaar kwam, er was nog geen sprake van een 3 eenheid, aansprakelijkheid was nog per EU geregeld en misschien had ik gewoon stom geluk. c’est vrais.
Meer terrein in de US/canada maar vind minder infra; “you ski the mountain”. En in bounds skien is gewoon een prima uitvinding. Zouden ze in de alpen ook moeten overwegen
Een stukje hiken of skinnen om ergens te komen hoort erbij en dat schept al snel een soort “band”
Geloof overigens niet dat er direct een specifieke reden voor is. Mensen kopiëren gewoon gedrag van anderen. Dus als iedereen in de alpen nu eens gaat kletsen met iedereen met een backpack op en samen met elkaar de berg op gaat komt het helemaal goed. Op plaatsen waar het wat rustiger is (italie?) gaat dat toch ook al veel meer die kant op? In Anton en Verbier zal dat lastig zijn maar op andere plekken? Kwestie van doen.
Share the stoke. Lots of friends on a powder day