Tripreport: Powderalert #13 in Damüls

Woord & beeld: Edwin en Jurjen (Boardshortz.nl)

Powderalert #13 valt vroeg dit seizoen en prikt het eerste weekend van februari. Een dag of 5 voor vertrek zien de sneeuwkaarten er likkenbaardend uit. Damüls ligt vol in de schotlinie van een vette Nordstau met tot wel 100cm vers in een dag of 3. Precies op het moment dat wij er zijn. Woohoo! Gezonde spanning is volop aanwezig. Niet in de laatste plaats, omdat we de Morris 157 en de Morris 164 gaan testen. De Powfinder boards waar Morris en zijn team jarenlang aan hebben gewerkt.

Waar gaan we heen?

Op donderdagmiddag na de laatste vergadering met volle energie in de auto en gas erop! Naar Damüls, het Schneeloch in Vorarlberg, dat zich positioneert als een familiegebied. De weerkaarten zijn inmiddels 180 graden gedraaid, waardoor een schampschot van een centimeter of 15 ons deel is. Het echte powderchasen is bij PA13 bij nader inzien voor de Alpe Adria!

Op naar Damüls

Damüls ligt op nog geen 900 km van Utrecht. Het gebied gaat niet tot heel hoog (de toppen liggen op ca 2.000 meter) en niet heel steil, wat prettig is voor het mogelijke lawinegevaar. We komen in het donker aan en de slingerende weg naar het hotel is toch aardig besneeuwd. Ja, hoor. Kom maar door met de verse sneeuw. Na het uitladen van de spullen en het dagafsluitende biertje het bed in om de volgende dag vroeg op te staan.

Hohe Wacht

De eerste afdaling maken we richting de Hohe Wacht. Deze noordhelling is gelijk raak, heerlijk cruisen we de eerste bescheiden sprays. Daarna boven bij de Hohe Wacht richting de zuidhelling, terug naar het begin van de lift. Een bekende off-piste route. Redelijk veilig ook, maar er zit een steil stuk in, maar met een uitnodigend zonnetje is dit wel gelijk de bevestiging dat dit topdagen worden.

De hele dag cruisen we door het gebied. Sinds de aansluiting met Mellau is het freeride gebied fors toegenomen met meer noordhellingen. Verrassend leuk aan het gebied is dat elke lift naar een top je in een nieuw mini-gebied brengt. Overal wel een stuk braakliggend terrein waar we sporen trekken. Vooral de zaterdag profiteren we hiervan. Bovenin is het mistig en af en toe sneeuwt het. Voor Gernot, één van de beste Bergführers van de lokale Schischule is elke centimeter bekend terrein, dus het weer is geen belemmering.

De kwispelende berggids, die na een paar runs wel in de gaten had dat hij zelf ook los kon, neemt ons de hele dag op sleeptouw. Met zijn aanstekende enthousiasme vertelt hij honderduit over het gebied en zijn cursussen om berggids te worden. Wat een toffe opleiding. Hij neemt ons naar plekjes die we echt niet konden zien, ook al liggen ze allemaal dichtbij de pistes. Tijdens de lunch nemen we de mogelijke runs nog even door.

Hiken is vandaag niet eens nodig. We vinden lange runs vol met poeder. Veilig ook. Want dat is fijn met een gids. Hij wijst ook op anderen, die een steil stuk opzoeken. “Niet verstandig” zegt hij verontrustend. Ook al is het “slechts” lawinegevaar 2 op deze hoogte. Deze dag voelen we de boards goed aan de tand. Wat opvalt is het beloofde drijfvermogen. De surfboard shape maakt het, dat je eenvoudig door de poeder draait en lekkere sprays kunt zetten. Het voelt veel vloeiender. Ook op meer verspoord terrein snijdt dit board makkelijker door de sneeuw en de sporen dan onze “normale” boards. Zelfs als we op de pistes zijn, merk je dat dit board goede carve kwaliteiten heeft. Heerlijk ontspannen boarden zo. (Hier lees je onze complete test Of we enthousiast zijn?..)

Verder over Damüls: Gernot neemt ons mee naar de Sunnegg. De lift, die je naar nieuwe Noordhellingen brengt. De locals blijken behoorlijk fan van deze kant merken we. Met slecht zicht maak je hier nog lange poederruns tussen de bomen, maar ook als je pillows zoekt kan je hier terecht.  Voor de parkliefhebbers is er veel vermaak in het grootste funpark van West Oostenrijk, volgens Thomas Alton, Parkchef van Snowpark Damüls. Hij is trots op de proline die dit seizoen geopend is. De Ragaz lift biedt nu het complete spectrum: 3 vette kickers, voorzien van een vette shape en een fotogenieke ligging aan de ene kant. Een eindeloos poederlandschap dat eindigt in een schitterende vallei aan de andere kant.

En dan nog de typisch oostenrijkse rodelavonden: Een stuk gevaarlijker dan de freeride runs, maar wel zeer spectaculair en een fantastische training van de lachspieren. Wij zijn enthousiast en komen graag weer terug in Damüls. Inclusief de Powfinder boards. En genieten nu nog maar even na van drie historische dagen.