Vandaag het laatste deel van de helling in Klosters die ons al dagen bezighoudt. Ik begon donderdag met de vraag 'hoe steil is deze helling.' Daarna volgde de vraag hoe meet je deze helling? Waarna we op zaterdag stilstonden bij de expositie van de hellingen de windrichting en je op zondag te voorzien van de lokale lawineberichten. Gister volgde het finale antwoord. De genomen helling was te steil, waarmee de skier (bewust) het risico nam dat er een plaatlawine naar beneden kon komen. Vandaag de context: 'waarom deed deze skier dat dan?'
Lawine dummie?
Je zult komende winter regelmatig skiers en snowboarders bewust en onbewust hellingen nemen die aan of over de max liggen. Vaak gaat dat goed, soms heel erg mis. En de lijnen die ze kiezen zullen je aan het twijfelen brengen 'ben ik nu niet te spastisch bezig?'. Weet dat een deel van deze skiers en boarders niet meer zijn dan lawine dummies. Een groep van lemmingen die zich overal van afstort. Een ander deel zijn gidsen, professionals en andere 'experts' die gecalculeerde risico's nemen. Waar wie neemt (on)bewust grote risico's en wie neemt er bewust gecalculeerde risico's? Dat kun je aan de buitenkant niet zien. Vertrouw als beginnend en gevorderd freeriders in eerste instantie op de starkke kaders die de lawinekunde je biedt en wees alert op de 'denkfouten' die je in module 1 van de safety academy leert.
Pas als je dagelijks in de bergen onderweg bent, weet wat verantwoordelijkheid naar jezelf, je groep en je vrienden betekent, pas dan ben je in staat gecalculeerde risico's te overwegen. Let wel, te overwegen.
Onder toezicht namen wij gecalculeerde risico's
De bewuste dag van de foto waren wij onderweg met Martijn Schell. Een kundig en ervaren berggids die dagelijks in de bergen staat. We waren onderweg vanwege een praktijkcursus lawinekunde met als laatste dag de opdracht om gegeven de context de minst gevaarlijke route vanaf de Madrisajoch richting St. Antonien te vinden. Dat werd uiteindelijk de route hieronder.
Daarbij namen wij de minst steile route. (De skier ging wat steiler voor de foto). We waren ons bewust van de risico's. Namelijk aan (en over) de limiet wat betreft het lawinegevaar. Zo is de Grafier Joch een steile wand boven ons. Maar als we deze zouden passeren voordat de zon er recht in kan stralen, dan zou het gevaar minder zijn.Het risico was kortom plaatlawines en spontane door de temperatuur veroorzaakte (natte) lawines.
Wat waren de kansen?
Met uitzondering van de passage onder de Gafier Joch geen terrain traps onder ons. Het zicht was verder goed. We hadden te maken met een kundige groep (zowel wat betreft rijtechniek als kennis) en we konden ons bedienen van de juiste rijtactieken (afstand houden, elkaar in de gaten houden en safety spots).
Het was voor ons een interessante les, die ons leerde hoe nauw het luistert om gecalculeerde risico's te nemen. Het deed ons beseffen dat we hiertoe eerst de basis goed moeten beheersen, heel veel ervaring moeten hebben en als geen ander leren te filteren. Maar het begint met de juiste basiskennis. We leerden ook dat we dit niet zomaar zonder profesionele begeleiding konden doen. En zelfs na deze dag zijn we nog niet in staat om de mountain sense die een profesional als Martijn heeft ten volle zelf te benutten. Het leerde ons vooral dat dit bijzonder mooi was, maar niet zomaar op eigen initiatief omdat je snel een risico over het hoofd ziet.
Een mooie case en ik hoop dat hiij jullie weer wat bewuster heeft gemaakt. Morgen een nieuwe case.
Deze serie is powdered by de Safety Academy