Poederstress in St. Anton

Zoals velen weten is poederstress een van de factoren die meetellen in St. Anton. Op dagen na sneeuwval zijn alle hellingen rond de liften en pistes voor twaalf uur ‘s middags verspoord. Het is dan hopen dat er gedeeltes overblijven die door slecht zicht nog onaangeraakt zijn. Na een gehele dag zon kan men er vanuit gaan dat het allemaal verspoord is en ja dit kan ik beamen. Wat doe je dan? Philipp mijn nieuwe poederbuddy die ik december heb leren kennen kwam afgelopen week langs en hij heeft me laten zien hoe je vier dagen lang poeder scoort.

De eerste dag

Wij hadden afgesproken onder aan Rendl om 9 uur, het had gedumpt en er werd ongeveer 15-25cm verwacht. Beiden keurig op tijd dus we konden om 8:55 met de gondel omhoog. Beiden hadden we niet echt een idee hoe de condities er boven er uit zouden zien, het was die dag stufe drie op alle fronten boven 2000m. Eenmaal boven aangekomen zagen wij dat de Vordere Rendlspitze en daaronder volledig in dichte wolken lag. Vanuit de gondel hadden wij gezien dat onder de Gampberg lift het er wel goed uitzag, hier waren al de eerste skiërs hun tracks aan het zetten.

Zoals wij al dachten was deze run fantastisch, ondanks hier en daar een klein mistwolkje konden wij heerlijk naar beneden knallen. Mooiste was dat er inderdaad een ruime 20cm lag en wij hebben deze run een keer of 15 gedaan. Helaas was het toen alweer tijd om me klaar te maken voor werk aangezien ik daar om 16:00 paraat moest staan.

De tweede dag

Ditmaal spraken wij af om 8:45 omdat we deze keer daadwerkelijk de eerste lift wouden. Vandaag waren we met een ietwat groter groep, drie vrienden van Philipp gingen mee en mijn buddy Ivan. Verwachtingen voor die dag waren subliem, blue bird en stufe drie vanaf 2200m wel nog steeds op alle fronten.

Onze plannen waren nu om verder Rendl in te gaan en te kijken of via Riffel II de vallei in konden duiken. Het eerste gedeelte zag er vrij steil uit (zo geschat een graad of 40) maar aangezien er een spoor of tien al stonden, hebben we besloten om te gaan. Dit was verschrikkelijke mooi, eerste keer dat ik echt off-piste ging en dan bedoel ik met geen enkele lift of piste in zicht; enkel je maten en de natuur. Nu vergeet ik bijna dat het bluebird was. Dus bij deze: het was ook nog eens bluebird. Deze afdaling hebben wij tweemaal gedaan.

Hierna was het plan om via Riffel I te traverseren naar de Roßfallscharte. Toen wij deze traverse gemaakt hadden keken Philipp en ik omhoog en zeiden beiden morgen gaan we dit omhoog skinnen!

De derde dag

Opnieuw 8:45 onderaan Rendl, stufe 2 en 3 op N en O. We waren er klaar voor, skins mee genoeg voedsel en we hadden er zin in. Ik zelf had nog nooit geskind en was oprecht wel een beetje zenuwachtig. Eenmaal getraverseerd in Roßfall hebben we de skins ondergeplakt en zijn we begonnen. In totaal een uur en vijf minuten geskind en ik vond het echt heel erg vet, bij elke stap bedacht ik me ‘damn dit veld ga ik straks naar beneden knallen’. Wat ik bijzonder vond was toen ik boven kwam ik fysiek helemaal kapot was maar een soort van mentale kracht ontstaan was waardoor ik me ontzettend goed voelde. Hier hebben wij een korte pauze gemaakt en ons goed voorbereid op de afdaling. Oh ja de zon brak halverwege door en het was bluebird toen we gingen afdalen.

Aangezien wij niet geheel zeker waren over een stuk in het midden zijn we om de beurt gegaan en hebben veel ruimte tussen ons gelaten, de helling was niet bepaald steil maar alsnog wilden we het risico niet nemen. Deze afdaling was fantastisch, naast dat de sneeuw er mooi bij lag was het stuk ook nog eens erg lang.

Een hele mooie introductie in het skinnen en wij hebben direct besloten dezelfde afdaling de volgende ochtend weer te doen.

De vierde dag

Zoals we de vorige dag al tegen elkaar gezegd hadden we gingen de Roßfall nog een keer doen. Dit maal ging het skinnen sneller en deden we er 50 minuten over. Aangezien het sneeuwdek gister beter was dan we dachten besloten we om achter elkaar te gaan skiën met de voorste GoPro achterstevoren en de achterste normaal. Deze beelden zijn echt erg vet geworden en hier maken we momenteel een mooie edit van.

Je kunt wel zeggen dat poederstress en factor is in St. Anton, maar als je even de skins pakt en een beetje dieper gaat kun je zelf hier nog fantastische velden vinden. Zoals ze wel vaker zeggen gaat kwaliteit boven kwantiteit, iets wat ik zeker kan bevestigen met het ontdekken van skinnen.

De tweede edit van mijn seizoen

De eerste afdaling is de Roßfallscharte van dag drie.

De tweede afdaling is de vallei rechtdoor vanaf Riffel II van dag twee.

De derde afdaling is een stukje tussen de bomen bij Gampberg van dag één.