Reflecties

Hallo freeriding community! De winter staat weer voor de deur en iedereen zit klaar om te beginnen. De eerste poeder is alweer gesnoven door de early birds Roel en Steven! Daarna een paar matige alerts……… tot dat alert 4 wordt aangekondigd ! Wederom een retour d’est. Een heftige föhnstorm met grote hoeveelheden sneeuw in bepaalde gebieden. Iedereen in de community weet dat er een paar alweer op het puntje van hun stoel zitten om in de auto te springen en in een open verbinding met Morris, geloodst te worden naar de beste poederhoek in de Alpen. Helemaal klaar met safety equipment en GoPro om de verse sneeuw te gaan shredden. De stoke is hoog, ook op de site en facebook. Een topic wordt gelanceerd om uit te vogelen welke stufe het ongeveer is of zal zijn waar Roel en Steven heen gaan. Er is namelijk nog geen regionaal bulletin met een stufe ! Er is alleen nog een nationaal bulletin waaruit we zelf moeten destilleren welke stufe het is en waar we rekening mee moeten houden. Nog niet gemakkelijk en vele breken zich het hoofd over wat er nu eigenlijk aangegeven wordt en wat heel belangrijk is en wat minder… Iedereen zit er met zijn neus boven op en dan…

Geen foto’s?

Maandag ben ik me heel bewust van het feit dat Roel en Steven aan het shredden zijn en ik ben reuze benieuwd naar de beelden die ze gaan maken. Het regende als de ziekte hier in Valais die zaterdag dat ik aankwam dus als dat allemaal sneeuw is in het hooggebergte… dat beloofd wat ! Dinsdagochtend gelijk de WePowder site checken, waarschijnlijk vele met mij, om te kijken of er al beelden zijn. Voor bewegende beelden is het wat snel, maar een paar foto’s worden er altijd wel geplaatst. Helaas… nog niks.

Wel een bericht…

Wel krijg ik direct een ander bericht onder mijn neus, over een lawineongeval in het gebied van St. Moritz, Diavolezza. Ik besef me dat Roel en Steven daar zijn maar ga er niet direct vanuit dat zij daar bij betrokken zouden zijn. Toch blijf ik er mee bezig en kan het niet uit mijn hoofd zetten. Bij een latere check van het i-net komen er specifiekere details naar boven en ik lees dat het om een Nederlander gaat… de kou slaat me om het hart ! Nu begin ik me toch echt serieus zorgen te maken. Zoveel andere Nederlanders zullen er nog niet zijn ! Ik pleeg een telefoontje, een trillerige stem neemt op, ik vraag…………het is stil aan de andere kant, ik krijg een brok in mijn keel en kan het gesprek nog net met droge ogen eindigen.

Neeeeee, de nachtmerrie van gedachten die ik had blijkt werkelijkheid geworden, Steven is verongelukt in de lawine !

Wendingen

De hele dag blijf ik online, ik kan en wil het niet geloven ! Mijn gedachten springen van links naar rechts, van Steven naar vrouw en kinderen en dan weer naar Roel, de laatste keer dat ik ze zag, samen op het pieperfest waar we nog lekker in de banken van de beachclub zaten te fantaseren over nieuwe avonturen in de sneeuw ! En nu… net 5 weken later zijn we een lid van de brotherhood kwijt, zomaar… ineens… uit het niets. Bizar hoe het leven soms onverwachte en moeilijk te begrijpen wendingen neemt !

Vorig seizoen

Dan realiseer ik me dat het vorige seizoen hier werd afgesloten met een dodelijk lawine ongeval. Paolo Bruchez komt om in een lawine die hem over een 140m hoge cliffband naar beneden stortte. De dagen vooraf werden gekenmerkt door een heftige föhnstorm, een retour d’est ! Zo eindigde ik vorig seizoen en start nu weer in mineur !

Afscheid

Vandaag was het afscheid van Steven. Ik kon er niet bij zijn maar ik weet zeker dat er vele van jullie wel bij waren. Ik ben om kwart over tien op de bike gestapt en heb in een mooie rit door de bergen mijn gedachten naar jullie gestuurd. Om kwart over elf kwam er een grote raaf uit het bos en ging in de thermiek hangen, langzaam liet hij zich naar grote hoogte voeren om vanaf daar zijn weg te vervolgen…

Reflectie

Eigenlijk weet ik niet wat ik wil verwoorden en of ik wel iets wil verwoorden…De mooie momenten zijn vaak de kleine momenten die we met elkaar meemaken, als op zo’n bank bij de beachclub of elkaar tegen komen in de bergen bij Marécottes. Het toeval kan elk moment en overal toeslaan, het lot is overal… we hebben het vaak niet voor het zeggen. Dat houdt niet in dat we er maar op los moeten leven en nergens meer rekening mee hoeven houden.

Nee… we moeten juist bewust leven en ons bewust worden van het feit dat het zo nu en dan in een klein hoekje kan zitten, toeval en lot. Maar we moeten niet angstig en terughoudend gaan leven, nee… juist vol en intens, genietend van de grote maar ook zeker van de kleine dingen in het leven. Genieten met elkaar en van elkaar. Zoals al gezegd is bij een hele mooie foto “it’s better to freeride and think about the BIG spirit, as going to church and thinking about freeride“ !

Choucas

"People once believed that when someone dies, a Crow carries their soul to the land of the dead, but sometimes something so bad happens that a terrible sadness is carried with it and the soul can’t rest. Then sometimes, just sometimes, the Crow can bring the soul back and put the wrong things right "

Vele rijders en alpinisten geloven dat de alpenkauwen zielen van de overledene met zich mee dragen, dus als je in het vervolg zo’n alpenkauw ziet, die roerloos lijkt te zweven in de luchtstromen, denk dan even aan Steven en groet hem en zorg er dan voor dat je die volgende afdaling dubbel geniet. 1x voor jezelf en 1x voor Steven ! En zoals Morris zegt; “denk ook aan de waarschuwing die hij ons meegeeft“. Blijf ALERT!

Tot zover…. en nu…. nu moeten we doorgaan.

Enjoy winter and remember: life can suddenly be very short so inhale every moment and keep on living the dream, live to ride ! But Powder days… only with friends!

Ride with Steven!