Bariloche is een Argentijnse stad in Patagonië. Je hebt er uitzicht op prachtige meren en witte bergen. De natuur is er imposant en soms spot je een condor aan de hemel. Boven Bariloche heb je Cerro Catedral: één van de grootste en modernste skigebieden van Zuid-Amerika.
Indien je graag gaat skitouren en klimmen is er nog een veel betere optie: Refugio De Frey. Dit kleine hutje ligt aan een groot bevroren meer, omgeven door de meest sprookjesachtige bergen. Vanuit de hut kan je couloirs en lijnen spotten.
Handschoenen vergeten…
Samen met Paul De Groot en Lisa Hempfer bekijken we de forecast. Het ziet er niet zo belovend uit: redelijk veel wind en wisselvallig. Hmmm gaan of niet gaan? We hakken de knoop door en gaan ervoor! Nog eenmaal douchen in het hostel, eten kopen en de rugzak klaar maken. OK, ready, set, GO!!! Net voor vertrek breekt de ritssluiting van mijn ABS en op de bus besef ik dat ik geen handschoenen mee genomen heb. Haha beetje valse start. Gelukkig kan ik in het skigebied twee verschillende handschoenen lenen bij de verloren voorwerpen.
…en yoghurt in de tas
Er zijn verschillende routes naar De Frey. De toppen hangen in de mist, dus gaan we voor de lange veilige route via een wandelpad. Al het materiaal op de rugzak en stappen maar. Na twee uur is er voldoende sneeuw en kunnen we de vellen onder de ski’s plakken. Ai…. Ik ga in mijn rugzak en ontdek heel veel uitgelopen yoghurt. Even vloeken, maar niets meer aan te doen. Alles hangt vol. Na 4,5uur komen we aan en worden we verwelkomt door de gastheer Panna. Bij een kopje thee kunnen we de eerste lijnen spotten en plannen we de volgende dag. Panna maakt een lekkere avondmaaltijd en na een biertje gaan we vroeg slapen.
Het wachten wordt beloond
We staan vroeg op en zijn volledig stoked om te vertrekken… maar voorlopig wil het weer niet mee. Sneeuw, wind en weinig zicht… toch maar rustig ontbijten dus. Het duurt niet lang voor de wind gaat liggen en de zon door de wolken komt piepen. Yes!!! We touren over het meer en besluiten om een iets veiligere afdaling te doen. We trekken het eerste spoor omhoog door de diepe sneeuw en de eerste afdaling is meteen een knaller. De poeiersneeuw is heel fluffy, maar stabiel. Tijd om de limieten te verleggen. We zien nog een aantal prachtige couloirs en trekken de ene na de andere lijn. Voor we het weten is het bijna donker en tijd om terug te keren. Wat een dag!! De beste poeder die ik ooit geskied heb in Zuid-Amerika. Uiteraard arriveren we met de grootste glimlach aan de hut. Het duurt niet lang voor we weer in de ‘beddenbak’ op zolder liggen en dromen van de volgende dag.
Weer verse sneeuw!
Tijdens de nacht is er weer nieuwe sneeuw gevallen en langzaam komt de zon er weer door. Wat een timing! Na al de kleine ongelukjes in het begin is het karma gekeerd. We touren een nieuwe flank omhoog richting Principal, de hoogste rots in de buurt. Net eronder ligt er een prachtige speeltuin. Overal cliffjes om te springen en glooiend terrein om eens goed door te knallen. Na de middag neemt de wind steeds meer toe en komt in de verte de storm aan. We besluiten om terug richting het skigebied te touren en na de afdaling nemen we terug de bus richting Bariloche. Wat een trip!! We zijn dood, stinken naar zweet en verlangen naar een grote steak met friet. Een glaasje wijn of bier is ons echter niet gegund. Morgen zijn het verkiezingen en dan mag er twee dagen geen alcohol verkocht worden… haha only in Argentina!!!
Foto’s: Paul de Groot (twee keer) en Lisa Hempfer
Reacties
:D Mooimooimooi!
Heerlijk! Dank voor het delen :)
Heel vet! Wat een gave plek :)
vet hoor
Geweldig!
Prachtige beelden! Epic!