Freeriden in Patagonia

Na een lange busrit vanuit Las Leñas zijn we aangekomen in Patagonië. Onze eerste stop is Bariloche: Een stad omringd door prachtige meren en bergen. De eerste dag mountainbiken we door de streek als verkenning. Waar je ook gaat of fietst, overal lijkt het op een postkaartje. De natuur doet me denken aan Nieuw-Zeeland. We spotten een vos en af toe zweven er gigantische condors boven onze hoofden. 's Avonds trekt de hemel dicht en de volgende twee dagen zien we regen en (te veel) wind.

Cerro Cathedral

Gelukkig is het in de bergen koud genoeg voor witte vlokken. Onze spieren kunnen de rust goed gebruiken en we plannen de trip verder. Eerst denken we om een dagje in Cerro Cathedral te skiën. Naar Zuid-Amerikaanse normen is dit een vrij groot gebied met een aantal modernere liften, maar het is er meestal druk en eigenlijk hebben we weinig zin om in liftrijen te wachten.

Refugio de Frey

Locals en andere buitenlandse freeriders raden ons Refugio de Frey aan: een hut ‘in the middle of nowhere’ naast een bevroren meer. De eigenaars zijn milieubewust: Persoonlijk afval neem je terug mee, water wordt van een bron afgetapt en elektriciteit wordt via waterkracht van het meer gewonnen. In de refugio is er geen ontvangst en dus ook geen internet… Zalig!! Iedereen praat met elkaar i.p.v. te tokkelen op de gsm. Op zolder is er een grote slaapzaal met beddenbakken. Reserveren kan je niet, maar volgens plaatselijke mensen is er altijd wel plaats voor eentje meer. Poederzoekers van overal ter wereld verzamelen hier op zoek naar nieuwe lijnen, flanken of steile couloirs.

Altijd weer die wind

Drie dagen lang verkennen we het terrein van zonsopgang tot wanneer het bijna donker is. Elke dag is een zoektocht naar de beste condities. Bijna overal in Zuid-Amerika speelt de wind een grote rol. Sommige flanken worden helemaal afgeblazen, terwijl andere plaatsen goed gevuld worden. Wie zoekt die vindt is hier zeker van toepassing!!

El Bolson

Koen Goris was zes jaar geleden al eens in Argentinië en had goeie herinneringen aan El Bolson. Het is een kleiner stadje dat ooit door hippies gestart is. Ook hier vind je een aantal refugios in de bergen. Wij kiezen voor Refugio Piltriquitron. Buiten ons is er niemand in de hut en onze gastheer Guido blijkt een ervaren klimmer. Hij is heel enthousiast met het verre bezoek, maar ook voor ons is het fantastisch.

Hout sprokkelen

Na het skiën helpen we om hout te sprokkelen en regenwater te verzamelen. Anders is er geen warmte of kan het toilet niet doorgespoeld worden. De sneeuwcondities zijn iets minder dan in Bariloche, maar toch gaan we voor een aantal dagelijkse missies… We bereiken een aantal toppen, maar vooral het uitzicht en de rust is zalig… Buiten ons (en de twee honden van de refugio) is er niemand aan het klimmen of skiën. Wat een luxe! Volgend weekend staat er een FWQ in Chapelco op het programma en daarna gaan we verder richting Chili om vulkanen te beklimmen.