Weg van de snelweg…

Ik was weer even drie dagen in mijn favoriete ski paradijs. Er was bluebird in aantocht en volgens oud Haags gezegde van een bekende sneeuwprofeet moet je knallen als ze vallen, dus vloog ik donderdag hals over kop naar Tromsø. Waarom er in Lyngen Alps nog geen duizenden massatoeristen rondschuifelen is me echt een raadsel, want het moet één van de mooiste plekken op aarde zijn. Het uitzicht over de donkere fjorden, de spierwitte bergen en de spiegelgladde zee is door normale ogen, gezien vanaf een meter of anderhalf, al waanzinnig mooi. Laat staan als je op twaalfhonderd meter staat! Zelfverdiende hoogtemeters natuurlijk, want Doppelmayr en Eurocopter doen hier geen zaken. Dat doen eigenlijk alleen de vissers, die druk bezig zijn zalm te kweken en kabeljauw te vangen. En daar hoef je weinig poederstress van te verwachten. Dus tourden we in alle rust omhoog op Giilavárri in de Kåfjord Alpene, net ten oosten van Lyngen. In de late middagzon werd de fjord steeds groter en werd ons busje steeds kleiner. Op een warme steen aten we onze topchocolade en bouwden we de skis om voor de eerste afdaling. Terwijl we recht de inmiddels goudgekleurde fjord inskieden, werden we zelfs beloond met boterzachte poeder! (en vervolgens natuurlijk alles van slush tot bruchharsch, struiken en gras, maar dat hoort erbij). Op naar Giilavárri in de warme middagzon De afdaling van Giilavárri De tweede dag namen we de veerboot naar het eilandje Uløya en skieden we Uløytinden op en af. Het uitzichtsfeest vanaf deze top is sprookjesachtig mooi, langs de Lyngen Alps kijk je recht de Barents Zee op en er zijn zelfs mensen die, op een heldere dag, de Noordpool hebben gezien. Je hoeft inderdaad niet lang om de top te staan om je denken dat je die daadwerkelijk ziet, zó ver kan je kijken en zó blauw is het water. Girls on a mission… Op weg naar Uløytinden Op Uløytinden! Naast het kustgebergte van Lyngen Alps, is er ook een inneralpiene gebied dat nóg stiller en onbekender is. Dit dal, Tamokdalen genaamd, is verder van zee en meer beschut en kouder. De gigantische, lege en perfect halfronde gletscherdalen geven het gebied een super desolate aanblik en in je gladde Goretex pak waan je je toch even de Lord of de Rings, op zoek naar het geheime dal. Het mooiste zie je dit natuurlijk van de top en dus beklommen we Sjufjellet. Wederom werden we beloond met poeder! En even verderop zelfs met perfecte slush tussen de bomen. Zo blij als een kind slalomden we door het bos terug naar de auto. Wat kan mellow terrein toch lekker zijn… Voor dit avontuur woonden we in een gezellig huisje van Manndalen Sjøbuer, aan de fjord ten oosten van de Lyngen Alps. Het huisje stond heel mooi aan de haven en je kan er ook bootjes huren, perfect om op een downday te gaan vissen! Verder is er natuurlijk een sauna om op te warmen, als je overboord bent gelazerd. Als je zelf op skiavontuur wil in Lyngen Alps, check de site hier: http://www.sjobuer.no/