Vijf must-do freeride lijnen in en rondom St. Anton am Arlberg

Laatst vroeg iemand mij waar nu precies die Arlberg ligt waar iedereen het over heeft. ‘Over welke top hebben we het dan?’ Wel, feitelijk gezien is de Arlberg geen berg. Tenminste niet in de context waarin we tegenwoordig over bergen praten. De Arlberg is een pas (in Tirol) die Tirol met Vorarlberg verbindt. De Arlberg is geen berg kortom, maar een pas. Een pas die door een gebied voert waar de typische Arlenbüschen groeien. Arl stamt af van Arlenbüschen. Daarnaast was het in de 18e eeuw gebruikelijk om een pas een berg te noemen als verbastering van “Über den Berg gehen“. Zelfs nu wordt in de Walsertaal nog steeds het woord berg gebruikt om een pas aan te duiden. De Arlberg is kortom de benaming voor een weg die tussen de Arlenbüschen over een berg heen voert.

Maar berg of geen berg, het terrein rondom de Arlbergpas behoort tot de sneeuwrijkste regio’s van de Alpen en freeride technisch tot een van de meest uitdagende. De combinatie van grote hoeveelheden verse sneeuw en world class terrein maakt de Arlbergregio tot een gebied dat op de bucket list van iedere freerider moet staan. Bij mij wel in ieder geval. Ik heb de Arlberg al regelmatig van mijn bucket list mogen krassen en toch kom ik er ieder jaar weer graag terug als alles bij elkaar komt. In al die jaren heb ik veel gezien, maar er zijn een aantal favoriete afdalingen die ik met je wil delen en je zeker eens moet doen. In willekeurige volgorde zijn dat:

1. Valluga: wie St. Anton am Arlberg zegt, zegt Valluga. Of beter de Valluga II. Het laatste deel naar de top van de Valluga is een belevenis. Deze lift met twee kleine 6 persoons cabines stamt al uit 1955 is enkel toegankelijk met een gediplomeerde ski- of snowboardgids. Als iedereen een volle rugzak heeft wordt het al snel krap in de cabine. Omdat de lift ook nog eens een beetje wiebelig aanvoelt krijg je nog meer respect voor wat er komen gaat. Eenmaal op de top van de 2811 meter hoge Vallugaspitze zijn de afdalingen via de Valluga West of Valluga Nord mogelijk. Beide opties bieden toegang tot fantastisch terrein en een afdaling tot aan Zurs. De Valluga is voor mij niet per definitie de berg waar ik de mooiste afdalingen reed in de Arlberg, maar het is voor mij wel de berg die de meeste historie ademt. Respect, historie, hoog alpine terrein en steile hellingen. Dat is voor mij de Valluga, de koningsberg van St. Anton am Arlberg.

2. Trittkopf. Met de opening van de Flexenbahn is de verbinding tussen Lech en St. Anton voor eens en voor altijd goed geregeld. Moest je voorheen nog een bus nemen vanuit Stuben, nu stap je in de Flexenbahn en ben je binnen no time op de Trittkopf en de Hexenboden. Hier vind je talloze mogelijkheden in allerlei gradaties. Zelf houd ik enorm van de Nördlicher Trittkopf met een mooi uitzicht op de Valluga. De hike ernaar toe is niet al te lang en de afdaling meer dan de moeite waard. Maar ook voor beginnende freeriders is er meer dan voldoende te vinden. Aan de ‘voorkant’ van de Trittkopf lopen meerdere varianten naar beneden. Met de nieuwe Flexenbahn en de vernieuwing van de Trittkopfbahn I en II is de toegang verbeterd, dat is enerzijds goed nieuws, maar het zorgt er ook voor dat steeds meer freeriders snel op de top van de Trittkopf staan. Misschien was die oude bus nog helemaal niet zo slecht (voor mij).

3. Madloch. Alweer een stukje verder van St. Anton gelegen en daardoor vaak wat rustiger. Vanaf de Madloch heb je toegang tot simpel terrein net naast de piste. Maar met een kleine hike of een afdaling via de ‘backside’ kom je al snel in uitdagengd tot expert terrein terecht. Het beste verken je deze allereerst eens met een gediplomeerde gids zodat je je niet laat verrassen door de grillen van moeder natuur

De Arlberg is een gebied dat je het beste geniet net nadat de storm is gepasseerd. Met bluebird en verse sneeuw is het een fanstastisch gebied. Maar wat niet iedereen weet is dat de Arlberg ook wat mooie treeruns herbergt. Mijn favorieten zijn;

4. Sonnenkopf. Bij zeer slecht weer en veel sneeuwval ga ik het liefste naar de Sonnenkopf. Dit kleine gebiedje net voor de Arlbergtunnel biedt voldoende treeruns om tijdens een dag met veel verse sneeuw toch voldoende zicht te hebben. Het liefste neem ik dan de Arlbergpas. Vanuit St. Anton rijd ik dan via St. Cristoph en Stuben richting Sonnenkopf. Bij veel sneeuw is een auto met 4x4 en goede winterbanden dan wel prettig (of beter gezegd noodzakelijk). Het is een avontuur, maar door al die sneeuw ben ik wel direct in de stemming. Een alternatief is de Arlbergtunnel. Kost je wel wat tol, maar is een stuk prettiger indien je auto (of jij) moeite heeft met sneeuw. In Sonnenkopf begin ik meestal met wat afdalingen vanaf de top van de Sonnenkopfbahn naar het middenstation. Hier zijn mooie pillows en wat steeps te vinden. Eenmaal warm gedraaid kan ik me eindeloos vermaken rond de Obermoos lift. Zowel rond de Obermoos zelf alswel de Burtscha vallei.

5. Albonabahn in Stuben. Het wil wel eens gebeuren dat ik op weg richting de Sonnenkopf halverwege stop in Stuben. Onder de Albonabahn zijn namelijk fantastische treeruns te vinden. Met een snelle blik op het onderste deel van de Albonabahn weet ik direct hoe druk het is. Valt het mee dan parkeer ik mijn auto wetende dat ik me een dag kan vermaken onder de Albonabahn I. Voor wie wel eens in Canada is geweest zal dit deel van de Arlberg als Canada aanvoelen. Met de komst van de nieuwe Albonabahn II zijn de tree runs van de Albonabahn voor velen aan hun zicht ontrokken. De relatief langzame Albonabahn I stoeltjeslift laten velen links liggen waardoor ze de potentie van dit deel van het gebied niet zien. Heerlijk! Klaart het gedurende de dag alsnog op, dan ga ik graag richting de Geissleger voor een mooie open bowl en wat steeps .

Dit zijn 5 van mijn tips. Op de Ski Arlberg pagina vind je meer dan 80 suggesties voor mooie offf-piste afdalingen in de Arlberg regio. De naam en faam van dit gebied gaat inmiddels veel verder dan Europa en hoewel de powder jetset er tegenwoordig rijk vertegenwoordigd is, is er zoveel ruimte en zijn er zoveel opties dat ik er noodgedwongen ieder jaar wel weer een keer beland. Bijna altijd met succes. Mocht jij nog tips hebben, deel ze hieronder. Ook ik leer graag bij.