Review: The North Face FUTURELIGHT

Januari 2019 lanceerde The North Face met veel bombarie FUTURELIGHT: de meest geavanceerde ademende en waterdichte technologie voor outdoorkleding wereldwijd. Een textiel die de huidige markt van waterdichte en ademende stoffen op zijn kop gaat zetten. Een fikse claim. Maar is het echt de toekomst of is FUTURELIGHT slechts een marketinghype? Tijdens mijn eerste kennismaking op de ISPO ben ik gezond kritisch. Ik loop al een tijdje mee en heb heel wat ‘innovaties’ voorbij zien komen. Ik ben benieuwd. Op de stand staan wat jassen en een ingenieuze opstelling waarin ze laten zien hoe FUTURELIGHT het water buiten houdt en de lucht er uit laat.

Nanospinning

Om de lat van ademende en waterdichte textiel hoger te leggen leende The North Face een productieproces dat eerder deze eeuw door de wetenschap werd ontwikkeld en al gebruikt wordt in elektronica en de medische wereld: nanospinning. In het nanospinproces wordt uit ruim 200.000 spuitmondjes een polyurethaanoplossing op een oppervlak gespoten. De oplossing wordt vervolgens op een willekeurige manier verzameld om er een membraan van te maken. Dit materiaal wordt dan gebruikt om een ademende en waterdichte film te creëren die aan de voor- en achterkant van de kledingstukken wordt aangebracht. Hierdoor creëer je een nanovezel die klein genoeg is om lucht door het membraan te laten stromen maar water toch buiten houdt. Of in normaal Nederlands: heel veel ieniemienie gaatjes die de textiel laten ademen en water buiten laten.

Volgens TheNorth Face is een bijkomend voordeel van dit productieproces de aanpasbaarheid. Met behulp van Nano spinning kan het gewicht, de stretch, het ademend vermogen en zelfs de duurzaamheid aangepast worden. “For the past couple decades, we have worn apparel we need to adapt to. Now, we have apparel that adapts to us.” Dat is niet zomaar een claim.

Licht en superzacht: maar ook duurzaam?

Wat je op bovenstaande ISPO foto’s niet ziet is hoe licht en dun het materiaal is. Waar Gore Tex en andere hardshell jassen vaak wat stijf zijn, is FUTURELIGHT heerlijk zacht. Tijdens de ISPO trek ik een jas aan en heel eerlijk schrik ik er een beetje van. Het voelt ongekend licht en zacht, maar het voelt daardoor ook kwetsbaar. Zou ik hier honderden euro’s voor op tafel durven te leggen?

In het gesprek dat ik daarna heb ontstaat er wat verwarring over durability en sustainability. Volgens The North Face is dit het meest duurzame textiel ooit door The North Face gebruikt. Het bestaat voor 90% uit gerecycled materiaal en heeft een Non PFC DWR behandeling. Ofwel een waterwerende coating die een stuk minder slecht is voor mens, dier en zijn omgeving (lees hier meer over de risico’s van PFC DWR). Gerecycled en minder chemicaliën klinkt natuurlijk goed, maar als daardoor een jack substantieel minder lang mee gaat dan mag de productie duurzamer zijn, maar ieder jaar een nieuw jack kopen is dat zeker niet. Vandaar de verwarring over durability en sustainability. Zou ik hier honderden euro’s voor op tafel durven te leggen?

The proof of the pudding is in the eating

In het voorjaar van 2019 word ik gebeld of ik mee wil om in een extreme omgeving FUTURELIGHT te testen. Bestemming: Spitsbergen. In mei als het bijna 24 uur licht is met een boot rondom het eiland, aanleggen voor de kust, met een klein rubberbootje aan wal gaan en op eigen kracht naar boven lopen om daarna af te dalen. Halverwege mei pak ik voor de laatste keer mijn winterspullen. Voor vertrek compenseer ik de CO2 uitstoot van mijn vlucht van Amsterdam via Oslo naar Longyearbyen door een bedrag over te maken naar trees for all.

Vier seizoenen in één trip

Bij vertrek is het heerlijk weer in grote delen van Europa, maar bij landing op Spitsbergen wordt duidelijk waar we mee te maken krijgen. Een actieve storm ligt ten zuiden van de Spitsbergen en zal de komende dagen het weer bepalen. Huizenhoge golven op zee, verse natte en later ook koude sneeuw, van mild naar zeer koud, van geen tot een stormachtige wind, van bewolkt naar volop zon. Ideaal om te testen zal ik maar zeggen, maar een uitdaging voor de gidsen en ook voor ons

Tijdens de trip krijg ik een FUTURELIGHT testsetje in geel-zwart. De Maja de Bij kleurstelling zal ik maar zeggen. Ik draag al die dagen een Summit L5 jas en een Summit L5 LT broek. De Summit Series zijn net wat dunner, maar daarnaast zijn er ook nog de Steep Series gemaakt van een ietwat dikkere en zwaardere FUTURELIGHT uitvoering. Deze heb ik niet getest, maar een tochtgenoot wel.

FUTURELIGHT: mijn review

• Wat direct opvalt is hoe licht de jas en de broek zijn. FUTURELIGHT weegt niets, is elastisch en is de meest comfortabele shell die ik ooit heb gedragen. Pas na afloop van de eerste dag besefte ik hoe fijn dat was. In het begin miste ik van alles. Ik miste de stijve kraag, het schuren van de jas en het gewicht. Ik miste het gevoel iets te dragen en had vooral het gevoel te figureren in het sprookje ‘de nieuwe kleren van de keizer’.
  Na een uur merk je al snel dat je zonder dit alles kunt en dat er zoiets bestaat als comfortabel in de backcountry onderweg zijn.
• Ten tweede maakte ik me druk over de isolatie. Met name tijdens de start van de tweede en derde dag was het ijzig koud. Omdat de jas zo licht is heb je het gevoel niets te dragen. Krijg ik het niet te koud?
• Waarmee ik direct op punt drie kom: het ontbreken van ventilatieritsen. Waar outdoorjacks de laatste decenia te pas en onpas zijn voorzien van ventilatieritsen is er hier geen enkele te vinden. Toch heb ik de ritsen geen enkele keer gemist. FUTURELIGHT blijkt een enorme temperatuurrange te hebben. Bij warm weer hoefde ik niet direct mijn jas open te gooien omdat het te warm was of bij koud weer over te schakelen naar een extra laagje. Hoewel, boven op de top helpt het nog steeds om even snel een puffy aan te trekken over je jas om de ridgewind te trotseren.
• Als laatste heb ik een paar keer onbewust een crampon van mijn splitboard in mijn broek gezet. Waar het stijve laminaat van mijn normale broeken dit in de regel niet overleeft zorgde de elasticiteit van FUTURELIGHT ervoor dat het textiel kon meebewegen en niet direct scheurde. Dat gaf een goed gevoel. Een nog beter gevoel gaf de jas van een van de aanwezige TNF atleten me. Een vol seizoen klimmen, touren, treeruns, rugzak op en rugzak af. Het textiel zag er gebruikt, maar zeker niet afgeleefd uit. De takken hadden voor strepen op zijn jas gezorgd, maar geen noemenswaardige scheuren tot gevolg.
• Last but not least de Iphone-test. Je kent het wel. Je hebt je Iphone in je borstzak zitten om er snel bij te kunnen voor een foto of vanwege een bericht dat binnenkomt. Van dat laatste overigens geen enkele last gehad. Heerlijk! Geen storende trilfunctie, geen overactieve app conversaties en geen om je heen naar het scherm starende in FUTURELIGHT gestoken tochtgenoten. Maar dit alles kan niet op het conto van FUTURELIGHT geschreven worden. Wie op Spitsbergen een beetje de backcountry in gaat is al snel afgesneden van welke mobiele verbinding dan ook. Ook tijdens het ontbijt 's ochtends op de boot. Maar foto’s zijn wel mogelijk. Een beetje phone heeft tegenwoordig zo’n geweldige camerafunctie dat ik mijn grote camera steeds vaker thuis laat. Maar wie intensief gaat touren en flink gaat zweten ziet dan op zijn scherm direct de gevolgen van slecht ademende kleding als de borstzak open gaat. Eerst moet je dan 10 keer je scherm droog maken voordat je een foto kunt maken.

Ik heb al veel mogen testen en durf wel te stellen dat dit het beste is wat ik tot nu toe gedragen heb in dergelijke omstandigheden.

Ik ga nu niet zeggen dat FUTURELIGHT perfect is, maar het is wel indrukwekkend. Ik heb bewust continue mijn shell aangehouden en de rits van de jas en borst pocket dichtgehouden. Ook bij FUTURELIGHT komt er dan vocht op het scherm van je iphone te staan, maar het verschil is enorm en direct zichtbaar. In advertenties en gesprekken over ademend en waterdicht gaat het al snel over de waterkolom en de hoeveelheid lucht die het textiel doorlaat. Die worden dan uitgedrukt in cijfers en dan moet je een gevoel krijgen wat dit betekent. In de praktijk blijkt dat vaak dan toch anders dan ik dacht. Met name het gebrek aan ademend vermogen is killing. Je kunt dan wel een fenomenale waterkolom hebben maar op een vochtige dag word je dan nat van je eigen zweet. Ik heb al veel mogen testen en durf wel te stellen dat dit het beste is wat ik tot nu toe gedragen heb in dergelijke omstandigheden.

Een risicovolle stap?

Het is dapper wat The North Face (TNF) doet. Miljoenen investeren, het oude en vertrouwde Gore Tex loslaten en uit de bestaande textielketen stappen is één, maar dan ook nog een product presenteren voor een doelgroep die waarde hecht aan duurzaamheid en betrouwbaarheid in de meest extreme omstandigheden is twee. Ik vermoed dat als je de eerste keer FUTURELIGHT in je handen voelt en daarna een conventionele hardshell uit de rekken haalt je eerder geneigd bent om de laatste te kiezen. Die voelt vertrouwder en geeft je meer grammen voor je geld. Maar bedenk dan die eerste keer dat je de kiloknallers, het all-you-can-eat restaurant en de vette hap links liet liggen voor dat etentje bij dat fantastische restaurant. Het is even wennen en vooral ook minder op je bord, maar de smaaksensatie die daarna volgde was intens en nog voedzamer ook.

FUTURELIGHT, the future is bright?

Lichter, beter ademend, duurzamer en waterdicht. Maar je zult waarschijnlijk nog steeds zweten. Zelfs met zijn indrukwekkende specificaties kan FUTURELIGHT niet al het zweet van de huid verdrijven bij extreme inspanning. Maar dat TNF nu de lat een flink stuk hoger heeft gelegd is me wel duidelijk. Momenteel is er niets vergelijkbaars op de markt en ze zien het zelf als een stap op weg naar beter. Het is de eerste invulling van hun droom om een jas te maken die nooit meer uit hoeft. En het moet gezegd; daar zijn ze in geslaagd.

Specs voor de freaks

FUTURELIGHT komt in vijf verschillende gewichten van het membraan beschikbaar. Hierdoor kunnen ze het ademend vermogen van een jas (of handschoen of tent) “afstemmen” op het doel. Zo is de Steep series vele malen dikker dan Flight Series. De productie bestaat voor 90% uit hergebruik van bestaande materialen, ze voegen een PFC-vrije DWR-behandeling om het water makkelijker van het textiel weg te laten lopen. Textiel dat een enigszins witte kleur heeft en voor 85% uit lucht bestaat. Volgens The North Face heeft FUTURELIGHT een transmissiesnelheid van vocht (MVTR) van 75.000 g/m²/dag. Ter vergelijking: het sterk ademende eVent-materiaal heeft een top-MVTR van 30.000 g/m²/dag. Maar wat echt verbazend is, is hoe goed het materiaal ademt. FUTURELIGHT zorgt daarnaast voor een luchtstroom van 1,5 ft³ / minuut. Ter vergelijking heeft de meest ademende stof een permeabiliteit van 0,2 ft³ / min,en veel waterdicht-ademende stoffen zijn lager, in het bereik van 0,07 tot 0,09 ft³/min. En precies daar zit de crux: een textiel die op vochtige dagen alsnog kan ademen.

Tip

Als het goed is liggen de eerste FUTURELIGHT jacks en broeken nu in de winkel. Indien je veel gaat freeriden en touren bekijk dan eens goed alle jassen en broeken van de Steep Series. Wil je iets lichter dan is het L5 jack uit de Summit Series zeker een aanrader en ook meer dan dik genoeg.

Zelf zou ik niet zo snel voor de LT jas en broek gaan, die vond ik erg dun en op hoge snelheid gaat de boel nogal flapperen. Daarnaast vond ik L5 broek onder bij de pijp wat smal en krap om lekker om een beetje skischoen of snowboardboot te passen. Maar om een dedicated toerschoen past het prima. Mocht je een setje kopen deel dan je ervaringen hieronder zodat we een goed beeld krijgen en je niet alleen mijn blauwe ogen hoeft te geloven.