PA#4.5: Sportgastein, one-lift-wonder

Het is woensdagavond 27 november: hey Winny, het gaat niet epic worden maar wellicht wel de moeite waard, gaan we? Tuurlijk RP, morgen rond noon ben ik bij je. Winny kennende zou noon wellicht 13.00 uur worden dus de hele ochtend nog lekker aan het werk geweest en ja hoor, 13.15 stoomt Winny met zijn poedermobiel de dam op. 13.30 on the road naar Kaprun waar we in het (huur)appartement van Berber zullen overnachten. Na wat oponthoud bij Keulen en Frankfurt staan we 9 uurtjes later in Kaprun. Het appartement van Berber is echt een aanrader: ruim, smaakvol ingericht en heerlijke bedden en douche, gaat bij ons op de shortlist….

Saalbach nog thin

De volgende morgen sta ik al om 6.30 stoked naast mijn bed te springen en om 8.30 zijn we in Saalbach waar Berber al staat te wachten om een dagje met ons te rijden. In Saalbach deze vrijdag 28 november opening van de liften en dus first-tracks! Hoewel nog niet het hele gebied open was en de base-layer toch wel mager hebben we heerlijk gereden, mede omdat het extreem rustig was! In de middag kwamen we Emmer ook nog tegen en die is een tijdje aangehaakt.

Na wat overleg besluiten we er nog een nachtje in Kaprun aan te plakken maar doordat het vrij warm was wilden we het toch hogerop zoeken. Naar de Kitz? Nee, alles al aan snot gereden daar en bergen Triebschnee. Obertauern? Mwa, daar zal half München wel zitten… Tauplitz? Mwa ook wel relatief laag en druk… Daarom besloten om naar Sportgastein te gaan. Waar? Ja, Sportgastein…. We hadden er beiden nog nooit van gehoord en geen idee wat we konden verwachten maar er was veel sneeuw gevallen en vrij hoog dus let’s give it a go!

Grandeur

Sportgastein ligt helemaal achterin het Gasteinertal, dit betekent dat je door Bad Gastein moet: tsjeemig wat een kuuroord! Beetje vergane glorie maar door de enorme en oude hotels ademt het toch de grandeur van een glorieus verleden, heel speciaal (beetje Unheimisch ook). Na Bad Gastein gaat de weg verder omhoog en middels wat lomp uit de rotsen gehouwen tunnels kom je uiteindelijk in Sportgastein wat niets meer is dan een parkeerplaats met restaurant en startpunt van een gondel.

Sidekick Haas? Onderweg kwamen we het ene na het andere bord tegen van de uitspanning van Haas.

Rustig

Er stonden welgeteld 16 auto’s op de parkeerplaats (inclusief die van Emmer), druk zou het dus niet zijn. De Goldberg Bahn bracht ons naar de top waar we ons omringd zagen door Shark Infested Territory. Volgens de metingen zou er 150 centimeter liggen, maar aangezien de wind behoorlijk had staan tetteren was het op bepaalde plekken behoorlijk dun, oppassen dus! De gondel was de enige lift die in bedrijf was, lift twee is een kleine sleeplift die niet open was, een one-lift-wonder dus…

Mist, maar dan echt

Na in de ochtend wat sneeuw te hebben gehad klaarde het op en hebben we heerlijk gereden, vooral de skiroute 1 (die nog niet uitgezet was). In de middag kwam er een enorme mist vanuit het dal opzetten terwijl we in die skiroute zaten. Soms zicht van letterlijk drie meter dus even spannend, maar uiteindelijk weer keurig onder de gondel uitgekomen waarna we middels de liftpalen de route naar beneden konden vervolgen. Aangezien het omstreeks 15.30 was besloten we ermee te stoppen voor vandaag omdat deze omstandigheden niet veel konden brengen… biertje erin (of twee) en daarna afscheid van Emmer genomen en naar ons pension gereden.

Blauwe vogel

En ja hoor, de volgende ochtend: blauwe vogel in da house! Koud en helder, dat beloofd wat voor vandaag, kunnen we goed zien waar we naar toe (kunnen) gaan! Gondel omhoog en ja hoor: wat een overzicht en wat een glorious day! Nog wat mooie veldjes kunnen vinden, hier en daar een shark serieus te grazen genomen (ski’s naar MK deze week) en omstreeks 14.00 uur vonden we het mooi geweest, ff douchen en omkleden in pension en aan de terugweg begonnen.

The aftermath

Was het epic? Qua pof: nee, daarvoor was er te weinig bij gekomen en de baselayer uiteindelijk nog te dun. Qua trip: Sicherlich! Met mijn ‘broer’ Winny een prachtige trip gemaakt, heerlijk gelachen, gegeten, gedronken en vooral volle bak genoten van de sneeuw die er wel lag en last but not least: de ontdekking van het one-lift-wonder Sportgastein. Zeker de moeite waard om terug te komen na een dump of zelfs tijdens een dump. Vanaf het middelstation naar beneden best wel wat bos waar het heerlijk rijden is, mits er voldoende sneeuw is om de boomstronken en sharks weg te werken. Het is precies 1.028 km. vanaf Utrecht, best te doen dus!

Wie van jullie is wel eens in Sportgastein geweest? En, wat vond je ervan?