Freeriden in competitieverband door de ogen van een vrouw

Net zoals alle andere vormen van “extreme sports” wordt ook freeriden vaak gezien als een sport die gedomineerd wordt door mannen. Sanne de Jong doet echter ook een aardig wedstrijdje mee en dit artikel is dan ook van haar hand.

Dat dit soort sporten alleen zijn weggelegd voor de mannelijke wederhelft is allang verleden tijd. Steeds meer vrouwen beginnen hun weg te vinden in deze wereld en je ziet dat de markt hier ook steeds meer op inspeelt. Zo ook de wintersportbranche. De mooiste freeride outfits, dikke bakken met leuke prints en skischoenen die voorzien zijn van alle snufjes die je als freerider wilt hebben, alleen dan net met een vrouwelijke touch waardoor deze schoenen een echte must-have worden. We blijven immers vrouwen, dus niet alleen de technische aspecten van een product doen er toe, maar het oog wil ook wat.

Verschillen met mannen

Ook in het terrein staan de vrouwen hun mannetje als het gaat om dikke lijnen en hoge cliffs, alleen gaan zij hier vaak anders mee om dan mannen. Waar het er bij de mannen om gaat wie de snelste is of wie de dikste cliff durft te springen, gaat het er bij de meeste vrouwen iets minder strijdlustig aan toe. Mannen zwijgen over angst, maar hebben de grootste praatjes over hoger, sneller en beter. Bij de vrouwen is het juist andersom. Ze zwijgen over nog hoger, sneller en beter, maar analyseren graag de situatie en delen de kritische punten met elkaar. Ondertussen heb ik wel het idee dat ze (lees we) diep van binnen ook de drang hebben om hoger, sneller en beter te zijn, maar houden deze gedachtes liever voor zich zelf.

Onderweg met mannen

Ik ben vaak onderweg met mannen als ik op de ski’s sta. Of ik dat erg vind? Nee, ik vind het af en toe zelfs wel leuk om mee te gaan in het machogedrag en al helemaal als enige vrouw in de groep. Dan kun je de boel goed opstoken, want als Sanne springt, dan moet je als man sowieso ook! Daarnaast kan ik veel leren van de mannen en stop ik mijn emoties eerder weg. Je wilt je toch niet laten kennen. In mijn hoofd speelt de angst, maar aan de buitenkant probeer ik niks te laten merken. Een gevoel dat ik eerder kan uitschakelen aangezien er niet over kritische zaken wordt gesproken.

Ik vind het fijn om “one of the guys” te zijn, maar geniet ook altijd enorm als ik met Chicky clinics onderweg ben. Even alleen maar girl-talk om me heen hebben, ik ben immers ook een vrouw. En dat betekent niet dat er niet geknald wordt, want als er ergens mensen enthousiast worden aangemoedigd, dan is dat wel binnen een groep vrouwen!

In mijn wereld is het freeriden niet meer weg te denken. Als 11-jarige bevond ik me al meer buiten de pistes dan er op. Skiënd achter de gids aan met de grote en vooral oudere jongens door de poeder, wat een feest! Op mijn twintigste maakte ik kennis met het freestyle skiën. Heel veel proberen, vallen en weer opstaan. Gelukkig zijn er tegenwoordig diverse mogelijkheden om freestyle skiën op een gezonde manier te leren. Daarbij is het ook het idee ontstaan voor mijn eigen bedrijf Chicky clinics. Onze missie is het aantal vrouwelijke deelnemers in de funsports te vergroten. De focus ligt op vrouwen tussen de 20 en 45 jaar die graag een keer in aanraking willen komen met een nieuwe uitdagende sport, maar ook op vrouwen die al ervaring hebben en graag met behulp van professionele coaches een stapje verder willen komen. Inmiddels heeft mijn ski leven een draai gekregen en ben ik van freestyle weer naar de freeride kant gestapt en daarmee verbreed ik ook de reizen die ik organiseer.

Eerste freeride wedstrijden

Vorige winter heb ik mijn eerste freeride wedstrijden gereden. Iets wat al enkele jaren door mijn hoofd spookte, maar tot vorige winter was het er nog niet van gekomen. Ik was ontzettend zenuwachtig voor mijn eerste wedstrijd en heb slapeloze nachten gehad. Kan ik dit wel aan? Ski ik wel goed genoeg of is het eigenlijk gekkigheid dat ik hieraan ga meedoen? En wat als ik mijn lijn niet kan vinden? Een hoop vragen en weinig antwoorden. Die antwoorden lagen gelukkig wel voor me klaar bij de finish. Ik had mijn lijn gevonden, ondanks dat de start verschoven was. En ja, ik kon het aan, maar ik was zeker niet fit genoeg voor dit soort afdalingen. Gelukkig wel stoked genoeg om daarna de sportschool in te gaan en als een malle aan mijn beenspieren te werken, want wat was dit vet!

Face-check

De face-check is het belangrijkste item van de wedstrijd. De dag voor de wedstrijd ben ik hier dan ook lang mee bezig. Foto’s maken van de hang, met de verrekijker je uitgekozen lijn verkennen en herkenningspunten spotten. Ik zoek 1 lijn uit en daar ga ik dan ook voor, dit in tegenstelling tot de mannen die vaak nog tot laat op de avond of zelfs in de ochtend nog speculeren over welke lijn ze zullen pakken. Voor mij staat het direct vast, ik kies een lijn, visualiseer hem wel honderden keren en leer alle herkenningspunten uit mijn hoofd alsof het een tentamen is dat ik de volgende dag moet maken. Tot nu toe heb ik het geluk gehad dat ik altijd mijn lijn kon vinden en rijden. Of het geluk is of de juiste strategie? Dat weet ik niet, maar voor mij werkt het.

Hoe ziet de dag er uit?

Op de dag zelf is het vaak vroeg opstaan voor de riders meeting, te vroeg voor een ontbijt. In de lift naar boven probeer ik altijd wel een broodje door mijn spanning heen te eten, maar het gaat nooit van harte maar ik weet dat ik deze energie nodig heb. Bij sommige wedstrijden moet je eerst nog een stuk omhoog hiken voordat je de start bereikt. Gek of niet, op de steile stukken krijg ik altijd een beetje last van hoogtevrees. Ook hier heb ik mijn weg in gevonden, gewoon naar de voetstappen voor je kijken en niet om je heen, dan ben je boven voordat je het weet! Eenmaal boven aangekomen is het niet onwenselijk om wat te drinken en iets van energie tot je te nemen. De hike en de spanning vreten energie, energie die je nodig hebt om optimaal te kunnen presteren. Te vaak heb ik in de startgate gestaan met een droge mond en het gevoel dat ik wel iets te eten had kunnen gebruiken. Maar ik ben druk met andere zaken. Het aftellen tot je eigen nummer, de andere meiden die starten, het bespreken van je lijn met de andere meiden en je eigen lijn visualiseren. Het duurt altijd lang voordat je aan de beurt bent, maar als je dan eindelijk richting de startgate mag komen gaat alles ineens heel snel! Buckles vastmaken, goggle goed doen, opwarmen, je haar uit je gezicht krijgen, je stokken lekker vasthouden en dan een aantal seconden zwaaien zodat de jury wel doorheeft dat jij naar beneden komt zetten. Daarna telt de startman af… 3, 2, 1 GO! Zodra ik mijn eerste bocht inzet valt het grootste gedeelte spanning van me af en kom ik terecht in een soort waas. Een waas die bestaat uit herkenningspunten, bochten en cliffs. Ik ski van het ene herkenningspunt naar het andere en als er een cliff komt ben ik al weer geland voordat ik het door heb. Soms duurt het in de lucht hangen wel wat langer dan in eerste instantie gedacht. Bij mij vallen de cliffs toch altijd wat groter uit dan door de verrekijker. Zodra ik door de finish kom verschijnt er een hele grote glimlach op mijn gezicht, ben ik super-stoked en heb ik het gevoel alsof ik heel de wereld aan kan! Tenminste… als ik dan niet ben gevallen. Ik kan tegen mijn verlies, maar ik ben een perfectionist en als ik val is het niet gegaan zoals ik had gepland, dus niet goed. Ik heb dan 10 minuten even een baalmomentje en ben daarna weer voor rede vatbaar. Gevallen of niet, dit is echt heel vet om te doen!

Aankomend seizoen wil ik zo veel mogelijk wedstrijden rijden en veel ervaring opdoen. Ik moet nog veel leren, maar de drang om bij iedere wedstrijd een zo’n goed mogelijke run neer te zetten is sterk. De drang om te winnen ook, daar ga ik geen doekjes om winden. Maar het gaat zoals het gaat. Ik ga mijn best doen en proberen zo ver mogelijk te komen, zolang ik er maar plezier in blijf houden!

Poederbaas Freeride

Een mooi moment om te kijken of dit ook iets voor jou is, is de Poederbaas Freeride die gehouden wordt in Goldeck (Oostenrijk) in het weekend van 28 februari tot en met 2 maart. Deze wedstrijd is ideaal voor diegene die op een verantwoorde manier kennis wil maken met de freeride sport in competitieverband, maar daarnaast er ook van houdt om zijn/haar grenzen te verleggen. Op dit moment doen er 15 dames mee dus de kans dat je een van de vette, dikke prijzen wint is erg groot!