Het Freeride Film Festival is weer voorbij en ik vond het in een woord Fantastisch. Met een hoofdletter ja, want wat was het vet om zoveel verschillende mensen bij elkaar te zien die allemaal van hetzelfde houden. En dat in het vlakste en laagste landje van Europa, misschien zelfs wel van de hele wereld.
Films
Ik heb de hele avond lang met een grijns op m’n gezicht rond gelopen en alleen maar lachende gezichten gezien. Het grappige is, dat ik van veel mensen om me heen meer reacties over de sfeer heb gehad, dan over de films. Toch wel bijzonder, dat er op een film festival, de films eigenlijk bijzaak worden. En dat doet niets af aan de kwaliteit van de films die er draaide, want ik heb mezelf niet van een hele hoop oe’s en aah’s kunnen weerhouden. Tim van Rossum in Drawing Lines, Cody’s straightline door de couloir der couloirs en poeder tot aan je tepels, het was top!
Ieder z’n ding
Het is heerlijk te zien dat iedereen dezelfde passie deelt, maar dan wel op zijn eigen manier. Sommige krassen af en toe wat naast de piste, de andere zit elk weekend in zijn busje naar de sneeuw en daar tussen door scharrelen ook nog wat verdwaalde ski bums en gidsen rond. En toch zit iedereen op één lijn. Iedereen geniet van het witte goud. En dat kwam ook weer terug in de verschillende zalen en films. Zo vond ik rond 9 uur in zaal 3 een “gouwe ouwe” en viel het me op dat het publiek in die zaal redelijk overeen kwam met de leeftijd van de film. In de grote zaal zaten een hoop jonge gasten en de lobby stond het vol met van alles en nog wat.
Passie
Hoewel het me niet verrast dat zoveel mensen deze zelfde passie delen, kan ik het tegelijk niet goed uitleggen waarom ik het freeriden zo tof vind. In een aantal van de films die afgelopen vrijdag draaide, probeerde ze een antwoord op die vraag te geven. De ene film kwam uit bij het delen van de ervaring met vrienden, de andere bij het reizen en misschien wel de meest zweverige(letterlijk en figuurlijk) “Het gevoel dat de sneeuw geeft”. Morris zei tijdens de introductie van Drawing Lines dat freeriden een teamsport is en dat vind ik wel een mooie gedachte. Voor mij is het een deel 't poederen zelf, maar een heel groot deel is juist het delen, samen rijden en plannen, high fiven en “rock paper scissoren” boven aan je lijn. En dat is precies waarom het FFF zo Fantastisch was. De sneeuw is op een scherm weliswaar niet net zo goed als in het echt, maar je deelt het wel met iedereen, en dat maakte het voor mij zo’n top avond! Hoe zit dat voor jullie, wat maakt het freeriden zo bijzonder?