Compressietests, snowpits, ankers. Allemaal populaire zaken aan de andere kant van de oceaan. Laatst dook het fenomeen slopecutting ook op in het forum. Samen met de andere zaken tref je ze regelmatig aan in films en op het www. Maar waarom hoor je er in Europa toch zo weinig over?
De belangrijkste reden daarvoor is dat de ‘dekkingsgraad’ voor lawineberichten in Europa veel dichter is dan in Noord Amerika. Met andere woorden: ‘onze’ lawineberichten hebben een hele fijne regionale dekking en zijn dus behoorlijk accuraat, ondanks alle tekortkomingen. In Noord Amerika is de dekkingsgraad beroerd. De gebieden waarop een lawinebericht betrekking heeft, beslaat soms de halve Alpen! Bovendien zijn lawineberichten aldaar grotendeels gebaseerd op het werk van vrijwilligers. Ik was bijvoorbeeld verbijsterd toen ik recentelijk een lawineguru uit Alaska sprak en er achter kwam dat een stad/regio als Juneau geen lawinedienst heeft. Terwijl daar de infrastructuur toch echt regelmatig bedreigd wordt door schuivende sneeuwmassa’s. Toen hij de brui gaf aan zijn vrijwilligerswerk (dat hij ook zelf in het leven had geroepen), was er gewoon niets meer… (het gat wordt overigens waarschijnlijk gevuld). Met deze anekdote wil ik maar aangeven dat je in Noord Amerika buiten de skigebieden erg op je eigen inschatting bent aangewezen. Daarom is in Noord Amerika ook het eerste wat je leert op een lawinecursus om een ‘pit’ te graven en naar lagen en kristallen te turen. Met behulp van stabiliteitstests als de compressietest maak je dan zelf een inschatting van de situatie. Dat is niet eenvoudig! Ook al klinkt het wel zo. Bovendien zitten er in een helling veel verschillende stabiliteiten. Lees: een compressietest zegt niet noodzakelijkerwijs veel over de hele helling.
Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat het sneeuwdek ‘aan de overkant’ verschilt van dat bij ons in Europa. Nou ja op veel plekken, want er zijn veel verschillende soorten sneeuwdek in de nieuwe wereld. Meest opvallend is natuurlijk het sneeuwdek in Alaska waar tientallen centimeters verse sneeuw kunnen vallen, die vervolgens doodleuk blijven liggen op 50 graden hellingen! Gevolg van een maritiem klimaat. Die verschillen met hier leiden er dan weer toe dat je daar over een begrip als ‘anker’ (stenen of bomen die het sneeuwdek vasthouden) veel meer hoort dan hier: bij ons is het geen zinvol thema. Denk aan deze zaken als je mooie filmpjes op internet of DVD/Blu Ray ziet met ogenschijnlijk eenvoudige en snel toe te passen technieken. Schijn bedriegt!
Reacties
Goede aanvulling, Opa. Ik ga sparen voor een ticket.
16 februari was een giga lawine op Saddle Peak, Montana. Er is daar een gigantisch stuk losgekomen. Een stuk met honderden tracks er op. Check de beelden. Wonder boven wonder is er niemand in terechtgekomen. Hier had geen pieper, schep of sonde meer tegenop gekund. Als je na deze beelden de noodzaak van safetykennis nog steeds onderschat…tja
http://www.mtavalanche.com/advisory/10/02/17
Net als Jeremy Jones in 91 words for snow. Dat is een goed voorbeeld van de US methode
Die gebruikt ook simpele compressie test, snowpit graven en dan 10 from the hand, 10 from the elbow and 10 from the whole arm. Allemaal klappen op een schep en dan kijken wat er gebeurt met het sneeuw. Ook te zien op Youtube:
\
Vanaf 5min50
\