wePowder Plankenkoorts: de Salomon Sick Stick 160
Niels is op zoek naar zijn perfecte freerideplankje
[b]Heeft Niels zijn favoriete poedertrip-plankje gevonden? Een board dat het doet onder de meeste omstandigheden. In het kader van poedertrip special. Wat is jouw ideale poedertrip-plankje? En waarom?[/b]
De verwachtingen zijn hooggespannen! Over de Sick Stick is veel geschreven, niet in de laatste plaats op wePowder. Ook ik verwacht veel van de Sick Stick. Een groot deel van mijn wensen zouden immers samen moeten komen in deze plank. Al voordat mijn bindingen erop zitten maakt de Sick Stick indruk. De graphics zien er tof uit, een goede mix tussen het klassieke hout en modern artwork, dat mag ik wel. Ingestrapt in de sneeuw voel ik direct hoe slap de plank eigenlijk is, met name tussen de bindingen, ik kan hem bijna dubbelvouwen! Zou die niet al gebroken zijn, ergens binnenin ofzow?
[b]Glijden & piste[/b]
Zodra ik begin met glijden merk ik echter niets meer van die ogenschijnlijk slappe bak. De eerste paar honderd meter zijn op de piste. Daar zijn we direct vrienden. De Sick Stick geeft me het gevoel van een parktwin. Qua wendbaarheid, speelsheid, pop e.d. doet de Sick Stick zeker niet onder voor mijn DH en toch voelt hij op snelheid stabiel aan. Heerlijk!
[b]Poederrr[/b]
Al snel duiken de Sick Stick en ik de poeder in. We beginnen de dag met een couloir. Helaas is het zicht niet helemaal super, dus ik kan 'm niet vol gas naar beneden blazen. Desondanks trap ik 'm behoorlijk op z'n staart. De Sickstick blijft stabiel op snelheid, zelfs als ik een kleine drop rijdt en die op een onvoorzien slecht stuk land, herstelt hij zich snel en makkelijk.
Helaas heb ik niet dusdanig gas kunnen geven om te voelen of hij ook een mooie gecontroleerde kick terug geeft als ik een bocht op hoge snelheid met veel kracht inzet. Wel heb ik fantastisch gereden op die tail, yep die tail, die is GEWELDIG! Bochten, strepen, whatever, alles rijdt heerlijk makkelijk, soepel en hard op die tail, op en top speelsheid! En ondanks al die speelsheid is stabiliteit geen enkel probleem.
[b]Drijfvermogen[/b]
De Sick Stick baant zich een prima weg door de poeder, maar heeft niet het drijfvermogen van de grote jongens. Ik ben 72 kg en rijdt de 1m60, wat ik een prima combinatie vind, maar ik merk wel dat er snelheid nodig is om de plank boven water te houden. Da's niet erg, zonder snelheid valt er immers niets te spelen. De verhoudingen tussen het voorste en achterste been zijn ook zeker geen 50-50, maar het is wel stukken beter dan andere planken met dit speelse twin-gevoel. Ondanks dat ik dit seizoen nog maar 15 a 20 sneeuwdagen in de benen heb, kan het achterste been het prima aan.
[b]Bomen[/b]
Het couloir eindigt in een traverse die ons naar een bos lijdt. De traverse gaat prima, weinig bijzonderheden hier. Maar in het bos komt de Sick Stick pas echt tot zijn recht! Het terrein is een mix van bomen, smalle passages, (ijzige) buckels, pillows, poeder en een riviertje, zonder problemen en op hoog tempo stuur ik de Sick Stick hier doorheen.
De vorige dag kon ik op dit stuk met de Furlan het tempo van de groep prima bijhouden, vandaag op de Sick Stick ga ik echt veel harder! Als in de films stuiter ik van pillow naar pillow en als zo'n pillow toch een ijzige buckel blijkt te zijn is dat voor de Sick Stick geen enkel probleem. Als ik met hoge snelheid op buckelpillow nummer 4 af stuiter en uit balans raak, maak ik me klaar voor een harde crash, maar juist dan is het wederom die fantastische tail die wonderen doet. Als vanzelf rijdt ik nummer 4 op die tail, ben weer in balans en rijdt de lijn keurig uit. Okay, okay, wellicht overdrijf ik in mijn enthousiasme wat omdat die afdaling toch wel gewoon heel dik was....maar feit blijft dat de Sick Stick heerlijk speels door technisch terrein rijdt en veel ruimte laat om lekker te spelen.
[b]Big Mountain[/b]
Helaas kon ik die dag geen grote wanden op hoge snelheid rijden. Het echte gedrag in serieus terrein heb ik dus nog niet kunnen testen. De vraag is of je daarvoor een Sick Stick wilt, maar ik ben wel benieuwd. Graag zou ik hem nog eens meenemen!
[b]Overall[/b]
De Sick Stick is een fantastische plank. Overal waar speels gereden kan worden is de Sick Stick op zijn plaats, ook als dat gepaard gaat met hoge snelheid! Hele diepe pof is wellicht wat veel van het goede maar tot 50 a 60 cm is het drijfvermogen meer dan voldoende. Technische bomen of open terrein maakt de Sick Stick weinig uit. Op serieuze hellingen zou ik wellicht een ander board kiezen, maar wie wil er nog serieuze hellingen rijden als hij Bos, Poeder en een Sick Stick heeft?
Volgens mij is het wel duidelijk, ik werd onwijs vrolijk van de Sick Stick. De eerste plank die ik getest heb waar ik dusdanig enthousiast over ben dat hij zo m'n quiver in mag!
+ Speels, wendbaar en ongecompliceerd
+ Stabiel
+ 100% true twin gevoel
+ Die TAIL
- Wellicht te weinig inhoud voor big mountain
- Beperkt drijfvermogen
[i]Wil je ook eens een Sick Stick rijden? Je eigen mening vormen? De Salomon SickStick 160 cm is te testen via [url=http://www.wepowder.com/labs/9]wePowder Labs[/url]. Ben je promember op wePowder dan kun je gratis het board testen. Het board staat in de Labs Locatie bij [url=http://www.mkskiservice.nl/]ML Skiservice[/url][/i]
[b]De Sick Stick is zo'n succes dat deze zo goed als is uitverkocht in Nederland. [url=http://www.sportieftilburg.nl/]Sportief in Tilburg[/url] heeft (op het moment van schrijven) nog een 160 cm op voorraad. [url=http://www.snowcountry.nl/salomon-snowboard-sick-stick.html]Snowcountry.nl[/url] heeft nog een 156 cm op voorraad.[/b]
Reacties
-
op 18 februari 2010 · 08:38Maar die 163 is nergens meer te krijgen 😞.
Ik heb zelf de 163 gereden en kan Niels alleen maar gelijk geven. Deze komt ook bij mij in de quiver. -
Touristroelewapper2 op 18 februari 2010 · 09:24Met dank aan Ripstar heb ik 2 weken geleden ook 3 dagen de Sick Stick 160 kunnen testen. Wat een vet board zeg! Ja, inderdaad ik ben net zo enthousiast als Niels en heb dezelfde ervaringen! Helaas heb ik de Sick Stick ook niet echt op hoge snelheid van grote wanden kunnen testen, maar gezien de overige prestaties (wendbaarheid, stabiliteit, etc.) vind ik niet dat we daar moeilijk over moeten doen. V.w.b. het drijfvermogen: ik ben zelf gewend aan lange planken en vond 160 dus best kort voor een poederboard, desondanks vond ik dat die neus (!) best makkelijk (lees: zonder al te veel druk op het achterste been) boven bleef. Ik ben overigens een paar kilo lichter dan Niels dus voor mij is de iets langere 163 (evt. i.c.m. wat meer setback) waarschijnlijk een superboard ook voor de hele diepe dagen! Alleen al voor de heerlijke treeruns zou ik dit board kopen!
-
Touristchilo op 18 februari 2010 · 09:46Goeie foto-fail😋oederbak op een Pistebully. En sinds wanneer hebben die twee dingen wat met elkaar te maken? 😉 -
AdvancedWillem2k op 18 februari 2010 · 16:09Typo onderaan, tenminste - ik ken geen ML skiservice 😃
Sickstick lijkt me vet maar ik wacht de Jones hovercraft even af denk ik. 😃
... Ik heb geen haast, want ik ben toch nog niet -echt- aan een nieuw plankje toe. -
AdvancedSnowzone op 18 februari 2010 · 16:33@Chilo: Wat denk je van catboarding? -
AdvancedSteef op 18 februari 2010 · 16:42Ben zelf de gelukkige eigenaar van een Sick Stick (160). Hieronder my 2 cents:
Zeer fijn board! Precies wat ik zocht...Niet stijf maar ook niet te soft voor mijn gevoel. De Sick Stick geeft mij een echt 'surfy feeling'.
Helaas heb ik nog niet veel verschillende boards gereden dus heb ook weinig vergelijkingsmateriaal. Maar op een of andere manier voelt dit board gewoon goed! Een soort liefde op het eerste gezicht?!
De 160 is voor mij als lichtgewicht (60/65 kg) prima, ook in de wat diepere poeder denk ik. Ik zat nog te twijfelen om voor een 156 te gaan maar ben achteraf blij dat ik niet korter ben gegaan met mijn eerste poederboard.
Ik heb de Sick Stick voor het eerst 3 dagen 'uitgelaten' op de pistes van Nendaz (gebrek aan poeder). Op de piste valt hij zeker niet tegen moet ik zeggen. Had verwacht dat die grotere neus weleens wat lastiger zou rijden maar dat viel heel erg mee! Daarna heb ik hem een aantal dagen tijdens Lawine 1 in Disentis aan de tand kunnen voelen. In verspoord terrein voldoet hij prima. In de poeder die we hebben kunnen rijden rijdt hij heerlijk! Goede float! Nogmaals, ik ben niet veel boards gewend dus ben denk ik al snel tevreden...😉
Helaas heb ik in de laatste afdaling van de cursus mijn staalkant kapot gereden. Wat was ik zuur zeg...Zeker omdat ik daarom het board daarom niet heb kunnen rijden tijdens de dump die de dagen na de cursus volgde...
Ik baal ervan dat ik dus niet heb kunnen ervaren hoe de Sick Stick in echt diepere pow rijdt...maar ik ben er van overtuigd dat ie daar zeer goed zijn werk doet! Als de staalkant weer gerepareerd is ga ik zeker op herkansing (zo heb ik mezelf voorgenomen!).
Wat ik persoonlijk een beetje vond tegenvallen was de grip op ijzigere stukken (lees: de 'bobbaan' aan het einde van Val Gronda/ Val Acletta). Beetje lastig uit te leggen maar ik miste op dit soort stukken een beetje 'body' in de plank. Nu komt dat vooral ook vast door mijn techniek/ ervaring (het gebrek daaraan) maar het zal ongetwijfeld ook door de slapheid van het board komen denk ik.
Anyway...Nu hopen dat hij weer snel en netjes gefixed kan worden! Ik mis m'n Sick Stick namelijk al een beetje... -
AdvancedNiels op 18 februari 2010 · 23:05@ Steef: ik snap wat je bedoelt, maar ik betwijfel of er planken zijn die daar wel grip hebben. En wat is er mis met wat minder controle en lekker gaan, juist op de Sick Stick had ik het daar prima naar m'n zin! -
AdvancedNiels op 18 februari 2010 · 23:16En om Costijns intressante draadje ff te pushen:
Costijn zei:
@Niels, ik heb me laatst laten vertellen dat kantenwissel vooral beinvloed wordt door de pop die je krijgt als je je bocht uitstuurt. Geen pop = trage kantenwissel. Stond zelf laatst op de tanker 177 wide (eigenlijk veel te breed voor mij dacht ik) en daarbij had ik eigenlijk helemaal geen last van de breedte. Wat jullie?
@ Costijn: Interessante theorie waar ik niet direct een antwoord op heb. Logisch redenerend klinkt het niet gek. Je stopt energie in de plank en krijgt ook energie terug op momenten dat de druk minder wordt, aan het einde van een bocht dus. Hoe meer pop, hoe meer energie je terug krijgt.
Het was bij de Furlan ook niet de kantenwissel die de plank log maakte, maar eerder tip en tail. Naast het gewicht dat ze hebben waren ze behoorlijk slap. Ik voelde een soort resonantie, iedere keer als ik een bocht of whatever inzette kwamen tip en tail net ff iets (te) later, beetje moeilijk uit te leggen.
Ik heb ook niet de indruk dat alle planken met drijfvermogen (lees lang) dit hebben, maar ik denk wel dat de tip en tail een bepaalde mate van stijfheid nodig hebben om directer de bewegingen die ik inzet te volgen. Qua dat betreft verwacht ik id meer van een tanker, die ik helaas nog niet getest heb. -
op 22 februari 2010 · 13:24ik vraag me echt af of de pop van de tail van grote invloed is van de edge tot edge responsiveness. Denk dat het meer gezocht moet worden in de torsie stijfheid, mate, diepte en vorm van side cut. Waarschijnlijk ook wel door de mate van camber. Maar ook zeker de breedte van het board. Wat voor sidewall er gebruikt wordt zal ook zijn invloed hebben. Ach uiteindelijk het flexpatroon over de lengte ook wel vermoed ik.
Overigens kan je met je highback ook veel bereiken vwb snellere kantewisseling.
Heb die Furlan afgelopen week zo af en toe gereden. Zal er later verder op terug komen. Ik dachtte hebben begrepen hebben dat het om een wide model ging (Erwin, MM kunnen jullie dit bevestigen/ontkrachten?) Vond de kante wisseling niet ernstig traag eigenlijk. Op bumpy pistes vond ik hem eigenlijk nog wel lekker makkelijk rijden. Zal eens kijken of ik iets aan film materiaal kan vinden. Ik was vooral verrast dat zijn lengte niet ercht heel beperkend is. Ben overigens wel gewend om iets langer te rijden (173) maar vooral omdat de neus en tail lang is, is de effective edge eigenlijk van vrij normale lengte. -
op 22 februari 2010 · 13:50iemand bekend met Venture snowboards btw?
http://www.venturesnowboards.com/
ik vind ze iig erg mooi uit zien. -
Touristmichielsexappeal op 24 februari 2010 · 09:56Vorig seizoen reed ik de hele winter een Sickstick, top funboardje voor in de powder maar vindt alleen de duurzaamheid beneden peil. Die bamboe kern is na een week echt niet meer zo levendig als in het begin. Ik had de 160 en mijn conclusie na dat seizoen was om zo'n Fishboard te rijden maar ietsjes langer voor de vlakker poedervelden en ietjes stijver voor de big-mountain. Rij nu de Nitro Slash en daarin komt dat perfect bij elkaar.. vind deze alleen weer net iets te breed in verspoord terrein maar dat terzijde..
Ik ga ook weer door met zoeken naar de perfecte powderplank! Zie de theorie achter het Flagship model van Jones Snowboards erg zitten, volgende maand uitproberen 😃 -
Touristmeteomorris op 24 februari 2010 · 10:37@Michiel... kun je iets concreter zijn. De SickStick heeft namelijk net als zoveel andere boards een kern van 'normaal' hout en niet zozeer bamboo.. Enkel de topsheet, een deel van de sidewall en de onderkant zijn van bamboo. Is het volgens jou een duurzaamheidsprobleem of iets wat bij het board 'hoort'?
Overigens heb ik wel een idee wat je bedoelt. Door de popster voelt het board tussen de bindingen soms nogal slap aan. Zeker in vergelijking met de relatief stiffe tail. Het is daardoor zeker geen board voor de serieuze bigmountain lijnen. Niet dat het niet kan, maar op zo'n moment kies ik liever voor m'n swallowtail of de BMB swallowtail die ik nu aan het testen ben (die moet je zeker meenemen in de Taste test 😉)
Sick Stick is een ideaal board voor in de bossen, open lijnen die niet te stijl zijn (max 38 graden) en ongeveer 20-40 cm verse puff. Ik vind het nog steeds een lekker board (heb nu de 163 en dus wat stiffer) en merk eigenlijk niets van de duurzaamheid.. merk wel dat hij slapper is dan m'n andere boards. Maar was dat al bij aanvang.
Jones Flagship is een doorontwikkeling van het board dat hij al bij Rossi had (heet nu de experience). Verschil is iets minder magna traction (lees verfijnder) en een ietwat stijvere tail. Het board bij Rossi was al een topper, maar rijd 'm niet te lang.. -
Touristmichielsexappeal op 24 februari 2010 · 11:10@meteo morris
Tja hoe de constructie ook in elkaar zit, ik had een sample (misschien was dat de oorzaak), ik vond hem verbazingwekkend snel te soepel worden. Mensen die met mij lawine 1 op het SSC hebben gedaan kunnen dat misschien beamen.
Hier sluit ik me totaal bij aan:
"Sick Stick is een ideaal board voor in de bossen, open lijnen die niet te stijl zijn (max 38 graden) en ongeveer 20-40 cm verse puff."
Maar natuurlijk verschillen smaken en ben ik persoonlijk opzoek naar de quiver-of-one en na een praatje met Mister Jones himself op de O'Neill Evolution heeft die me overtuigd van de flagship omdat die twee stijlen van rijden combineert.. Anyway, krijg net een persbericht dat die €449,- moet gaan kosten en de hovercraft €399,- crisis proof lijkt me! Maar we gaan het testen en laat mijn bevindingen wel weten! -
AdvancedSteef op 24 februari 2010 · 22:53Oei...als ik dit mag geloven dan ben ik blij dat ik een 2010 model heb:
Wat een vieze kleur zeg... -
Expertcostijn op 24 februari 2010 · 23:55@Morris
boven de 38 graden pak ik meestal ook een ander boardje je ziet vaker dat dat net de limiet is. Bij de rad-air tanker ligt ie ongeveer op 45.8 graad dan ga ik een maatje kleiner. -
AdvancedNiels op 25 februari 2010 · 00:32@ Michiel: duurzaamheid is voor mij niet te testen, maar ben het helemaal met je eens dat het geen one-quiver plank is. Maar dat hoeft (voor mij) ook niet. De slash gaat morgen mee richting pow..wordt vervolgd! Voor 'n Jones-plankie houdt ik me ook aanbevolen =D
