Een seizoen kent niet enkel hoogtepunten

Lekker hard knallen in de freshies

Verse Sneeuw

Na ruim twee weken amper verse sneeuw in Sankt Anton werd het weer eens tijd. Volgens Morris kwam er een Noord-Weststau aan met veel sneeuwgarantie in dit fantastische oord. Iedereen sprak erover en het zo genaamd skiërslatijn kwam vaak naar voren.

Op zaterdag was het moment daar: het dumpte en mijn zusje en ik stonden klaar voor de eerste lift omhoog. We hadden al een vermoeden dat het best diep kon worden en na de eerste bochten waren we al verder dan de zevende hemel. Ondanks de harde wind en niet geheel optimaal zicht hebben wij ons uitstekend vermaakt op Mainvazen en Mainplatt waar wij iedermaal opnieuw verse sporen konden zetten.

Vallen en weer opstaan

Tijdens de laatste run zat het even tegen, door de wind was er een lading sneeuw weg geblazen waardoor ik een ruime drop van twee meter face first naar beneden ging. Door het zicht had ik het eigenlijk pas door toen ik geland was. Op een of andere manier is mijn duim hier raar terecht gekomen en dat voelde allemaal niet zo goed, afdaling gewoon af gemaakt. Tijdens de après-ski merkte ik al dat ik moeite had met het vastpakken van een biertje en dat kan ik me natuurlijk niet veroorloven.

De volgende ochtend nadat ik mijn zusje afgeleverd had op het vliegveld in Innsbruck langs het ziekenhuis gereden, omdat het gewoon niet lekker voelde. Na een paar foto’s werd gelukkig duidelijk dat het niet gebroken was. Alleen wel dusdanig gekneusd dat ik in gips moest, mocht ik geen blijvende last willen houden.

In het gips dus

Aankomende week zit ik in witte gips wat niet nat mag worden, hierna krijg ik een loopgips die ook alleen mijn hand en duim bedekt. Werken gaat hem deze week niet worden, waarschijnlijk begin ik weer als ik het loopgips heb.

Het zal waarschijnlijk wel even duren voordat ik weer met een fatsoenlijke update kom, mijn excuses alvast daarvoor.