PA#9: La Douce France

Het gaat weer los, nu in het Westen! Ja hoor, de winter is sinds een paar weken echt los: er stond weer een flinke dump op de radar, sterker nog: een megadump! Deze keer zou (Noord)West aan de beurt zijn en het zwaartepunt zou op donderdag – vrijdag liggen, er werd zelfs gesproken over 150 – 200 cm vers in de meest neerslagrijke gebieden…. Tsja, het is logisch dat het gaat kriebelen bij dit soort berichten en zodoende de Whatsapp maar eens opgestart om te checken of Winny ook jeuk had. Yo, matti, het gaat dumpen als een malle, vrijdag weg, maandag terug? Tuurlijk broer, no worries, I am in! Bas en Arno haakten al snel aan zodat ik deze keer met drie boarders onderweg zou zijn.

Where to go

Dat is altijd de vraag en deze keer was het: de keuze is reuze! Zolang je het Noorden of Westen pakte kon het niet mis gaan, het ‘oog’ zou echter in het Noordwesten liggen. Lang getwijfeld of we naar het ‘oog’ zouden gaan, dit gezien de voorspellingen (er bestaat misschien ook zoiets als te veel pof). Toch besloten naar het Noordwesten te gaan: uiteindelijk ben ik dit seizoen al in Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland en Italië geweest, het zou alleen maar eerlijk zijn als Frankrijk nu ook een keer aan de beurt zou komen! Het pakket van eisen was deze keer puur safety gerelateerd: gezien het te verwachten lawinegevaar 4 wilde ik naar een laag en bosrijk gebied met terrein overwegend onder de 30 graden zodat we lekker tussen de bomen zouden kunnen rijden zonder bedreigende wanden boven ons. Na wat gebiedjes onder de loep te hebben genomen kwamen we op La Giettaz (Le Plan) uit. Dit gebied leek aan alle eisen te voldoen en via booking.com een geweldig appartement bij Apart Hotel La Destiere gevonden, dus gelijk maar geboekt. Aangezien Arno in de omgeving van Rotterdam woont spraken we af hem op vrijdag om 10.00 in Ulvenhout op te pikken, Bas haakte hierop aan omdat hem dit ook wel goed uit kwam.

Autoroute Blanche: Highway from hell!

Winny zou om 9.00 bij me zijn, echter door de sneeuwval in NL werd dit 10.00…. dit beloofde wat voor onze poedertrip! Om 11.00 stonden we in Ulvenhout om Arno en Bas op te pikken, gear in Das Boot en even later waren we ‘en route’. In de Ardennen begon het stevig te sneeuwen en de vertraging was navenant. In de auto waren we het er met zijn vieren over eens dat Frankrijk eigenlijk ons minst favoriete wintersportland is en dit hadden we beter niet kunnen zeggen… bad karma! We hebben zo ongeveer de hele weg in de sneeuw gereden maar het dieptepunt was toch wel dat we drie uur lang gewoon helemaal stil hebben gestaan (ja, echt stil) op de A40. We hadden bovendien de skischoenen bij ons van een mede wePowderaar die we ergens langs de A40 onder Genève zouden afgeven. We dachten hier in eerste instantie omstreeks 19.00 a 19.30 te zijn, het werd dus iets later……. Na 17 uur rijden kwamen we eindelijk aan bij La Destière. De eigenaar hadden we per email op de hoogte gehouden en deze was gewoon wakker gebleven om ons te ontvangen. Sterker nog, in ons appartement stond een lekkere pan soep voor ons klaar! Het appartement bleek voor 8 personen te zijn, dus wij met zijn vieren hadden alle ruimte van de wereld, het ruime en smaakvolle appartement was sowieso een heel verschil met de ‘bezemkasten’ van de grote Franse stations…

Zaterdag, dag 1: Diep

Na een korte nacht en een Frans ontbijt (nu wisten we weer waarom we Frankrijk ‘minder’ vonden… lol) moesten we 70 meter naar de lift lopen. Liftpas gekocht en naar boven. Het weer was prima, zelfs blauwe lucht, dit zou echter niet lang zo blijven…. De eerste runs die we maakten waren op- en naast de piste. We wilden het gebied eerst verkennen voordat we het bos in zouden duiken. Op de topografische kaart hadden we de opties bekeken en er waren gewoon heel veel mogelijkheden onder de 30 graden. Wat ons direct opviel: het was diep! Een tweede ding dat ons opviel: veel locals die verdomde goed konden freeriden! Nog een beetje onwennig als we waren, in dit voor ons nieuwe gebied, leek het alsof we overal net te laat aankwamen, lokale Grasshoppertjes waren al bezig geweest…. Gelukkig geen zwermen maar dus wel wat competitie, zeg maar gerust: stevige competitie! Weinig echte first tracks gescoord deze dag maar wel heerlijk gereden! Tussen de lijnen door was er genoeg poeder te rijden en zelfs totaal verspoord terrein reed heerlijk dankzij de topkwaliteit poeder! Ondertussen was het weer gaan sneeuwen…… Na nog even naar het gebied van Cordon en Combloux te zijn geweest zaten we om 16.15 aan een welverdiend biertje! Plannen smeden voor de volgende dag, eten, douchen en naar bed: morgen nieuwe poederdag!

Zondag, dag 2: Dieper

Aangezien het ontbijt de vorige dag een beetje tegenviel besloten we zelf het heft maar in handen te nemen: we zaten tenslotte in een appartement! Daarom zaterdagmiddag Croissants, Pain au Chocolat en Baguettes bij het lokale winkeltje besteld. Eieren en ham, jam en Nutella: dit ging er meer op lijken…. Nadat we het ontbijt hadden weggewerkt ‘rolden’ we de 70 meter naar de lift. Het had niet echt goed door gesneeuwd gedurende de nacht dus lag er een laagje van omstreeks 15 vers, maar een lekkere opfrisser dus! We besloten om direct richting de Christomet lift te gaan om daar de mellow bossen af te strepen. Toen we daar eenmaal waren was het natuurlijk een kleine moeite om het bos bij Pres, Jouty en Pertuis ook te arresteren…… Het was in de ochtend al gaan sneeuwen en dat zette stevig door: de rest van de dag sneeuwde het als een dolle! We hebben een fantastische dag gehad met als enige klacht dat het niet zo hard ging! Dit had alles te maken met de enorme bak sneeuw en het ‘onder de 30 graden terrein’ dat we reden. Maar met een 4 is het ‘safety first’ en we konden al lang blij zijn dat we überhaupt off-piste konden… Einde van de middag wederom een welverdiend biertje, eten en de kaarten en lawineberichten nog even bestuderen, om 22.00 ging het licht uit.

Maandag, dag 3: Diepst

Toen we opstonden en de gordijnen open gingen sneeuwde het nog steeds licht, blijkbaar had het zo’n beetje de hele nacht gesneeuwd. In het gebied bleek er tussen de 35 en 50 vers bij te zijn gevallen. Niet genoeg om de sporen van de dag ervoor volledig dicht te sneeuwen (we trokken soms ‘voren’ van 70 cm. diep) maar het was heerlijk rijden in de velden op- en net naast de piste, nu kon het gas wel lekker open! De meeste locals waren weer aan het werk dus de competitie was direct een stuk minder. De hele ochtend hebben we de veldjes en stukken tussen de bomen afgegraasd en om 13.00 besloten we er met een dikke grijns op onze gezichten een punt achter te zetten: we moesten tenslotte nog een stukje rijden… Nog even douchen en omkleden in het appartement (we mochten het appartement nog een halve dag aanhouden van de sympathieke eigenaresse) en om 14.00 zaten we in de auto richting Nederland. Toen we de bergweg naar beneden reden had Winny bijna nog een aanvaring met een sneeuwschuiver die net de bocht om kwam zeilen maar gelukkig wist hij Das Boot net op tijd te stoppen. Onderweg de ene sneeuwbui na de andere maar we konden wel lekker doorrijden. We dropten Arno en Bas in Ulvenhout en omstreeks 24.00 stond ik weer in Breukelen, 10 uur in plaats van de 17 uur op de heenweg!

Lawinegevaar 4

De laatste weken is het overal raak. De ene lawinedode na de andere en verontrustend veel die met een gids onderweg waren. Dit zet je wel aan het denken over de opties die je hebt om ‘relatief’ veilig te gaan freeriden. Het begint met de keuze van je poedermaten, in mijn ogen is het belangrijk dat de kennis en skills goed op elkaar aansluiten en dat er onderling respect en begrip is. Maar nog belangrijker: de mindset en het verwachtingspatroon zodat er niet lang over bepaalde beslissingen gediscussieerd hoeft te worden. Dan natuurlijk de keuze van het gebied en de voorbereiding (topokaarten, lawinebericht, etc.). Wat me opvalt tijdens de trips die ik dit seizoen heb gemaakt is dat ‘wij wePowderaars’ over het algemeen verantwoord bezig zijn met het freeriden en de keuzes die we maken. We nemen het gewoon heel serieus en dat moet ook! De basiskennis is over het algemeen gewoon goed (dankzij Snowsafety Center en de Academy) en we hebben de ‘gear’ dik voor elkaar en weten ook hoe dit te gebruiken (diegenen met wie ik onderweg ben in ieder geval). Dit staat vaak in schril contrast met ‘buiten de piste skiërs’ uit de Alpenlanden en Scandi’s. Wat heb ik vaak gasten zonder gear (geen rugzak om) het terrein in zien duiken en hellingen in zien knallen die gewoon absoluut onverantwoord waren onder de omstandigheden van dat moment. Natuurlijk hebben veel van deze gasten meer ‘mountain sense’ in hun pink dan dat wij ooit zullen krijgen, maar toch, Lawinegevaar 4 is Lawinegevaar 4 en daar moet je niet mee spotten…. Misschien dat ‘wij’ vaak iets te voorzichtig zijn en daardoor mooie lijnen laten liggen maar als ik aan het einde van de dag met een grote smile en een biertje in mijn hand met mijn poedermaten na zit te genieten heb ik absoluut niet het gevoel dat ik iets heb gemist… Wanneer ik kijk naar onze keuze voor La Giettaz denk ik dat het ‘right on the money’ was: we hebben weinig last gehad van wind (en dus triebschnee) alleen op de top waren er echte windtekenen. De liften zijn alle dagen open geweest en ik heb in het skigebied zelf geen enkele scheur of lawine waargenomen. Aan de overkant (Zuidhelling en steiler) hebben we er wel veel platen uit zien komen en behoorlijk wat ‘fischmaule’ maar hier geen liften en afdalingen. Voor mij was deze trip het bewijs dat er met Lawinegevaar 4 nog heel veel te ‘beleven’ is zonder dat dit ten koste hoeft te gaan van het maken van veilige keuzes.

Aftermath

Potverdorie, wat was dit een diepe supertrip zeg! Met vier prettig gestoorde poedervreters op pad, Arno, Bas en Winny: bedankt voor de toptijd! Ik heb er dit seizoen al een paar mooie trips met heul veul pof op zitten maar deze spande tot nu toe de kroon: op 2.000 meter ongeveer 185 cm. vers gevallen in 5 dagen tijd! Gezien het mellow terrein waren we af en toe niet voorruit te branden want wegzakken in poeder tot je dijbenen remt best wel af maar wat hebben we heerlijk genoten van de sprookjesbossen van La Giettaz (en omgeving). Wat een fantastisch en lief gebiedje is dit en een ideale ‘hideout’ wanneer het lawinegevaar op 4 staat: genoeg te doen in mellow terrein naast de piste en tussen de bomen, zonder dat je onverantwoorde risico’s hoeft te nemen om mooie lijnen te rijden (wel met de nodige kennis en gear uiteraard). We zullen eerlijk zijn: de Haute Savoie en dan vooral La Giettaz – Le Plan heeft ons hart gestolen. In een weekend waarbij de freeriders (helaas) weer vielen als vliegen heeft ze ons van haar beste kant laten zien: heerlijk genieten in haar mooie bossen zonder een scheur of plak te hebben gezien, laat staan te hebben afgetrapt…. We will be back!