Ik denk dat ik een jaar of 13 was toen ik bij de Bruna voor een gulden of 16 het Amerikaanse Snowboarder Mag kocht. Er stond een reportage van een pagina of tien in van een van de meest legendarische afdalingen van Noord-Amerika: Corbet’s Couloir in Jackson Hole, Wyoming. Iets meer dan twintig jaar later kon ik deze afdaling van mijn to do lijst afstrepen. Het couloir staat ‘gewoon’ op de slopemap van Jackson Hole. En hoewel je meestal niet echt onder de indruk hoeft te zijn van een afdaling die op de pistekaart staat aangegeven, is dat in Jackson Hole dus wél het geval (overigens geldt dat ook voor andere gebieden in Noord-Amerika. Terminator Ridge in Kicking Horse staat ook gewoon op de pistekaart, terwijl dit voor normale stervelingen toch een schier onneembare vesting is).
Barry Corbet
De afdaling is vernoemd naar Barry Corbet, een mountaineer die in 1960 het couloir ‘ontdekte’ in de bergen boven Jackson Hole. Hij sprak daarbij de legendarische woorden: ‘Someday someone will ski that’. Het duurde nog zeven jaar voordat skipatroller Lonnie Ball in 1967 als eerste indropte.
Steile entrance
Een van de elementen die Corbet’s zo bijzonder maken is zonder twijfel de entrance. Afhankelijk van de sneeuw is dit een drop van zo’n 3 tot 8 meter (of op hardpack of in poeder of iets ertussenin) in een smal en steil couloir. Heb je deze drop overleefd, dan blijven er een paar honderd hoogtemeters over en het couloir wordt steeds breder en makkelijker. Op je voeten blijven staan dus die eerste drop is dus cruciaal, anders wordt het een yardsale eerste klas en kom je een paar honderd meter lager tot stilstand (tot groot vermaak van de mensen op het terras aan de overkant).
Ieder jaar vindt hier ook de Kings en Queens of Corbet’s plaats. Die beelden spreken voor zichzelf.