Tripreport: Zermatt me

Wat is er de afgelopen weken een ongelofelijke bak sneeuw gevallen in het Zuidelijke hooggebergte, punt is echter dat we er niet zo heel veel mee kunnen: alleen sneeuw in het hooggebergte en er is natuurlijk nog niet veel open… Bovendien praktisch onmogelijk om tijdens de dump te kunnen poederen omdat er boven de boomgrens natuurlijk geen zicht is bij sneeuwval. Daarnaast zijn de gletsjers in het voorseizoen natuurlijk ook niet de meest veilige plekken om off-piste te gaan en ‘loop’ je in het hooggebergte nog wel eens tegen een sharky aan.

Best frustrerend om te zien hoe de ene dump na de andere naar beneden komt en dat er eigenlijk niet echt een window is om te gaan: of geen zicht of te warm…. Elke dag de kaarten en voorspellingen bestuderen en korte lijnen naar de poedermaten om in te stappen als die window zich toch aandient… Meteomorris die de poederalerts zelfs in ‘drietrapsrakketten’ gaat opknippen en recent het Gletsjeralert introduceerde.

The window is open

En ja hoor, de voorspellingen zijn het eens: op 15 november komt er nog een mooie laag vers van 50 cm. bij en semi-bluebird op zondag 16 november in Zermatt – Cervinia. Bovendien is het boven goed koud met -15 C. en een sneeuwgrens van ongeveer 1500 meter. De 17e al weer bewolking en sneeuw op de radar dus de window is een dag…… Guy: hey RP, ik heb wil zin om te gaan: zaterdagmiddag weg en zondag weer terug. Euhm, ja, ik eigenlijk ook wel. Guy een uurtje later: hey RP, Menzo en Vinnie hebben ook wel zin om te gaan en vinden die ene dag ook wel prima! Laten we dan met de Octavia van Vinnie gaan, pack light maar moet dan passen en we krijgen toch geen sneeuw onderweg….

Zaterdag om 12.00 verzamelen bij mij in Breukelen en om 12.15 zijn we onderweg richting Zermatt. We proberen te beredeneren welk Powderalert dit nu eigenlijk is maar Guy en ik zijn de tel een beetje kwijt en hebben eigenlijk besloten dat dit voor ons PA#2.3 is. Guy was de enige die ooit in Zermatt was geweest dus voor Menzo, Guy en ondergetekende zou het een nieuwe ervaring worden…

Steeplechase

Na een best wel voorspoedige rit (hoewel laatste stuk wel slagregens) kwamen we bij de autotrein uit waar we net op tijd waren om nog mee te kunnen: nice! Hierna verder richting Täsch, naarmate we hoger kwamen ging de regen langzaam over in (natte) sneeuw totdat we ongeveer 8 kilometer van Täsch vandaan in een stevige sneeuwbui met zo’n 15 a 20 cm. op de weg terecht kwamen! De Octavia met hagelverse winterbanden begon het bergop toch wel heel pittig te krijgen zonder kettingen maar gelukkig hielp het uitschakelen van de ETC net genoeg mee om ons in Täsch te krijgen! Auto in de grote parkeergarage gezet en verder met het treintje naar Zermatt. Eenmaal op het station met een elektrische taxi verder naar het Youth Hostel waar we in een vierpersoonskamer zouden crashen. Pffff, het lijkt wel een steeplechase om in Zermatt op je logeerplek te komen!

First lift tickets

Op zondag gaat om 6.30 de wekker en na een douche zitten we om 7.00 aan het ontbijt. We kunnen onze tassen achterlaten en om 7.30 lopen we richting de lift. Als eerste in de rij voor de lifttickets en om 8.30 nemen we de gondel omhoog. Na wat overstapjes staan we op zo’n 3.000 meter wat eigenlijk het dalstation is voor deze tijd van het jaar. Er staat een stevig briesje en het is koud, goed koud! Hoewel Cervinia nog niet open is besluiten we de gok te wagen en de sleper te pakken die we nodig hebben om in Cervinia te komen. In de sleeplift konden we mooi de bergen om ons heen bewonderen en natuurlijk de welhaast mythische Matterhorn. Boven aangekomen blijkt net de tweede sleper naar Cervinia open te gaan en we zijn dus de eersten! En ja hoor, BAM, de eerste poederbochten en sprays zijn een feit!

Sprinkhanenplaag

We twijfelen of we skiërs rechts het dal in zullen vlammen omdat we niet goed weten hoe we dan uit zouden komen. We besluiten voor ‘safe’ te gaan en de helling eerst vanuit de gondel te bestuderen en er niet ‘blind’ in te duiken…. We knallen half over en half off-piste naar de ‘joekel van een futuristische gondel’ toe en weten een plekje voor bij het raam te ‘veroveren’. We zien wel steeds meer poederpakken om ons heen en dit geeft toch een beetje een ‘unheimisch’ gevoel…. En ja hoor,10 minuten later zweven we boven ‘onze’ helling en zien daar zo’n 50 freeriders indroppen die ‘onze’ helling als ware een ‘sprinkhanenplaag in een maisveld’ afkrassen…… We besluiten hem toch te pakken en aan de zijkant kunnen we nog wel wat onverspoorde stukken vinden, een tweede keer is echter geen optie voor ons.

Bootpacken

Met de wetenschap dat de sprinkhanenplaag nu het hele gebied zou gaan plunderen besloten we nog eens goed op de kaart te kijken. Hier vonden we een paar mooie hellingen die na een niet al te lange bootpack over de graat wel te bereiken zouden zijn. En ja hoor: na de eerste bootpack kwamen we op een mooi kopje terecht waar we een prachtige helling met top-poeder in konden: en weer first tracks!

Hierna weer de lift in en het terrein in op zoek naar de tweede ‘bootpack-graat’ maar hier kwam ik op een van de weinige stenen terecht en maakte een mooie salto waarbij ik mijn linkerknie een beetje verdraaide. Ik besloot de bootpack dus over te slaan en zou beneden foto’s maken. Ondertussen was Vinnie zo verstandig om de vellen onder de ski’s te plakken en Guy en Menzo er lopend achteraan. In feite was het een behoorlijke traverse maar de pof was hier zo diep dat Guy en Menzo soms letterlijk tot aan hun borst in de poeder zakten. Pffff, wat een veldslag voor de boys! De beloning kregen ze echter niet veel later: over een soort van maagdelijke spine een prachtige lijn kunnen rijden!

Italian food

We begonnen na deze exercitie wel een stevige hongerklap te krijgen en besloten wat te gaan eten en natuurlijk aan de Italiaanse kant van het gebied: beter eten voor minder pecunia! Het duurde even maar dan ook een echte verse pasta op tafel, poeh wat waren we hier aan toe! Na een half uurtje weer buiten en inmiddels was het 2.30 uur en begon er wat meer bewolking te komen. We besloten terug te gaan naar de Zwitserse kant en hebben daar nog een veldje gepakt maar veel eer was er niet meer aan te behalen. Na een zeer lange gondeltocht stonden we weer in het dal. Het was mooi geweest.

Aftermath

De slogan van Zermatt is: Zermatt me. Toen we deze kreet voor het eerst zagen konden we er niet zoveel mee, inmiddels weten we beter…. Eigenlijk zou het moeten zijn: You have been Zermatted maar dat is natuurlijk te obvious. Waar het eigenlijk op neerkomt is dat de Zermatterianen het tot een kunst hebben verheven om franken uit je zak te trekken: de autotrein om in Täsch te komen, de parkeergarage van Täsch, het treintje naar Zermatt en vervolgens de taxi om bij je niet-goedkope-logeeradres te komen… vervolgens de liftpas waar je bijna je nieren voor moet verkopen….

Natuurlijk ben je (poeder)gestoord als je 4 treinen gaat pakken en 2.000 kilometer gaat rijden voor een dag in de pof. En dan weet je ook nog eens dat het weekend is en dat er maar heel weinig gebieden open zijn en dat er na weken van sneeuw een onvervalste bluebird met de juiste temperatuur aankomt. We konden natuurlijk op onze vingers natellen dat er meer freeriders zouden zijn en de herfstcondities nog niet geweldig.

Was het het waard? Jazeker! Een dag genieten van heerlijke condities en bergen verse pof maakt alles, maar dan ook alles goed. Bovendien is het geen straf om met vier gelijkgestemde poederzielen in een auto te zitten en aan deze steeplechase mee te doen. Voor mij het kortste en krachtigste poedertripje ooit: uit en thuis in 37 uur!

Zouden jullie voor een dag in de auto stappen?