Boom there it is

JA! daar istie dan m’n very first blog op Wepowder.

Zoals elk seizoen ging ook dit seizoen traditiegetrouw flink hectisch van start. M’n gear midden in de nacht bij elkaar sprokkelend denk ik aan al die vette powder runs van de afgelopen jaren. Zou het dit seizoen weer zo diep worden, zou ik weer zoveel nieuwe gebieden ontdekken en weer zo kicken op die afdalingen?

Op de slecht verlichte zolderkamer waar
het een gigantische teringzooi is valt het niet mee de spullen die ik voor deze trip nodig denk te hebben te vinden. Was ik al niet jaren geleden van plan geweest die hele zooi op te ruimen en uit te dunnen tot het hoogst nodige? ik gooi never nooit iets weg. Ben ik dan een verzamelaar en geen jager…? Of…misschien een verzamelaar van mooie lijnen in maagdelijke hellingen én een jager… op verse Pow!

BOOM there it is! (nu ook voor mij) Seizoen '11-'12.
Ook dit seizoen ben ik weer veel moois van plan waarvan ik jullie op de hoogte ga houden. Ook ga ik hier en daar terugblikken op ervaringen die ik in de loop der jaren als
freerider op snowboard in de sneeuw heb opgedaan.

Grtz Haas.

Poeder alert één t/m een stuk of vier heb ik aan m’n laars moeten lappen i.v.m werk en andere aardse beslommeringen. Bijna had ik nummertje vijf ook in de pijp kunnen roken.
Door een grieperige flauwte in combinatie met een stelletje longen, die na één van de vele verbouwingen die ik in Amsterdam doe, weer es stijf stonden van het stof. Dat laatste is trouwens júíst een reden om de alpen in te rijden. Dus ik ging. En hoe. Samen met m’n eeuwige poedermaat Morris en snowsafety vriend Gilbert Hokanjou stappen we in de technic blauwe t4 syncro met fris getime-de dieselpomp van Morris. De wagen loopt weer als een zonnetje nadat ie in de zomer wat startproblemen kende… No wonder… Op naar Kaprun alwaar over 24 uur het Kapow event van start zal gaan. Wacht ff 24 uur? zullen we dan niet eerst ff lekkere pow gaan rijden in Courmayeur? Altijd leuk zo’n absolute last minute fine-tune call. plotsklaps moet er een slaapplaats geregeld worden waar we nog rond een uur of twee 's nachts aan kunnen komen, Gechecked worden of de liften in het gebied open gaan en wordt er een laatste blik op de weerkaarten gegooid. Leve de smartphone met travel en surf, web and walk abroad of hoe die diensten voor goedkoop interwebben in het buitenland ook mogen heten. Één en ander speelt zich binnen hooguit een minuut of tien af en het roer van Morris z’n bus gaat om. Lagen we daarnet nog op koers Kaprun met alle autobahnen die daarvoor handig leken, nu stevent de bus gestaag richting de hoogste berg van Europa met z’n daarachter liggende freeride pareltje Courmayeur.

Do 15 dec. 8:55

Net voor de Mont Blanc tunnel ontmoetten we twee Wepowderaars van het eerste uur. Ollie en Marc Dries. Ook zij gaan naar C’mayeur. Marc, een toffe belg die we nog kennen van de Summitfreeride camps van een jaar of tien geleden, heeft het nieuwe model van Red Air in z’n tas, de Tanker 187 wide oversize. Wat een lel van een plank. Een board dat ook ik afgelopen seizoen met veel plezier heb gereden, helaas ook aan gort… Tunnel betaald karren maar weer… wel ff link uitkijken dat je de minimale afstand van 150 meter tot je voorganger aanhoudt, want sinds de brand zijn ze daarop zeer gebrand…

Courmayeur:

Mistig, pretty windy en een vers pak sneeuw. Ik schat dat er zo’n 30 cm gevallen is. Door de stevige wind ligt er op windluwe hellingen soms wel meer dan een meter. Uitkijken geblazen dus. Ondanks de korte nacht en m’n noch ietwat zwakke gestel sta ik toch vrij fris een dik ingeblazen helling in te kijken. Beslissing snel gemaakt. ff overslaan. De trompetist Miles Davis zei ooit: " muziek is; ja…ja…nee…ja…nee…ja…ja…ja…nee…ja…ja…". Met freeriden is het hetzelfde. Deze helling is nu een nee.
Even later m’n eerste pow van het seizoen. de eerste turns nog wat kalm aan en dan: Vol door de bossen!
Wat Fantastisch dat die sneeuw hier ligt. Wat vet dat die bomen hier staan. wat een mazzel dat ik hier sta… ik lig… snel weer opstaan en weer vlammen. Als vanouds. JOEHOE!!!
De hele dag first tracks. We hebben echt nog moeite gedaan de sporen van Steven en Roel van een paar dagen ervoor te vinden, door onze snorkels en duikbrillen op te zetten. No Chance! ;-)
Om een uur of vijf stappen we stoked ass in de wagen om ff 700 kilometertjes weg te trappen naar Kaprun.
Nog nooit maakten we een zo lange rit dwars door de alpen. Op de brennerpas zetten we unisono de vlam in de pijp van Henk wijngaard in. Lang niks meer gehoord trouwens van
die Henk, wordt het niet eens tijd dat Ali B er met zijn op volle toeren langs gaat?!

Kaprun:

16 dec. 02:23

Oi…oi…oi in het fletse licht van de koplampen wordt langzaam duidelijk dat we hier ten opzichte van C’mayeur in een tranendal beland zijn. De melodramatiek maakt zich snel van
ons meester naarmate we meer van de hellingen rondom ons kunnen zien.
De sleutel van de accommodatie ligt klaar op de afgesproken plek. Thx Arjen! We besluiten de lange dag met een langs de snelweg gekocht flesje pilsener en zinken weg in de Oostenrijkse Federbetten.

07:30

Frühstück:

Gutenmorgen… Haben Sie gut geschlafen? möchten Sie Kaffee und Rührei mit Speck?
Jow! gerne danke!
Het ontbijtje in het pension is meer dan in orde, bij de voordeur staat zelfs een schaal Hausgemachte kerstkoekjes. Tot zover…
Nu maar eens de berg op hier. Hadden we het afgelopen nacht niet al gezien? lag er niet ‘just a dusting of snow’ on the moutains?
Omhoog met de jongens van Powderplay en Ripstar…vanuit de lift wordt het zichtbaar! Toch een mooi pakje onverspoorde puff tussen de bomen! niet echt veel maar er zijn hier overwegend grasbegroeide hellingen, waardoor je bij het raken van de bodem niet direkt een jaap in je belag trekt. Hier en daar open veldjes met nauwelijks sporen zelfs een paar
dagen na de laatste sneeuwval! Allemaal bewaard gebleven voor de deelnemers van Kapow? Het lijkt er inderdaad op. De liften worden hoofdzakelijk bevolkt door de in velle kleuren gehulde Nederlandse freeriders. Prachtig om te zien dat er buiten het wintersport / apres ski seizoen een groep sterk rijdende Nederlanders hier lijntjes staat te trekken. Kapow is nu al een succes.

17 dec.

Saalbach

terwijl de Kapowers met een hele serie clinics weer van start gaan in Kaprun, de Kitzsteinhorn is inmiddels door de geluwde wind weer open, rijden wij een stukje richting noordwest naar Saalbach (vorderglemm)
Good Choice zoals ze in de US plachten te zeggen. Hier ligt toch net ff meer. Juist als we een mooi lijntje tussen de bomen gevonden hebben menen de liftmedewerkers de lift te moeten sluiten i.v.m. opkomende storm.
Dan rinkelt de telefoon. vanaf de parkeerplaats weet Berber Semmelink ons te melden dat de Sonnleiterbahn tot nader order dicht gaat. Zij is hier een ‘local’ en heeft gelukkig tijd
om met ons te rijden.
De rest van de dag wordt er flink gas gegeven in het uitgestrekte heuvellandschap van Saalbach.

Haas ik denk niet dat ie jou past, hij zit mij al krap. Is het antwoord dat ik van Arjen krijg als ik z’n zwembroek wil lenen.
De Tauernspa waar we om 22:15 nog op de valreep naar binnen kunnen is een giga wellnesscentrum iets buiten Kaprun.
Tot middernacht laten we ons whirlen, swirlen, saunaäen en weer afkoelen. Damn dat was goed!

18 dec.

Saalbach

Yes! de Sonnleiterbahn draait weer. Straight naar het topstation links eruit en door dat plukje bos knallen. De sneeuwval van afgelopen nacht heeft er een centimeter of twintig
bovenop geschud en de temperatuur is laag gebleven zodat de sneeuw gortdroog is.
Honderdvijftig hoogtemeters, een pakje vers en een bosje dennenbomen. meer hebben we
de eerste uren niet nodig.
We beginnen elkaar complimenten te maken, vinden alles da shizzle en komen in de hogere sferen die verse poeder met zich meebrengt.
De laatste run van de dag en ook van deze trip sluiten we af met een klein tourtje dat de ‘Amsel’ wordt genoemd. Door ons snel omgedoopt tot ‘Amstel’ nemen we het gondeltje
van de Bernkogelbahn en dan de sleper naar de top van de Bernkogel. Hier hiken we een stuk rechts de graat op. kort daarop staan we in een mooi dalletje te kijken. de
liften,pistes, barretjes en restaurants zijn uit het zicht. Een prachtig stukje ongerepte natuur ligt voor ons terwijl de schemer valt. De stilte wordt verbroken door Morris: denken jullie
dat we het nog zonder hiken tot dat huisje halen als we hier links het bos in gaan? Weet je wat? ik ga wel even kijken zeg ik met een smile op m’n face van oor tot oor.