In dit gebiedje beleefde ik mijn eerste poederdag
Het is herfst in Nederland, de mooiste golven zijn voorbij en met een mooie koffie worden de vergane winters doorgenomen. ‘Wat was eigenlijk jouw eerste poederdag?’ Ik val stil. Wat was ook alweer mijn eerste poederdag? Was dat op mijn snowboard in Morgins? Of stond ik al eerder in de poeder? Het graven gaat verder. Nee, ik heb ook al in de poeder gestaan in de verre dagen terug dat ik nog op ski’s stond.
Maar dat was nog in een tijd dat ski’s geen radius hadden, een flink eind boven je uit moesten tornen en Elho Freestyle zijn entree deed. Ja, dat is al een tijdje terug. Het moet in het Zillertalgeweest zijn. Op het VWO hadden we een enthousiaste leraar die ieder jaar twee sneeuwtrips organiseerde. Tijdens de kerst- en de carnavalsvakantie. En in die tijd moet het gebeurd zijn. Ik was 13 of 14 en er viel die dagen heel wat sneeuw en de oudere jongens doken de poeder in. Het snowboard was in die dagen nog verboden in het Zillertal en geïnspireerd door de examenkandidaten waagden wij ook een poging.
Ieder jaar gingen we met twee bussen (skiën was populair op school) richting de Hainzenberg. Een klein skigebied dat je passeert op weg naar Gerlos. In goede jaren gingen beneden al de kettingen er om. In slechte jaren wisten we dat we de staalkanten mochten bijslijpen. Het zal skiërs links van de Arbiskogel geweest zijn. En het jaar? Ik vermoed december 1986. Maar het kan ook 1987 geweest zijn. Technisch stelde het allemaal niet zoveel voor en we hebben flink gelachen, maar achteraf is toen het virus begonnen. Wanneer was jouw eerste poederdag? En waar?
Reacties
Die eerste meters poeder… dat moet op de Ahorn berg zijn gebeurd waar het dumpte als een malle. Kortom; we hoefde geen meter van de piste af te wijken om zelfs door 40/50cm poeder te boarden. Vanaf dat moment was ik in ieder geval verkocht ;)
Ongeveer 10 jaar terug. Snowboard in mijn armen en kniediep traveseren vanaf de Col in Val Thorens. Om daarna na instructie van Opa, als eerste naar beneden.
Nog steeds bedankt daarvoor.
Goh, dan moet ik als bijna 44-jarige wel heul diep graven ;-)
Begon natuurlijk als kind al naast de piste door de bosjes jassen, dat zal ergens in Lermoos zijn geweest…
Serieuzer werd het toen ik op een snowboard stapte, een jaar of 16 (1985) in Solden op de gletsjer, lekker naast de piste door de pof sjezen. Eind van de dag werden we er letterlijk afgejaagd, of we wel eens van gletscherspalten hadden gehoord…
Those were the days!
Vanaf mijn 4e of 5e stond ik op ski’s en elke winter ging ik met mijn ouders naar Warth in Oostenrijk. Klein dorpje, veeel sneeuw. We huurden elke winter hetzelfde appartement bij de burgemeester die ook hoofd van de ski school was en tevens berg gids. Toen mijn zus en ik nog jong waren gingen we elk jaar op les om beter te leren skiën. Wanneer de eerste offpiste meters gemaakt zijn weet ik niet meer precies, maar ik was snel verslaafd. Elk jaar gingen we weer op ‘les’, eigenlijk vooral omdat we dan offpiste gingen met de leraar. We waren niet de enige met die gedachte en eigenlijk was de top ski klas vooral een groep kids die poeder wouden rijden. We kregen piepers om en deden toen nog wedstrijdjes wie de mooiste korte bochten sporen kon trekken… Ik moet echt eens terug naar Warth…
Mijn eerste poederdag was op een zaterdag ergens half januari in Flaine, ik denk in 2010. Nog veel meer onervaren dan nu was ik met vrienden mee met de skireis van de Erasmus Universiteit. We zouden op zaterdag avond terug naar Nederland gaan en in de nacht van vrijdag op zaterdag sneeuwde de hele kom van Flaine vol, waarna het overdag stralend weer was.
Toen stond ik nog op salomon piste skietjes met ik denk 65 mm onder mijn voeten maar dat mocht de pret niet drukken, na de eerste paar ongemakkelijke bochten was ik snel verkocht, genieten was het toen al!
Ik denk dat voor mij de eerste keer ongeveer 10 jaar geleden was in Flumserberg. Samen met een gids in 40cm neuschnee tot in het dal geskied en met de bus weer omhoog. Met mijn slalom-latjes viel het niet mee maar het smaakte zeker naar meer.
Dat zal ongeveer 10 jaar geleden zijn. Toen ik 14 jaar was. We waren met de familie in Itter wat bij het SkiWelt Wilder Kaiser hoort. We verbleven daar op een camping met de caravan en het had die nacht zo’n halve meter gesneeuwd. Die ochtend was het nog steeds aan het sneeuwen. poeder was niet moeilijk te vinden. Ik vermoed dat de verslaving daar begonnen is.
Ik zal me beperken tot de dag waarop het bij mij voor het eerst echt lukte om niet in bocht 5,6 of 7 op mijn snufferd te gaan. Op smalle pistelatjes natuurlijk, maar wel voor het eerst met stijve schoenen die mijn bewegingen ook echt overbrachten op mijn ski´s. Dat maakte voor mij het verschil. Zonder kennis, zonder 3 eenheid, zonder helm, mijn avatar is nog steeds van die dag in de Dutchweek van 2003. Val Thorens dus en wel op de Bouchet. Wat een beleving, wat een kick. En omdat ik nog veel ouder ben dan @@RP laat ik het gepruts van al die jaren voor die magische dag in 2003 graag onvermeld. Pas later leerde ik over Kritische Neuschneemenge ( die was die dag wel bereikt), Lawinestufe in combinatie met expositie en steilheid van de helling ( stukken +40° zaten er echt wel in) en zo verder. Op basis van kennis achteraf was ik die dag die helling niet ingestapt. En dus ook niet de 2e en de 3e keer. Maar wie is niet zo begonnen?
Het was 1994 het tweede jaar dat ik op een snowboard stond net naast de piste oooo wat was ik blij dat ik in poeder kon blijven staan en wat heb ik genoten die week. Ik was zo blij als een klein kind en van af die tijd zwaar verslaafd geraakt aan het snowboarden.
:)
Voor mij nog redelijk recent: ik ging eind april 2009 een buckelpiste camp doen bij Axel Pielenz. Eerste dag waren we maar met zn 2-en: een Oostenrijkse skileraar die wilde oefenen voor zn Landes en ik. Axel dook meteen na 10 meter de pof in, en ik riep nog " dat kan ik niet!" maar die Oostenrijker dook er achteraan en ik kon moeilijk achterblijven. En omdat ik alleen maar keek waar die 2 kerels bleven ipv naar de diepe sneeuw was ik zo beneden. Had ik me voor niets jarenlang druk gemaakt… in 2010 heb ik toen maar freeride camp geboekt bij Axel… And so it begun…
Voor mij 2012 :p, ik weet het nog wel het was op de buckelpiste in Warth (een van desalober afdalingen) en ik zei tegen m’n broertje iets van ‘‘zullen we stukje off piste’’ nou wij off piste, lekker door de poeder gereden :). Maar ik wil me als ik iets ouder ben wel wat meer gaan verdiepen in off piste skiën/boarden, nu zal ik t maar houden bij skiroutes en veilige stukjes off piste (waarvan ik het echt zeker weet)
In 1994 op de lange latten in Heiligenblut met Nautilus. 30 CM vers, niemand op de berg, maar wat was het er goed! Herinnering ook nog vers, alsof het vorig jaar was!
poeh… rond 2008, mocht eindelijk met de oudere groep mee van lawinenstein (tauplitz af)… 3 jaar lang genoten van die verborgen pistes en liften aan de achterkant van de berg… (helaas tegenwoordig weggehaald en vervangen door die gondel, de verre lift is tegenwoordig gesloopt dus die piste/helling is heerlijk, moet je wel wat lopen achteraf.)
pas sinds 2 jaar gaan verdiepen in veiligheid, ff geschrokken en maar snel wat kennis op gaan doen…
Haha, dat is niet ver bij @@meteomorris vandaan geweest, in Gerlos, zo rond 1987/88 of zo. toen het skigebied Fürstalm nog bestond. Op de laatste lesdag deden de betere klasjes dan de off piste afdaling achter de Arbiskogel sleeplift het Schönachtal in…
http://www.skiwelt.de/skwpanoramen/original/zillertalarena.jpg
Ik reed voor het eerst poeder tijdens mijn 3e jaar skiles toen ik een jaar of 12 was. Het was in Galtür (2001 ofzo denk ik) en ik had zo’n ‘getikte’ Oostenrijker als leraar. Topweek gehad. We deden de eerste dag na een ochtend pisteskiën en oefenen in de middag een skitroute. Ik was nog nooit buiten de gewone piste geweest en ging om de 20 meter op mijn bek :P. Ik had drie dagen les (het ging iedere dag beter) en daarna heb ik met mijn vader de hele rest van de week skiroutes geskied. Moet nog eens terug… mooie herinneringen aan dat gebied! :D
Mooie vraag zo aan het begin van het seizoen. Prachtig om bij weg te dromen.
Eerst dacht ik, dat het 1988 rond de Rudolfshuette Weisssee (bij Uttendorf) geweest moet zijn. Toen nog een zeer sobere kale koude hut met naast de gondel erheen maar één lift verder omhoog. Met een buslading Hollandse jongeren rond de 16 jaar op DIEPSNEEUW kamp georganiseerd door de NSkiV. In die tijd had je het alleen over droge “champagne powder” als je het had over onbereikbare afdalingen aan de andere kant van de plas. In Europa lag enkel Tiefschnee.
Maar het seizoen daarvoor springt opeens in in mijn gedachten. De mooiste ski week ooit: iedere nacht sneeuw en overdag strak blauwe lucht. Iedere ochtend heupdiepe poeder zelfs op de pistes. Omdat we op het middelstation van Mayrhoven overnachtten, waren we iedere dag als eerste op de ongeprepareerde witte weide.
Maar verder naar voren. “Diese Bahn ist eine Dreiersesselbahn, Bitte paarweise anstellen” schalt uit de luidsprekers van de Schindlerkarbahn in St Anton a.A. Het was het eerste jaar dat de allereerste innovatieve driezits-stoeltjes lift in gebruik werd genomen, wat voor veel instapproblemen zorgde voor veel mensen. Rechts aanhouden en je kwam toen nog in veelal onverspoord terrein, zelfs in de late middag uren. Iets dat nu na 11:00 uur onvoorstelbaar is geworden (toch?). Het moet begin tachtiger jaren zijn geweest.
Eerste sneeuwervaring kwamen uit Achenkirch, voorafgegaan door een jaar skilessen in Wychen kon ik die week al aardig de mooie witte berg afkomen. Het was begin jaren negentig.
Parallel skien viel nog niet mee, een buckelpiste lieten we zeker links liggen.
Ook het jaar dat we tijdens de apres ski alle drankjes van de buitenbar overkochten die `s avonds werden binnen gebracht. In die week beviel mijn zus van haar eerste kind, aan de bar moest ik er ineens aan denken en ging direct bellen. Waarop mijn skivrienden tegen de barjufrouw vertelden dat ik Pappie was geworden en dus geconfronteerd werd met de vraag waarom ik niet bij mijn echtgenote was.
`s Morgens waren wij altijd de eerste die bij de lift stonden en dan van een versgeprepareerde pisten af konden skien. We bleven doorgaan tot aan de laatste lift die dan nog draaide.
Een week met ontzettend veel lol en veel skiplezier.
Mh mijn eerste poederdag ;)
Mijn Schwizertitsch sperkende ski leraar is mij in Savognin op 4 of 5 jarige leeftijd een keer verloren ter hoogte van Tgeps op de blauwe 21. Blijkbaar was mijn gehele klasje op mij en nog een jongetje na uit de sleeplift gedonderd. De ski leraar heeft ons proberen te vertellen dat we met een andere leraar en zijn klasje mee moesten terwijl hij ons groepje bijelkaar ging rapen. Natuurlijk heb ik daar als koter van 4 a 5 jaar niets van verstaan. Na een half uur alleen gewacht te hebben zijn we samen offpiste rechtdoor gestoken naar de Radons waar mijn moeder altijd zat (reuma patient dus mocht niet skien), ik wist niet waar de 21 uit kwam maar ik wist wel waar mijn moeder zat. Dat moet zo ongeveer in 1990 geweest zijn, dus ook nog op de ‘lange’ latten.
Ow ennuh, mijn avatar zou wel eens van die zelfde week kunnen zijn ;)
De eerste poederdag kan ik me niet meer herinneren, maar hoe mijn poederverslaving begon wel!
Wil je weten hoe… kijk dan terug naar 1 van mijn eerste blogs!
http://wepowder.nl/weblog/3329/Hoe-mijn-POEDERverslaving-begon----