Review: Dupraz D2

Op de ISPO kocht ik een week of twee geleden de Dupraz D2, de eerste ski van Serge Dupraz, shaper en bouwer van gelijknamige snowboards. Uiteraard is de D2 meegegaan naar Canada om ‘m daar eens flink aan de tand te voelen.

[b]Blikvanger[/b]

Vrijwel iedereen die de ski voor het eerst onder ogen krijgt is onder de indruk. Berggidsen, skipatrollers en normale toeristen weten eigenlijk in eerste instantie niet wat ze met de ski aanmoeten. De reacties zijn enthousiast en het is opvallend hoe vaak de vergelijking met de BBR van Salomon gemaakt wordt. Op zich is dat natuurlijk niet vreemd, want de tip van de ski is met z’n boot-achtige shape redelijk gelijk aan de BBR. Maar goed, reacties te over dus als je met deze ski op pad gaat.

[b]Packed Powder[/b]

Allright, de eerste vijf dagen hebben we in de heli gezeten van CMH in Revelstoke. En daar heb ik vijf dagen op m’n Rocker 2 gereden. Waarom? Pillows, bodemloze poeder en heerlijk steile pitches. Tja, en als je er dan lekker inzit dan ga je geen skiwissel doen. Zeker niet als het alternatief een toch wel enigszins exotische asymmetrische ski is. De eerste keer dat de D2 werd ondergebonden was dus in het gebied van Lake Louise. De condities: packed powder.

[b]Piste[/b]

Hierdoor kon ik wel precies het advies van Serge opvolgen en de ski voor het eerst op een piste skien. Rustig laten lopen en de ski het werk laten doen was het advies. En eerst op ‘Powder when inside’, hierdoor heeft de ski een langere radius en is het gemakkelijker om een eerste indruk te krijgen dan op ‘Piste when inside’, wanneer de ski een kortere radius heeft. Lang verhaal kort: op de piste is deze ski een waanzinnige lat. Doordat de tail loeistijf is en de ski asymmetrisch is wordt je echt de bocht uit gelanceerd. 115 mm onder de voet? Niets van te merken. Het is alsof je er een slalom op kan winnen. Beide radii zijn top te skiën, maar niet gemakkelijk te beïnvloeden. De korte radius is agressiever dan de lange. De D2 laat zich alleen niet zo makkelijk rutschen, hij wil gesneden geskied worden.

[b]Packed powder[/b]

Dat alleen gesneden skiën is dus direct het grootste probleem wanneer je de D2 meeneemt het terrein in. Rutschen is een relatief lastig met deze ski. Het gevolg: op steiler terrein waar de sneeuw wat hardpacked is (lees: de poeder is weggereden), hapt en stuitert de ski een beetje (omdat hij nou eenmaal wil snijden). Op hogere snelheid is de D2 wel megastabiel, maar zet ‘m dan wel een beetje op z’n staalkanten. Net als een snowboard loopt de D2 eigenlijk het liefst op z’n kanten en niet op z’n belag. In echte diepe poeder heb ik de D2 nog niet gereden, simpelweg omdat dat in de resorts die we de afgelopen dagen bezocht hebben (Lake Louise, Marmot Basin en Kicking Horse) niet voorhanden was.

[b]Conclusie[/b]

De Duprax D2 is een topski, die zeer allround is in te zetten, maar die ik toch nog echt een keer op een diepe dag moet skiën om het definitieve oordeel te vellen. Want die tip die moet je wel een surfgevoel in pow geven, dat kan haast niet anders. Voor alle dagen dat er geen poeder ligt is dit echt een ski waarmee je jezelf kunt pushen. Als one-ski-quiver is de ski zeker aan te raden, maar realiseer je wel dat je niet de makkelijkste ski in huis haalt, waar je veel in moet stoppen. De Dupraz D2 gaat € 649,- kosten.