VLOKKEN14 #7 Volgend Niveau Kaka

“Krijgt Nu Het Schijt !”

… zijn dit vertalingen van “Next Level Shit!” ?

Is wePowder altijd de Poeder achterna rijden ? Altijd de Steigende Lawinefactor tegemoet ? De lawinegevaarlijke flanken links laten liggen ? Leve het Zalige Bospoepen toch !

Superplezant, zeer zeker, maar na een winter redelijk veel van dat wil je wel eens “Steilere Lijnen”!!!

Popski had Tim Van Houttheghem in 't begin van 't seizoen in de bergen ergens tegengekomen. Popski’s winter was ook goed geweest maar een paar lekkere steile wandjes ontbraken er voor hem ook nog aan.

“De omstandigheden zijn goed en van Tim mogen we dit weekend afkomen. Gadenimee ???”

“Voor 2 dagen ?!! Is’t weer vanda ?!!.. OK!”

Vrijdag 16 uur. Bollen maar weer !

Was dat maar zo ! Popski moest nog uit Duitsland komen en dus hadden we “ergens onderweg” afgesproken. “Timen” in dit regenachtig autosnelwegenland lukt niet altijd en dus moest ergens onderweg meer dan een uur gewacht worden. Sni erg, Poes en ik hadden nog niet gegeten dus wij nen autostradespanjaard binnen… Smaakte eigenlijk niet want menne kop zat al op die Steile TimVH-wand. Of was er iets anders dat al zat te wringen?

Soit, veel te laat kot in de nacht in La Plagne aangekomen ; …en nog wat moeten sleutelen met een slaapplaats (we waren met ne man/poes teveel aangekomen en Tim huisvest écht een kruipzolderke ; oldskool-skibum-style).

Lag het aan de veel te drukke werkweek ? Was het allemaal véél te vermoeiend (aan het worden) ? Had ik bij die Spanjaard toch iets overdatum-verkeerds naar binnen gespeeld ? Ik weet het niet maar die paar uurkes slaap die me nog restten, lukten totaal niet. M’n darmen en maag gingen tekeer als nen Egyptenaar op z’n Frans toilet. Al m’n innerlijke, ingewandelijke delen deden om beurt hun uiterste best om de meest-waarheidsgetrouwe-imitatie te geven van een constant-borrelende-gistende-septische put. Chemische reacties à volonté. Met alle “opwellingen” vandien. Boeren. Scheten. Zweten. Vapeurkes. Benauwd. Ogen wijd open… Nachtje om nooit te vergeten…

't Wordt altijd ochtend.

Zonder al te veel na te denken (nadenken was gereduceerd tot “maag-darm-bilspleet”) transformeerde ik m’n Lijf-In-Ontbinding naar Lijf-Dat-Moet-Gaan-Snowboarden ; en dan waarschijnlijk nog extreem TimVH-steil ook …

Van het ontbijt herinner ik me niks. Poes vond dat ik beter “niet” den berg opging, maar ik ben niet voor 2 dagen naar hier gereden om wat naar nen witten berg en te veel toeristen te staan staren.

Ik weet niet of dat een juiste beslissing was.

De geplande opwarming met Popski (Tim werkt 's nachts, dus komt later) viel wat in het water omdat we aan bepaalde liften veel te lang moesten aanschuiven … Veel te druk hier !

Plots was Tim daar en begon dus veel te vlug voor mijn samenpersend-anaal gedeelte het meer serieuzere werk. Hallelujah SBSRoelz!!

Die serieuzere hellingen met Tim waren waarschijnlijk wel te gek maar ik kon eigenlijk alleen maar denken aan m’n dichtgeknepen billen, m’n opborrelende darmen en m’n boerende maag. Zag ik die afgrond naast de kabel dan niet ? Die eerste lijn door dat smalle couloir ? Die te zotte hike naar dat ongerept zadeltje ? Die steile wand vol maagdelijke poeder ?

Jawel ; 'kdenk zelfs dak met momenten “genoten” heb, maar m’n “Krijgt-Nu-Het-Schijtgevoel” had toch wel de bovenhand.

Opdenduur (eigenlijk den helen dag al wel, vrees ik) ergens ver in de namiddag, was m’n kaas wél definitief uit.

Poes zoeken. Pintje. Eten. Bed. Knor.

Yes. Opstaan. Goe geslapen. Een weekend bestaat uit 2 dagen !!! Tim moet nog wat slapen … Wij efkes rap met 2 dat hike-wandje Friolin. Iets doorsteken en een untrackte helling. Yihaaa ! Het gaspedaal nu wél eens indrukkken. Hoe zalig kan poeder (dan) zijn !!!

Tim is er.

Popski direct : “Le Sablier ??”

Tim : “Le Sablier?!”

Le Sablier. De zandloper. Le Sablier de Roche de Mio. “Entrée très rock’n’roll !” volgens Didier Givois ; maar daarna zou er een majestueuze afdaling liggen.

Mijn diarree was volgens mijn-diep-innerlijk-anaal-gevoel wel weg maar ik weet niet of Tim daarin geloofde. Waarin dan wel ; weet ik nog altijd niet ; dat moet je hem zelf maar eens vragen. Toch nam ie me mee ! Even later stonden we Bovenaan die wand van Die Zandloper ! Holy Butt !!! Majestueuze flank sebiet OK, maar nu weer eerst een billennijpende indrop waarbij al uw over-datum-bacteriën spontaan een weg naar buiten willen zoeken. Adrenaline verslaat hen. Focus.

HuppelHuppel

Tim staat voor ik het doorheb al 10 meter verticaal lager én is die gevaarlijke passage al gepasseerd ; ‘k zou ni weten hoe ie dat gedaan heeft. Ogenschuinlijk rustig schuifel ik hem achterna ; de zandloper in ; enkele loodrechte meters later plak ik tegen een loodrechte wand. Te steil om nog een bocht te pakken. Toe-side-Huppel-Huppel dan maar. Tims schuifel(ski)spoor loopt lichtjes naar linksonder. Wreed lastig als je op je board links-voor-staat en je niet je toe-side wil en kan veranderen omdat het te steil is….

“Kunnen we hier niet naar rechtsonder ; een beetje meer in de vallijn?!” “Ja, dat kan maar dan lig je 300 meter rotsen lager.” OK, da’s duidelijk ; “Behoedzaam” naar links dus … shit ; ne rots onder m’n plank ; er boven blijven ; nog méér naar links ; ik zie in de spleet tussen mijn board en de berg die ik elke keer tevoorschijn huppel de onmetelijke afgrond ; het zij zo; je weet dat ; kracht op je toe-side ; écht genieten is dit niet ; toch weet ik ; dit hou je …

Een hele tijd later sta ik bij Tim en Popski (die had ondertussen toch ne gemakkelijkeren indrop gevonden!) en begint het bochtenwerk én het Genieten met een grote G : tegek steile (best lange) Afdaling mét Zalige Poeder én Zalige Spraybochten… YIHAAA

En daar is Koen Witte Lijnen Bakkers. Met hem deden we nog in dezelfde wand de Banana-variant. Ook Volgend Niveau Kaka. Superzaaalig ! 't Vertrouwen was volledig terug !! Yes. Stail ist Gail !! Wat gaat de toekomst brengen ? Eerst nog naar huis rijden. Of blijven we hier ?

M’n darmen grommelen …. Of is het m’n maag? …

koen_djfistel