Freeriden in Zwitserland tijdens PA #10

Tot nu toe kreeg ik grote delen van hoe deze winter zich in de Alpen ontvouwt alleen maar mee via de updates op de site en de sociale media. Natuurlijk was ik er weer vroeg bij toen de eerste alerts van het seizoen de gletsjers winterswit maakten, maar daarna bleef het lang stil. Gestaag en veels te langzaam liep de alert-teller op en was het vaak even goed als je niet weg kon om daarna weer snel te warm te worden. Aan trips en poederdagen gelukkig geen gebrek en daarover de komende weken meer, want er staan nog genoeg verhalen klaar over deze winter. Maar na flirts met de Rockies en de heerlijke mellow treeruns van Hokkaido werd het toch tijd om weer ouderwets een Stau na te jagen!

PA #10 gaat het worden

PA#9 en #10 stonden in de kaarten en eindelijk zouden de Zuidalpen getrakteerd worden op een goede cycloon. Waar het in Japan nog allemaal ontzettend gemakkelijk was, 0 graden: boeit in janauri niet, sneeuwgrens: ook niet. Wind: naja je zit toch tussen de bomen, je hoeft alleen te kijken of het een beetje waait en boem er ligt weer een pak luchtige poeder voor je klaar en met 10-14m in een seizoen hoef je je op Hokkaido niet snel zorgen te maken over de base.

Saas-Almagell

Nu was het puzzelen geblazen en uiteindelijk werd op vrijdagmiddag de knoop doorgehakt: Saas Almagell zou onze bestemming worden, zaterdag verkennen en zondag knallen. De zaterdag was een prima dagje, wat een te gek terrein biedt dit verstopje skigebiedje in de Saasvallei in de schaduw van grote broer Saas-Fee.

Mensen keken je raar aan als je van de pistes afweek en ondanks dat het hier al tijden niet noemenswaardig had gesneeuwd vonden we nog wat leuke maar korte stukjes onverspoord.
Een opwarmertje, want het was natuurlijk geen sneeuw waar je 950km voor gaat rijden natuurlijk, maar hier komen we zeker terug!

De spanning sloeg toch nog wel even toe, want we zagen de hele dag het front hangen, maar de eerste vlokken vielen pas rond 21:30. De volgende ochtend werden we echter wakker in een compleet andere wereld en was het AAN. Helaas ging niet alles aan, want de liften draaiden niet en men stond ook nog op het punt om de weg af te sluiten, de lifties vonden snapsch drinken een beter idee, dus was het tijd voor plan B.

Rothwald

Gas erop naar Rothwald dus, een plek waar we al vaker gereden hadden en met enorme potentie. Wel allang geen secret meer en dus was het aanschuiven geblazen. Gelukkig kenden we de weg en verdween de stress zodra je het bos in stapte.

De beelden spreken voor zich en het was onze diepste Alpendag van het seizoen! Waar hebben jullie je diepste dag beleeft dit jaar?