De februari buitenspeel edit!

Lang wachten

Winter 2013-2014 was een winter van lang wachten hier in Nendaz. Het seizoen begon slecht en we moesten lang wachten op echte sneeuwval, toen de sneeuw dan eindelijk viel, was het sneeuwdek enorm instabiel. Ironisch genoeg juist doordat het zo lang niet gesneeuwd had. Gelukkig kwam daar in Februari verandering in en het tweede deel van Februari was zonder te overdrijven fantastisch.

Progressie

Goede sneeuw en maatjes die nét even harder rijden dan ik zelf, maakte dat ik mijn grenzen flink kon opzoeken. Het doorskiën op een kapotte enkel (lees hier) vorige winter had voor een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen gezorgd en ik vond het lastig om dat vertrouwen weer terug te krijgen. Boven aan sprongen stond ik te shaken, in steiler terrein voelde ik me niet prettig en op hoge snelheid ook al niet. Maar mijn enkel doet al een aantal maanden helemaal geen zeer meer en langzaam maar zeker komt mijn zelfvertrouwen meer en meer terug. En dat gevoel is fantastisch. Niet meer overal hoeven aarzelen maar gewoon gaan maakt het skiën zó veel leuker.

Resultaat

En dat maakte februari een top maand. Eindelijk weer echt lekker buiten kunnen spelen is geweldig! Een hoop doelen die ik me dit seizoen gesteld had, maar die ik niet leek te halen, kwamen er nu opeens uit. Bijkomend voordeel is dat ik nu echt het uiterste uit mijn Icelantic Gypsy’s en Seekers kan halen. De Gypsy’s op hele dikke dagen, de Seekers op grote cliffs en steilere lijnen. Afgelopen week was mijn familie op bezoek zij brachten een camera mee. Ik heb samen met mijn roomie wat meer tijd genomen om te fotograferen ipv altijd maar alleen te filmen.

Hoger en dieper

Hoewel het skiën een stuk beter gaat, had ik gisteren ook voor het eerst een voorval met een zogenaamde “treewell”, of mischien beter gezegd een “rockwell” want hij lag achter een pillow. Ik had een leuke dubbel-pillow gevonden, maar hij was net wat steiler dan ik mezelf ingebeeld had. Doordat ik te weinig snelheid had, kwam ik op de tweede pillow tot stilstand en gleed ik achteruit richting het gat. Gelukkig kon ik voorkomen dat ik erin viel, en me er met veel moeite er vandaan wurmen maar de schrik zat er wel even in.

Het hele voorval is te zien aan het einde van m’n edit hieronder. Dit bewijst maar weer hoe belangrijk het is om altijd met je maten en niet alleen de backcountry in te gaan. Ook wanneer het lawinegevaar laag is en het terrein zo vlak is als in het filmpje. Ik had mijn twee maten bij me, waar ik gelijk naar kon roepen dat ik boven een gat hing, mocht er wat fout zijn gegaan, hadden zij me er gelijk uit kunnen halen.

Warm weer

Na alle sneeuwval van de afgelopen weken liggen, zoals Morris al een aantal keer schreef in zijn PowAlerts, de alpen nu onder de invloed van een hoog. Dat maakt dat de lente erg vroeg is. Het was vandaag gigantisch warm. Ik stond vandaag na het skiën in mijn t-shirt op de bus te wachten en in Sion, onder in het dal, is het 18 graden geweest. De sneeuw word langzaam aan zwaar en het is tijd om te gaan touren. Er staan al heel wat toffe routes op de planning, nu hopen dat het 0 graden niveau niet té ver omhoog kruipt!..