Alhoewel ik er vanuit ga dat we dit jaar weer gewoon in skigebieden kunnen skiën hebben heel veel mensen afgelopen winter geproefd van het toerskiën. Dat smaakte bij veel freeriders naar meer. Want met toeren kun je altijd (nou jij bijna altijd) poeder vinden, je hebt minder last van poederstress en je kunt genieten van ongerepte natuur. Ik doe liever één geweldige toerski-afdaling dan een hele dag te moeten vechten voor een first track…
Freerider vs toerder / te zwaar vs te licht
Als toerskiër wil je het liefst zo licht mogelijk materiaal. Want alles wat je omhoog moet slepen maakt het zwaarder en vermoeiender om boven te komen. Daardoor klim je minder snel en kom je minder ver. Maar als freerider wil je juist vaak wat steviger materiaal. Om harder te kunnen knallen. Dat maakt dat de keuze voor goed toerski-materiaal voor poederzoekers nog best ingewikkeld is. Want waar leg je de concessies en waar kies je voor. Dit is natuurlijk voor een groot deel persoonlijk. Graag neem ik jullie mee in wat mij betreft aandachtspunten zijn om voor jou de perfecte set-up te creëren.
Toerskiën of korte hikes
Als ik het in dit blog heb over toerskiên, dan bedoel ik echt toerskiën, en niet een korte hike net boven het skigebied om een extra stukje maagdelijke sneeuw te pakken. Dat laatste kun je met zelfs de aller zwaarste opzet nog steeds prima doen natuurlijk. Ik bedoel echt toeren waar je een groot deel van de tocht al lopend of klimmend onderweg bent. Als je het in cijfers wilt uitdrukken: 500 hoogtemeters of (veel) meer
Het spreekt natuurlijk voor zich dat hoe meer hoogtemeters (en dus ook afdaaalmeters ;-) ) je wilt maken hoe meer je belemmerd zal worden door zwaar materiaal. Als je van plan bent om tochten te maken van meer dan 1000 hoogtemeters zul je waarschijnlijk voor andere ski’s of bindingen kiezen dan als je verwacht dat je zelden meer zult klimmen dan 700 meter.
Wat is de beste afdaalgerichte toerski?
Skikeuze is bijna religie. Iedereen heeft zijn eigen ideeën over ski’s en wat het beste werkt. Wees bij het kiezen van een ski wel eerlijk naar jezelf en over jezelf. Je maakt het jezelf natuurlijk onnodig moeilijk als je met een paar keiharde freeridelatten omhoog loopt. Heb je deze ski’s echt nodig als je afdaalt?
Als je gaat toeren zijn een paar dingen het overwegen waard:
- Kies niet te breed. Schrik niet, niemand vraagt je om op luciferhoutjes te gaan skiën. Maar tussen de 85 - 100 mm onder de voet is eigenlijk altijd meer dan voldoende voor een toer-poederski. Ten eerste zul je met toeren, alleen al vanwege lawinegevaar, zelden in metersdiepe poeder staan, en ten tweede heb je ook als het zo diep is zelden meer dan die 100 mm nodig. Anders gesteld, de kracht die je tijdens het omhooglopen overhoudt maakt het breedte verschil meer dan goed.
- Kies voor een vrij klassieke camber. Vergeet de tonnetje-ronde poederski’s. Een klassieke camber of een flat camber met een niet al te heftige rocker is ideaal met toerskiën Ten eerste om veel prettiger en veiliger omhoog te lopen. Je zult meer grip houden op het sneeuwdek als je omhoog loopt. Maar ook in de afdaling. Want een wat meer traditionele camber biedt meer grip als de sneeuw slecht wordt en bij de echte Steep & deep afdalingen.
- Twintips zijn zelden een voordeel bij het toerskiën. Natuurlijk kan het, maar als je niet fakie afdaalt na een toerskitocht hebben echte twintips vaak meer nadelen dan voordelen.
- Kies niet te lang: met toerskiën is een ski rond lichaamslengte vaak ideaal. Vanwege het gewicht en vanwege het eenvoudiger spitzekehre. Ook zijn niet te lange ski’s vaak prettig als je deze op je rugzak moet dragen.
Welke toerski-binding voor freeriders
Persoonlijk ben ik een enorme fan van de puntjesbinding. Het scharnierpunt zit goed. De bindingen zijn licht en het skiet erg goed. De laatste jaren zijn de bindingen steeds beter (en niet onbelangrijk: veiliger) geworden. Er komen steeds meer freeride modellen op de markt. Dat zeggende zijn de standaard modellen vaak voor het merendeel van de skiërs meer dan voldoende. Er gaan veel fabeltjes over het het internet wat betreft de puntjesbinding. OOok is er veel ‘macho-gedrag’ want veel freeriders denken dat ze te hard skiën voor dit soort lichte bindingen.
Dat is zelden waar. Het bewijs? Ongeveer elke besneeuwde bergwand in de Alpen waar de locals keihard vanaf knallen. Binnenkort een artikel over de verschillende tussen de verschillende moderne puntjesbindingen.
Let op: Wat extreem belangrijk is bij het gebruik van deze puntjesbinding is dat deze door bekwame vakmensen recht op de ski worden gezet. Als er een afwijking is tussen de voor en achterbak is de kans op problemen (ongewenste release, kapot materiaal) een stuk groter.
Welke toerskibinding voor wie
Hieronder een vereenvoudigde opsomming van de puntjesbindingend ie nu op de markt zijn en of deze geschikt zijn voor de poederzoekende toerder (zoals gezegd binnenkort een uitgebreider stuk over de verschillen in puntjesbindingen):
De racebinding: Heel simpel, deze lichte bindingen moet je overslaan als je met ski’s van boven de 80 mm onder de voet skiet. Deze bindingen zijn niet geschikt voor freeriders. Deze bindingen zijn niet gemaakt om brede ski’s te kunnen draaien en de kans dat deze bindingen losscheuren is te groot. Voorbeelden van racebindingen: ATK race World Cup, Dynafit DNA By Pierre Gignoux, Dynafit Low Tech Race, Plum Race)
**Voor wie: ** voor de mannen en vrouwen die in een lycra pakje omhoogrennen
** Geschikt voor freeriders:** Nee.
** De standaard puntjes binding **
Locals, gidsen en fervente toerders zweren erbij: de standaard puntjes binding. Ooit het domein van Dynafit, maar nu worden deze bindingen door veel merken gemaakt en in allerlei varianten. Veel freeriders hebben het idee dat deze bindingen niet sterk genoeg zijn om hard op te skiën. Maar er zijn maar weinig skiërs die zo beestachtig hard knallen dat deze puntjesbindingen niet sterk genoeg zijn. Let op in deze categorie vind je de klassieke toerbindingen die geen TüV certificaat hebben en geen genormeerde release waardes hebben. Denk bijvoorbeeld aan de veel gebruikte Dynafit Speed Turn. Je hebt ook bindingen die wel aan de TUV certificering voldoen waardoor je zekerder bent van de DIN (Z) waarde. Het grote voordeel van veel van deze gecertificeerde puntjesbindingen is dat ze vaak een veer systeem hebben waardoor de achterbak de flex van de ski kan opvangen. Hierdoor is niet alleen de release beter en veiliger, ook skiën deze bindingen vaak prettiger.
Denk bij standaardpuntjesbindingen aan bindingen zoals de Dynafit ST Rotation 12, Dynafit TLT Speed Z12, ATK RAIDER 10, Fritschi Xenic 10 en de G3 ZED 12
** Voor wie:** voor het gros van de toerskiërs, van de zondagswandelaars tot de poederzoekers
** Geschikt voor freeriders: ** Ja! zolang je geen cliffs van 15 meter dropt (en dan nog) voldoen deze puntjes bindingen en maken ze de zoektocht naar poeder eenvoudig en efficiënt.
** De Freeride puntjes binding **
Sinds een paar jaar is de freeride-puntjes binding in opkomst. Vaak zwaarder, maar bijna altijd veiliger (betere release) en skiën de bindingen veel beter omdat ze de flex van de ski goed opvangen. Denk aan bindingen als de beroemde Marker Kingpin of de Fritschi Tecton. Deze bindingen zijn vaak veel zwaarder dan de meer standaardbindingen. De heilige graal voor freeriders? Dat valt te bezien. Want hoe vaker je de benenwagen pakt om omhoog te lopen hoe vaker je toch de lichtere bindingen zult pakken. Als je echt keihard de berg afknalt en/of heel veel hele hoge sprongen maakt, dan kunnen deze binding een oplossing zijn. Persoonlijk gebruik ik bijvoorbeeld de Kingpin op mijn toerski die ik gebruik als ik in de buurt van skigebieden wat wil rondtoeren, of om bijvoorbeeld naar de beroemde Pan de Rideau boven La Grave te hiken.
Ook de Salomon Shift en de Marker Duke PT horen wat mij betreft in dit rijtje thuis. Bindingen waar je zonder meer kei en keihard mee kan riden. Maar ook zwaar en ingwikkeld in het terrein. Een keuze voor freeriders die liever de lift pakken en af en toe ook willen toeren, maar de voor echte toerders? De vraag is of de huidige puntjesbindingen niet genoeg zijn.
Voorbeelden van deze bindingen zijn: de Marker King Pin, de Fritschi Tecton, de Salomon Shift en de Marker Duke PT.
** Voor wie ** Voor freeriders die ook willen toeren, en voor toerskiërs die ook vaak de lift pakken. Helaas toch vaak te zwaar voor echt toeren. Deze bindingen bieden wel meer zekerheid.
Geschikt voor freeriders: Ja! 100 % maar minder geschikt voor lange toerskitochten.
De frame-binding
Heel simpel: vergeet de frame binding als je serieus wilt gaan toeren. Deze bindingen zijn zwaar, lopen vanwege een onhandig scharnierpunt vaak matig en blijken in de praktijk vaak helemaal niet zo slijtvast en sterk als hoe de merken deze op de markt proberen te zetten. Tegenwoordig zijn deze bindingen ook ingehaald door de erg sterke en freeride puntjesbindingen. De enige reden voor het gebruik van deze bindingen zijn wat mij betreft als je geen schoen met inserts hebt of als je nooit verder toerskiet dan die paar meter boven het skigebied. Als je echt de bergen in wilt trekken: vergeet deze zware logge bindingen dan.
Voorbeelden van deze bindingen: Fritschi Scout en Marker Duke.
Voor wie: voor freeriders die per se af en toe willen toeren maar alleen maar gewone skischoenen zonder inserts hebben.
**Geschikt voor freeriders: **Ja, maar niet echt om omhoog te lopen.
Welke toerschoenen voor freeriders
De laatste jaren is er extreem veel veranderd op toerskischoen gebied. Er komen steeds meer lichtere schoenen op de markt waar echt goed mee geskied kan worden. De tijd dat toerskiërs zelf aan de slag moesten om hun alpiene schoenen om te bouwen tot toerschoenen licht heel ver achter ons. Maar dat maakt de keuze voor een goede skischoen niet makkelijk. Het bekende skischoen riedeltje geldt zeker voor toerschoenen: pasvorm is het allerbelangrijkste. Dat is criterium nummer één!
Net als bij ski’s wil ik hier een paar aandachtspunten op een rijtje zetten voor goede toerskischoenen voor freeriders:
- Steeds meer merken lukt het om lichte schoenen te maken die echt heel erg goed skiën (Denk bijvoorbeeld aan de Scarpa F1).
- Hoe beter de sneeuw (en hoe beter je techniek) hoe makkelijker je wegkomt met lichtere schoenen.
- Meer afdaal gerichte skischoenen vangen vooral oneffenheden in slechtere sneeuw beter op.
- Hele lichte toerskischoenen zijn vaak minder goed te bootfitten.
- Er komen steeds meer alpine schoenen op de markt met inserts (Nordica Strider, Lange XT3 e.a.) deze schoenen zijn geweldig als je een stukje wilt hiken om bij een mooie helling te komen. Maar let op deze schoenen zijn erg zwaar en dat voel je tijdens de klim.
**Let op maat toerskischoenen: **Skischoenen horen relatief strak te zetten, dat weten de meeste skiërs tegenwoordig wel. Overdrijf dit echter niet bij de aankoop van toerskischoenen. Je moet echt wel wat ruimte in je toe-box hebben. Zeker tijdens het omhoog lopen is een echte alpine-fit te krap. Dus koop toerskischoenen een fractie ruimer dan je alpine-schoenen zou kopen. De maatvoering moet ongeveer overeen komen met wandelschoenen. Als je loopt op je toerskischoenen moet je teen niet continu tegen de voorkant komen.
Al met al is de keuze voor toerskischoenen een ingewikkelde. Te lichte skischoenen maken het skiën niet makkelijker en te zware skischoenen maken de klim onnodig zwaar. Vaak zijn de afdaal- gerichte maar echte toerschoenen een gulden middenweg (Denk aan Scarpa Meastrale, Dynafit HOJI FREE, Salomon S/LAB X-ALP etc). Hier is flink veel gewicht bespaart ten opzichte van alpiene ski-schoenen. Maar de schoenen kunnen nog genoeg oneffenheden opvangen en zullen je goed helpen als de sneeuw even wat minder wordt. Maar zoals ik in het begin al zei, kies vooral een schoen die goed zit! En bedenk dat tijdens het omhoog lopen je voet ook wel wat wil opzwellen.
Toerskimateriaal: persoonlijke keuzes
Dit zijn wat mij betreft een aantal algemene aandachtspunten waar je over na kunt denken bij het uitzoeken van toerskimateriaal. Zoals je hieruit kunt lezen ben ik een voorstander van licht materiaal waarmee je nog hard kunt skiën. Want hoe lichter hoe meer afdaalmeters je kunt maken! Maar laten we wel wezen, de afdaling, daar doen we het voor.
Omdat materiaal zeer persoonlijk is ben ik benieuwd naar jullie ideeën over toerskimateriaal. Ook hoor ik graag jullie vragen. Dan kan ik daar in volgende artikelen op in gaan.
Reacties
Als ik denk aan schoenen, dan denk ik dat de bewegingsvrijheid minstens zo belangrijk is als het gewicht.
Natuurlijk is een lichtere schoen fijner bergop, maar voldoende bewegings vrijheid, en ook weinig weerstand tegen het bewegen van de enkel, is nog veel belangrijker. Dat is bij iedere stap vertragend, het maakt het moeilijker om goede grip te houden en het is gewoon vervelend.
Ik vermoed dat tot voor kort alleen de superlichte schoenen echt goed liepen, en mensen daardoor gewicht zo direct aan loop gemak koppelden.
Maar nu de keuze aan toerski schoenen zo veel groter is, denk ik dat het belangrijk is dat we het loopgemak los van het gewicht evalueren.
De Dynafit Hoji modellen bijvoorbeeld, schijnen heel goed te lopen, maar zijn niet bepaald licht.
Mee eens dat bewegingsvrijheid enorm belangrijk is. Dat het belangrijker is dan gewicht gaat wat te ver denk ik.
Misschien duik ik in een volgend stuk wel dieper in toerskischoenen
Ik wilde ook nog vragen wat Wepowder onder ‘freeride’ verstaat?
Hebben we het dan over een Freeride World Tour-achtige mentaliteit: zo steil mogelijk terrein, drops, jumps en dergelijke?
Of hebben we het over off-piste skiën met (gedeeltelijke) lift ondersteuning?
Alles wat niet on-piste is. Dat kan lift-served tussen de pistes in Val Thorens zijn (hiervoor heb je overigens niet echt toer-materiaal nodig), maar ook een halve dag vellen naar een verre piek.
WePowder houdt hier denk ik de Europese betekenis van off-piste aan.
Mwah, ik vind slim zijn vraag wel goed. Er zit wat mij betreft echt wel verschil tussen offpiste skien en freeride. Off piste zijn toch gauw degene die ski instructeur bochtjes willen maken en zo saai mogelijk naar beneden skiën. Daar heeft freeriden niks mee te maken en heb je ook zeker ander materiaal voor nodig.
Eens, @Arnie77, dat er een groot verschil is tussen verschillende stijlen en dat je daar ook wat ander materiaal voor kiest. Maar ik geloof niet dat de term ‘freeride’ op deze site voor één specifieke stijl wordt gehanteerd. Volgens mij kan dat woord hier echt alles betekenen wat skiën op niet geprepareerde pistes inhoudt.
Dus: eens dat je wat specifieker kan zijn in welke soort off-pisteskiën je exact bedoelt (en daar materiaalkeuzes aan koppelt). Maar op de vraag ‘wat bedoelen we precies met de term “freeride”’ is denk ik niet een eenduidig antwoord te geven.
Overigens denk ik dat in dit artikel wel het onderscheid wordt gemaakt tussen een klein stukje vellen om naar de andere kant van de berg te komen vanaf de hoogste lift versus echt lange toertochten maken, etc. En de prioriteiten die daar qua materiaal bij passen.
Mee eens dat bewegingsvrijheid enorm belangrijk is. Dat het belangrijker is dan gewicht gaat wat te ver denk ik.
Misschien duik ik in een volgend stuk wel dieper in toerskischoenen
Rogier op 20 sep 2021 16:59
Misschien interessant om eens te luisteren dan: Blister review heeft eens een 3-luik (volgens mij) gemaakt over hoe schoenen zijn opgebouwd en echt een diepe duik genomen in de wereld van Schoenen. Dit samen met de product manager van Atomic.
Mega leuke kerel en toch een gaaf verhaal ondanks het hele technische stuk
Precies, het maakt mij verder niet uit wat iemand met het woord ‘Freeride’ bedoelt, maar ik wilde gewoon even duidelijkheid vragen over hoe het in dit artikel bedoelt werd.
Misschien @@Rogier een kleine toelichting kan geven hoe het in DIT artikel wordt bedoeld.
Met freeriden bedoel ik simpel gezegd afdaal gericht off-piste skiën. Waarbij als ik in dit stuk aangeef dat iets geschikt is om te freeriden je er erg hard mee kan knallen (dat hoeft niet). Dat is dan wellicht geen Freeride World Tour manier van skiën (wel het terrein je dat wel), maar wel gewoon echt hard, steil en met sprongen als je dat wilt.
@@Rogier, ik zou ook graag ‘deel 0’ zien: ‘Hoe en waarom toerskien’.
Met tekst zoals: ‘Gegarandeerd Poeder’, ‘We doen het voor de afdaling’, en foto’s zoals die van Martijn Schell en die van die skiers die die drops doen, word het beeld dat veel mensen hebben bij het woord ‘toerskien’ en “offpiste skiën’ nog versterkt.
Natuurlijk is dat 1 aspekt of instelling om te toerskiën, maar er zijn er meer, om er maar even een paar op te noemen:
-Lange tochten maken in een winters berglandschap
-fitness toerskiën
-toerskien als onderdeel van een top beklimming
Enzovoorts.
De focus op ‘altijd poeder sneeuw’, en steil en hard afdalen heeft een paar problemen:
-Veel fanatieke lift skiers horen dit, en denken te gaan toerskien om leuke afdalingen te doen. Door de focus op super afdalingen hebben ze niet door dat het allergrootste gedeelte van een toerski dag bestaat uit omhoog lopen. Als je dat dus niet leuk vind, kan je beter in de lift blijven zitten. Ook kopen ze te zwaar materiaal, want het gaat ze alleen maar om de afdaling.
-ten tweede is door deze focus/gedachte het risico super hoog. Als je echt elke dag (steile) poeder wilt scoren kan je (en dat weet Rogier natuurlijk heel goed) net zo goed gaan base jumpen, even veilig.
Het gevaar van deze focus op poeder en steil komt denk ik van een paar kanten:
Ten eerste natuurlijk mensen die met (te) weinig lawine kennis op zoek gaan naar dit soort afdalingen.
Maar gevaarlijker is de groep mensen die wel weten dat de risico’s er zijn, maar door de nadruk op dit soort afdalingen, de risico bereidheid net een tikkeltje verder opschuiven.
Ook dat mensen meer gevaarlijk terrein gaan skiën omdat niemand ze ooit wijst op de voldoening die uit andere soorten van toerskien valt te halen. Immers, als de enige keus in je hoofd is: 37 graden poederhelling skiën of op de piste (of thuis) blijven, dan is het veel moeilijker om de verleiding te weerstaan dan wanneer de keuze is:
Poederhelling skiën OF:
-Lekkere Firn afdalingen in het voorjaar
-Poedersurfen op een super vlakke helling
-Prachtige tochten in de bergen zonder dat je naar beneden hoeft te lopen
-Technisch terrein bedwingen, met harde sneeuw
En ja, natuurlijk hoopt iedereen een heerlijke diepe poeder afdaling van 37 graden te doen, maar we moeten er niet van uit gaan dat dat vaak gaat gebeuren.
In deze ‘Totally Deep’ podcast wordt daar over gesproken.:
https://www.wildsnow.com/29863/totally-deep-podcast-91-updating-a-guidebook-and-avalanche-safety-theater-with-lou-dawson/
Kortom @@Rogier,
Een ‘deel 0’ over het Hoe en Waarom van toerskiën zou denk ik zeker de moeite waard zijn!
De dubbelpost is terug
Het idee van deel 1 (of 0) toerskiën is zeker erg leuk! Gaat op de lijst.
Verder geldt wat je zegt ook gewoon voor off-piste skiên, en kun je het ook omdraaien, omdat je met toerskiën juist veel minder poederstress hebt kunt je ook eenvoudiger wachten op veiligere dagen en hoef je niet bang te zijn dat je helling al is afgespoord. :-)
Maar dat is allemaal wat off-topic hier. Ik zal dieper ingaan op toerskiën.
@@Rogier,
Over de ski’s.
Jij schrijft: ‘rond lichaamslengte’. Laten we zeggen dat we een bereik van 20cm willen afdekken, voor variatie in voorkeur en skimodel. Ik vat jou criterium dan op als miminaal een ski van minimaal -10 londer lichaams lengte, en maximaal 10 cm langer dan je zelf bent. Is dat zo’n beetje wat je bedoelde?
Dat lijkt erg lang voor toerskies toch? Zelfs -10 cm is nog altijd ooghoogte (of neus met je schoenen aan).
Ik snap dat ik persoonlijk een uitzondering ben [al zou ik het willen, er zijn geen toerskis van 206cm :-) ], en dat geld natuurlijk ook omgekeerd, maar als we het hebben over mensen met een beetje gemiddeld postuur, zijn er dan echt mensen die graag toerskiën op ski’s van (flink) meer dan lichaams lengte?
Ik dacht dus altijd dat het eerder zo iets was als: maximaal lichaamslengte, en minimaal zo’n 20cm korter. (Kin)?
Volgende vraag)
Wat bedoel je precies met klassieke camber? Volledige camber? Dus tip noch tail rocker? Of bedoel je alleen maar dat er een stuk camber in de ski moet zitten, en dus niet volledig rocker?
Rond lichaamslengte is rondlichaamslengte :-) en dat natuurlijk afhankelijk van wat er te krijgen is en wat je plannen zijn. Om een voorbeeld te geven ik ben 186 en mijn standaardtoerski is 186, maar ook heb ik toerski’s van 196 en 193. Ik heb als toerski niets korter dan 184 (muv van een paar aproach ski’s voor als ik ga watervalklimmen) . Dat vind ik in de afdaling namelijk te kort.
Mijn vrouw Sandra is 160 en haar korstte toerski’s zijn 159 en de langste iets van 164.
Ik ben zeker met de vrij standaard rocker in de tip geen groot voorstander van hele korte ski’s. Maar dat is wel wat persoonlijk. 10 cm korter kan zeker, maar ver onder neuslengte zou ik voor een afdaalgerichte ski niet gaan. Dat hoeft tegenwoordig met de lichte ski’s ook niet meer.
Voor de camber had ik iets duidelijker mogen zijn, inderdaad een stuk camber erin onder de voet, dus geen compleet rocker. Een beetje rocker in de tip is natuurlijk alleen maar erg prettig, teveel rocker in tip plus tail is erg nadelig in toerskiterrein tijdens het omhoog lopen. Dit is natuurlijk wel afhankelijk wanneer je gaat toerskiên als je alleen omhoog loopt in dikke poeder maakt het niets uit, maar als je zoals in bovenstaande foto op steil firn loopt wil je wel grip hebben. En die ski’s met camber onder de voet geven veel meer grip. Trouwens ook bij gesprongen bochten in steil terrein.
@@Rogier,
Duidelijk antwoord over lengte, en dat is inderdaad langer dan wat ik vaker hoor. Maar ja, de vraag over welke lengte ski is in alle categorieën altijd een punt van onzeker-/onenig-heid, dus logischer wijze is dat bij toerski’s niet anders ;-)
Voor de camber was je verhaal over voordelen van camber wel duidelijk, en ik denk dat de meeste mensen het daar wel mee eens zijn. Het ging mij dus alleen om jou precieze betekenis van ‘standaard camber’. 15 jaar gelden was de ‘standaard’ immers puur camber, terwijl je tegenwoordig denk ik zou kunnen zeggen dat de ‘standaard’ tip rocker, camber onder de voet, en een beetje tail rocker is.
Ik zou alleen wel willen aanmerken dat voor mensen (zoals ik), met een zeer beperkte ski techniek, een (klein) beetje tail rocker zo slecht nog niet is. Terrein dat zo smal en steil is dat er gesprongen bochten aan te pas komen is voor mijn niveau toch niet aan de orde, en ook op lage snelheid een beetje makkelijk draaien in krap terrein (bomen), ook met zware, natte sneeuw of Bruchharz is wel zo prettig. Ook is de ski dan wat vergevingsgezinder als je (weer) eens achterop komt te hangen.
En zo als altijd weer prachtige foto’s Rogier!
Nordica Hells Belles op de eerste foto, niet de eerste ski waar ik aan denk om te toeren🤔 wel leuk om een paar ergens te zien.
@@Medicine Terwijl het toch een ski is die hier prima voor geschikt is. En een goed compromis, redelijk breed / stijf genoeg zonder te moeilijk te zijn en vooral relatief licht voor de maat.
@@Slim thanx
En inderdaad een klein beetje achter rocker maakt skiën iets eenvoudiger, maar de ski ook wat meer zoekende in ingewikkeld terrein. Een goede tussenweg is zeker in het zogenaamde ‘toute neige’ ideaal. En, dat zal per persoon natuurlijk net iets anders zijn.
Met tekst zoals: ‘Gegarandeerd Poeder’, ‘We doen het voor de afdaling’, en foto’s zoals die van Martijn Schell en die van die skiers die die drops doen, word het beeld dat veel mensen hebben bij het woord ‘toerskien’ en “offpiste skiën’ nog versterkt.
Viel ik eigenlijk ook over. Voor die poeder ben ik in het begin wel met toerski begonnen, om dan keihard met de realiteit geconfronteerd te worden. Gelukkig wel leren genieten van alles wat de berg naar me gooit. Die keer in Noorwegen: een afgeblazen berg beginnen beklimmen, eigenlijk harsheisen van begin tot einde nodig gehad, de top niet gehaald, naar beneden boarden had meer met overleven dan met bochten draaien te maken (niet dat het steil was, gewoon uiterst ijzig), en op bepaalde stukken zijn we gewoon over het gras gaan snowboarden. Maar dan kom je terug aan de openbare weg, kijk je naar mekaar, en krijg je allebei een glimlach tot achter de oren: dat was toch een plezant avontuur, doen we nog eens!
Gho, heb ik dikwijls ver gelopen voor een belabberd stuk bevroren water, de naam sneeuw niet waardig. Maar het was het steeds waard! “Das weg ist das ziel”, toerskien gaat om de tocht, het avontuur, en voor sommigen voor de cardiotraining, als ik voor de poeder ski of board pak ik de lift wel…
Ik kijk nu al uit naar deel 2 van deze serie “Gegarandeerd poeder: toerskiën (deel 2: stokken en tellers)”!
Sandra laat, in één van de laatste foto’s van dit artikel al haar teller voorkeur zien hoewel ze voor het stijgen een andere teller lijkt te gebruiken (is wisselen aan te raden?). Ik hoop ook dat Rogier in dit artikel wat dieper in gaat hoe je de juiste lengte voor een stok kan bepalen (lichaamslengte of toch wat korter?).
Keep it coming! ;-)
@@Ee1co Nou je lacht erom, maar je zou eens naar de gesprekken hierover bij de race-toerders moeten luisteren :-)
Hier even advocaat van de duivel spelen :) Ik ben voorstander van zwaarder materiaal. Afgelopen winter de gehele winter omhoog moeten lopen. Ik had 2 setjes bij me waarop dit kon, waarmee ik alleen voor het lichte setje koos als de avond ervoor iets te leuk was. Een beetje bikkelen hoort erbij! In Frankrijk afgelopen winter werden we altijd raar aangekeken als we met die zware skis omhoog liepen. Stiekum vonden we dat wel leuk als we weer eens een groepje op pinbindingen in aan het halen waren. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik een beetje vals speel met het CAST systeem, dus lichter omhoog dan naar beneden, en wat mij betreft veel beter dan de Salomon hybride binding bijvoorbeeld.En jah, ik weet dat bijvoorbeeld Nikolai Schirmer veel harder skied dan ik op pinbindingen, maar hij breekt er ook gemiddeld 2 per seizoen, en dat geld heb ik helaas niet. Dan maar wat meer trainen en zwaarder omhoog lopen.
ik denk dat je aan het begin van het seizoen ook liever wat lichters had, maar je went er aan en als je het veel doet word je ook sterker. Maar de meeste mensen gaan misschien 1 keer een dagje of een paar dagen. Eigenlijk ben je dan al weer veel tijd kwijt aan herinneren hoe je soepel, laat staan elegant, kan spitzenkehren. Korter en lichter is dan echt wel handige manier om sneller de stijgende lijn te pakken te hebben.
Ik herinner me nog eens een 5 daagse tocht met mijn 193 toer setup terwijl ik zelf 180 ben. De eerste dagen geen enkel probleem maar op de vierde dag vond ik opeens dat mijn ski’s te lang en log waren om nog te kunnen spitzenkehren. Ik stond of in een net iets te gymnastiche houding, of de achterkant van mijn ene ski kwam bij elke bocht op de andere terecht. Dan gaat de lol er op een gegeven moment toch wel af, ook al is de afdaling geweldig.
Maar zoals Rogier al aangeeft; de afdaling wordt niet minder geweldig als je ski’s net iets korter en smaller zijn.
@@Arnie777, welke ski’s(met welke bindingen) had je mee? En wat was de reden dat je (meestal) voor de zwaardere koos?
@@Slim Armada Magic J met Cast touring met als reden, hoe breder hoe beter! Gewicht is ondergeschikt.
@Kabouter Plofzak (heerlijke naam) Dat klopt, al is het aan het begin van het seizoen ook afzien op lichte skis. Dan maar meteen zwaar zodat je er aan kan wennen. Dat spitzekheren verhaal herken ik ook zeker. Ik ski eigenlijk nooit traditionele skis, bijna altijd skis met de bindingen (heel erg) richting het midden. Het lijkt me ook een stuk makkelijker om te keren met touring gerichte skis omdat die gewoon een korte achterkant hebben.
Aangezien ik op zoek ben naar een nieuwe binding als vervanging van mijn fritschi vipec (drama binding, zeer lastig in te stappen op een helling), ben ik nog wel nieuwsgierig naar het uitgebreide artikel over bindingen. Voor mij dan freeride toer georiënteerd.
Komt dit artikel nog?
@@Marco: van welk jaar zijn je bindingen? De nieuwe zijn aanzienlijk verbeterd tov een paar jaar terug.
@@vasco. Goeie vraag. Gelijk even opgezocht. Zie nu dat die krengen alweer 7 jaar en 1 week oud zijn. Dat zijn de oude vermoed ik. Volledig: Diamir Frishi Vipec.
Zijn de nieuwe bindingen de Fritschi Vipec Evo 12? Benieuwd of die hetzelfde boorpatroon hebben. Dat zou in mijn geval wel heel goed uitkomen: Heb 2 paar ski’s met inserts… Dan zou ik ze 1 op 1 kunnen vervangen. Als het daadwerkelijk goede bindingen zijn! ;-)
Ik kan alleen spreken voor de Fristchi Tecton 12 (zelfde teenstuk als de Vipec): geen enkel probleem met instappen. De problemen die er in de oude versie waren (nooit zelf meegemaakt, alleen over gelezen) zijn er in de huidige versie in ieder geval niet.
Of ze hetzelfde boorpatroon hebben durf ik ook niet te zeggen.
@@Marco , hier een lijstje met schroef patronen voor tech bindingen. Ze maken geen onderscheid tussen de verschillende versies Vipec. Voor de zekerheid zou je nog even door kunnen zoeken.
https://skimo.co/tech-binding-hole-patterns
Uit dat lijstje kun je ook opmaken of ander tech bindingen wel hetzelfde zouden passen.
Mijn dochter heeft geen problemen met instappen in haar Vipec Evo’s.