Wie Retour d'est zegt, zegt Piemonte. En wie Piemonte zegt, zegt Prali. Tenminste sinds een jaar of vijf. Dit kleine skigebied in de westelijke Piemonte kende jarenlang een redelijk teruggegtrokken leven. Het skigebied met twee stoeltjesliften en twee sleepliften kwam (en komt nog steeds) in geen enkele reisfolder voor. Zelfs wie Prali op sites als booking of Airbnb zoekt vindt maar weinig aanbod. Het dorpje dat bijna twee eeuwen terug iets minder dan 1400 inwoners kende bestaat tegenwoordig slechts nog uit een kern van 266 vaste inwoners.
Prali ligt op 1454 meter hoogte in een doodlopende vallei. Vanuit Sestrière ben je met de auto in een uur en een kwartier in Prali, terwijl je vanuit Turijn ongeveer anderhalf uur onderweg bent. Het verval tussen de hoogste en de laagste lift bedraagt een goede 1100 meter. Zoals gezegd vind je er twee stoeltjesliften en twee sleepliften en op papier 7 pistes. Geen cijfers waar je een piste skiër warm voor loopt. De boomgrens ligt er rond de 2200 meter, zodat het grootste deel van het gebied vol staat met bomen. Lariksbomen!
Dat Prali nog bestaat mag een wonder heten. In een wereld waar alles groter en beter moet delven de kleintjes het onderspit. Vanwege de aantrekkingskracht van de grote gebieden, maar ook vanwege de mijns inziens vaak te scherpe veiligheidsmaatregelen (lees forse investeringen) die kleine gebieden moeten plegen om hun liften draaiende te mogen houden van lokale bestuurders. Zo hebben al heel wat kleine gebieden hun liften moeten sluiten.
Dat Prali er nog is heeft twee redenen: de kosten van de exploitatie zijn relatief laag omdat ze tecnisch vrij simpele liften hebben (geen übersnelle, overkapte stoeltjesliften met stoelverwarming dus) die makkelijk te onderhouden zijn en omdat het aantal pistes er beperkt is zodat je geen dozijn aan pistebullies nodig hebt. Ten tweede kan het er in de weekenden best druk zijn omdat een groot deel van de bebouwing uit tweede huisjes/appartementen bestaat. Kortom lage kosten en toch inkomsten in het weekend.
Dat heeft voor ons freeriders een aantal voordelen:
Ruim 1000 hoogtemeters verval, waarvan 800 hoogtemeters veelal door de lariksbossen gaan. Er gaat een stoeltjeslift naar het middenstation en een stoeltjeslift naar het hoogste punt van het skigebied: de Bric Rond. Vanaf dit punt kun je drie dingen doen:
Bovenstaand filmpje geeft je een aardig beeld van de uitgestrekte lariksbossen. Maar let wel, dit filmpje is in november geschoten. Later in het seizoen ligt er normaal veel meer sneeuw.
Naar Prali ga ik voor de lariksbossen. Natuurlijk kun je vanaf de Bric Rond nog wat gaan touren, maar dat doe ik eigenlijk zelden. Ik kom er vooral voor de magische sprookjesbossen. Mocht je toch willen gaan touren dan is onderstaande kaart nuttig. Voor minder dan een tientje koop je die in de meeste lokale supermarktjes en kun je je tour gaan plannen. Vanaf de Bric Rond kun je richting de Punta Cialancia (2855 m.) lopen. Daarnaast lopen er vanaf het buurtschap Indritti ook sporen naar boven richting de Rocca Bianca (2379 m.) en de Punta Gardetta (2737 m.) Of je nu gaat touren of freeriden, check altijd het lokale lawinebericht (Prali ligt in overigens in de Cosie Nord) en pas er je plannen op aan.
Prali vind je niet in een reisfolder en ook op booking en Airbnb is het aanbod beperkt. Beter boek je direct. Vroeger kon je het beste even bellen met het liftbedrijf (+39 0121 807921) en zij hielpen je dan keurig verder. Maar tegenwoordig heb ik een lijstje met nummers die ik direct bel. Altijd nuttig.
Over eten en drinken hoef je je geen zorgen te maken. Je bent in de Piemonte. Het eten is er heerlijk en betaalbaar. De prijzen van een espresso en cappuccino zijn wettelijk vastgesteld en een schijntje in vergelijking met de rest van de Alpen.
Prali is een sneeuwgat en pikt veel sneeuw op uit het oosten. Dat gebeurt tijdens een retour d'est, maar ook regelmatig tijdens het binnenstromen van een front uit het zuidwesten. Als reactie op een dergelijk front draait de wind dan eerst naar zuidoost. Gevolg is een zogenaamde Lombarde die opsteekt en sneeuwwolken tegen de piemonte aandrukt. Sneeuw uit zuidoost, oost of zuidwest is kortom een voorwaarde. Het sneeuwt dan vaak veel en intens. Zoveel dat het seizoen er vaak ver tot in mei wordt uitgerekt. Maar draait de stroming naar noordwest tot noord dan steekt er een noordelijke wind op en valt er geen vlokje sneeuw.
Ja en nee. Prali profileert zich meer en meer als freeride gebied (zo werd er onlangs nog een poederalert foto contest georganiseerd). Ik realiseer me dat ik de naam Prali vaak heb genoemd. En niet alleen ik. Ook al die anderen die er geweest zijn hebben het geheim van Prali gedeeld. Desondanks is het er nog steeds rustig op doordeweekse dagen. Niet meer zoals vroeger, maar nog steeds erg rustig in vergelijking met de grote namen. Ik verwacht ook wel dat dit zo zal blijven. Het aanbod aan onderdak is er beperkt, het ligt relatief ver van de 'bewoonde' wereld en al helemaal niet aan een doorgangsweg (je moet er echt heen willen), er liggen geen skigebieden om de hoek zodat men niet even een dagje Prali 'erbij' doet en voor de gemiddelde wintersporter is het skigebied van Prali gewoonweg te klein. Mocht je er al een jaar of tien niet meer geweest zijn, dan is het wel even wennen met al die extra freeriders. Maar eenmaal tussen de bomen is dat al snel vergeten. Vergeet ook niet dat wij een dergelijk gebied een impuls hebben gegeven en dat Prali als voorbeeld kan dienen voor andere kleine gebieden. Daarnaast is de sfeer er nog steeds goed en laten we dat vooral zo houden.