Opwarmen in Nieuw Zeeland

In het kader van werken om te leven, samen met een vervroegd optredende dertigers crisis, heb ik vorig jaar besloten dat het na 6 jaar werken, tijd was voor iets anders. Niet werken en extra veel leven. Totdat mijn bankrekening, werken weer nodig vindt. Het plan: 3 maanden rondreizen in de zomer van Nieuw Zeeland als opwarmer. Daarna afkoelen en mijn zwembroek in ruilen voor thermokleding, om zolang mogelijk in de (Europese?) sneeuw te spelen.

De agenda vanaf nu.

Het besluit om al het spaargeld uit te geven aan mijn hobby’s, is een half jaar geleden gevallen en 2 maanden later was mijn laatste werkdag. Op die dag ronde ik de Salomon Powfinder applicatie voor iPhone af, waar ik met heel veel plezier aan heb gewerkt de afgelopen jaren en mijn passie voor sneeuw tijdens de werkuren in kwijt kon. Ook kreeg ik die dag een geweldig afscheid van mijn toffe collega’s bij Frismedia.

Au revoir, auf wiedersehen, arrivederci :)

Avontuur
Een week na mijn laatste werkdag stond ik op het vliegveld in Nieuw Zeeland, aan het begin van mijn avontuur. Een tijd zonder werk en verplichtingen, maar mét

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand.

De nieuwe rocker rafting boot testen.

In korte broek en stijgijzers de gletsjer op.

Double rainbow!

Pauze.

Geen Kiwi gezien helaas.

GoPro gaat zwemmen
Alle reis avonturen, zo ook de aankomende sneeuwpret probeer ik vast te leggen in tekst en beeld. Dus toen ik mijn GoPro op nieuwjaarsochtend in de grote oceaan verloor, was ik goed chagrijnig. De camera kan vervangen worden, maar 2 weken aan herinneringen op de geheugenkaart niet. Uren ben ik over het strand gelopen, in de hoop dat het getij zo aardig is geweest en mijn camera ergens achter te laten. Maar helaas, het leek erop de camera aan een lange eenzame reis is begonnen.

Totaal onverwacht krijg ik ruim een week later het geweldige bericht dat een strandjuttende familie mijn camera gevonden heeft op het strand, volledig verwikkeld in zeewier. Zij zijn direct in het video materiaal gedoken, herkenden het hostel waar ik verbleef (10 km. verderop) en zijn in de auto gesproken. Het “pijnlijke” verlies van de camera was ondertussen het hele hostel rondgegaan, dus binnen een paar uur had ik het telefoonnummer van de strandjutters in mijn mailbox. Vlak voor ik terug vloog naar Nederland werd ik herenigt met mijn camera!

Hulde aan deze oprechte strandjutters! De camera begon aan zijn avontuur, direct na de eerst gesurfte golf van 2012 op nieuwjaarsochtend. Dit is het video resultaat van mijn GoPro camera die naar de vrijheid probeert te zwemmen:

Tijd voor sneeuw
De reis door Nieuw Zeeland was een prachtig begin van mijn Koos-werkeloos-niet-meer-werken-om-extra-te-leven-avontuur, waar ik nog uren over kan praten. Maar nu is het tijd voor sneeuw, poederalert #1 t/m #15 gingen aan me voorbij, het is de hoogste tijd! Wordt vervolgt…