Poll / reflectie: Wanneer en hoe leerde jij over lawines?
-
TouristJaapvR op 27 januari 2016 · 15:30Met het risico wat discussie aan te jagen hier een korte poll (edit: shit, toch weer lang geworden).. Dankzij prachtige initiatieven als het SSC en de Safety Academy, gecombineerd met het feit dat we in NL allemaal teveel tijd achter de computer doorbrengen, heb ik het idee dat we op dit forum soms meer lawinekennis hebben dan de gemiddelde toerist op brede bakken. Maar zijn we niet allemaal onwetend begonnen?
- Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
A: Toevallig / mazzel
B: Na een persoonlijke eyeopener, ongeluk, reality-check
C: Via vrienden / skibuddies
D: Actief naar op zoek gegaan voordat ik me buiten de piste begaf
E: Anders, nl............. (via voorlichting?)
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
- Hoeveel close-calls of onverantwoorde dingen heb je, bij nader inzien, geskied? (per jaar)
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Waarom deze vragen? Als ik de reacties lees, hier en op andere sites, gericht aan mensen diedoor hun passie voor het witte goud in een tragisch ongeval zijn beland, dan vraag ik me weleens af of de wereldwijde freeridefamilie aan het splijten is. Is er een tak van 'zwarte schapen', die dom en onverantwoord op pad gaan en daardoor aan de lopende band verongelukken? En is er daarnaast een tak van 'verlichte berggeiten' die met gear, beslisregels, en bovenmenselijke discipline onderweg zijn, waardoor ze nooit verongelukken? En is het zo dat deze 'betere tak van de familie' waar mogelijk de acties van de zwarte schapen becommentarieert; soms om er van te leren maar soms ook (onbewust?) om hun eigen zelfbeeld als 'verlichte en onsterfelijke' berggeit te bevestigen?
Vooruit, nog twee pollvragen:
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
- Hoe ver rijkt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Mijn doel met dit vragenlijstje is me wat meer te verplaatsen in de lawineongelukken waarover we lezen, en ze hopelijk wat beter te begrijpen. Want eerlijk is eerlijk, soms lijken de verslagen op de menukaart van een gerenomeerd pannenkoekenhuis. Maar 7 jaar geleden at ook ik dolgraag pannenkoeken, en het is puur toeval geweest dat ik op een dag de complexe smaak en rijke traditie van pizza's heb ontdekt. Om als een stel Italiaanse opa's vanuit de pizzeria te gaan zitten klagen over wat er in het pannenkoekenhuis gebeurt, terwijl ik er 10 jaar geleden dagelijks, kwam is voor mij te simpel... -
AdvancedAryen op 27 januari 2016 · 15:38Jaap, ik snap de analogie met pannekoeken en pizza's en verslagen niet ... 😞 😃
Overigens heeft een pannenkoekenrestaurant tegenwoordig zo'n beetje evenveel verschillende pannenkoeken, en mogelijk even gevarieerd, op de kaart staan als een pizzatent er pizza's op heeft staan. Ik doe mijn best, maar ik kan je niet volgen. 😀
Heeft dit forum trouwens niet de mogelijkheid om een degelijk automatische poll op te zetten? -
AdvancedDutchess op 27 januari 2016 · 17:12Pannekoek = dom en onwetend ("Het grote pannekoekentopic") Pizza = tha next level shit.
(Wie de pizza ontstegen is, komt in de xian bing hui style zone. En dat is echt effe wat anders. Maar ik dwaal af...)
Ik moet de eerste rijder die meer dan vier, vijf jaar op de plank(en) staat en niet onbezonnen zonder enige kennis aan poeder begonnen is nog tegenkomen. Ik denk dat het merendeel van ons zo begonnen is. Onze gezamelijke pannekoeken periode. Af en toe zelfs mét stroop.
Dus, de poll:
- Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
antwoord B: Hij heette Walter, en is nooit ouder geworden dan 23. (Craig Kelly hielp overigens ook mee. Als DIE in een lawine omkomt, dan kan het dus iedereen gebeuren.. En Tristan Picot. En Jamil Khan. Allemaal kort op elkaar) Het duurde toen nog even voor ik me daadwerkelijk inschreef voor een lawinecursus, maar ik stortte me niet meer overal vanaf.
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
Ongeveer 20 a 22 weken (7 winters)
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
lezen, lezen, lezen. Elke lawine die je op youtube of in de reports tegenkomt, proberen te begrijpen. Te pas en te onpas met de hellingsmeter de hellingshoek opmeten van elk bobbeltje en piste en flank. Proberen te visualiseren hoe de wind door het dal heeft geblazen. Begonnen met overal bang voor zijn en dan telkens iets meer (denken te) begrijpen. (Hulde aan het SCC!!) Mezelf aanleren bij twijfel gewoon niet doen.
(Of de twijfel onzin was of niet, kom ik dan met hulp van de boeken, van jullie hier op het forum en de vervolgcursussen van het SCC wel weer achter)
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Ja. Onbewust. Dwz: volgens mijn beslismodel kon het, en dan toch na een convexje of een bocht in een te steil stuk staan. Een windplak van bovenaf niet gezien hebben. En, vooral, grote boosdoener: De eerste paar runs gaan meestal wel goed, iedereen is dan op zijn hoede. Maar het gaat goed, alles blijft lekker liggen, de stoke wordt hoger en dan ga je gauw nog net effe verder. En dan heb ik het niet over een run uitkiezen die eigenlijk niet kan, dat gebeurt niet meer, maar de run die wel kan en dan toch dat steilere stuk meepakken of die rots afspringen of iets te ver in die verkeerde expositie doorschieten in die heerlijke bocht.
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
Tien jaar geleden: niks. Nu, in de tijd van internet en voorlichting en lawineberichten (inclusief stemmingmakerij) op tv en in de krant: ja, eigenlijk wel wat. Niet zoveel als hen meestal word aangerekend misschien, maar wel wat. Ze kunnen zich informeren en ze doen het niet. Ik denk dat dat bewuster is dan men beseft. (Who wants to be the party pooper?)
- Hoe ver rijkt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Oei. Moeilijke. Maatje: dan zeker wel. Ik vertel oude boardmaatjes dat ik niet met ze off piste ga zonder gear en voorlichting. Maar als het maatje de gear heeft en minimale voorlichting, ga ik some wel. (Maar pas terreinkeuze erop aan) Soms niet. Hangt van het maatje af.
Tegenover een wildvreemde voel ik die plicht veel minder. Meer kans ook dat er toch niet geluisterd wordt (ik ben tenslotte maar een vreemde, en nog een vrouw ook. Dat kan nogal schelen in hoe bereid men is te luisteren. Zowel negatief als positief overigens)
Ik zou willen dat ik een verlichte berggeit was, en doe me op dit forum graag zo voor, maar ik ben maar een laaglandschaap.
Tof topic, dank je wel. Ik ben benieuwd naar de verdere reacties. -
Beginnerwillemien_w op 27 januari 2016 · 18:24Laaglandschaap 😀
Edit:
Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
C: Via vrienden / skibuddies
Grote broer die al off piste ging toen ik nog amper op m'n board kon staan. Tegen de tijd dat ik mee off piste mocht/kon/wou was hij zijn pannekoekenperiode al wel voorbij.
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
0
- Hoeveel close-calls of onverantwoorde dingen heb je, bij nader inzien, geskied? (per jaar)
0
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
Lezen, waarna ik alles suicidaal vond klinken. Toen 2 keer mee met het SSC, en het wordt minder. Al vraag ik me soms nog steeds wel af waarom ik dit ook al weer wil.
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Volgens mij niet.
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
Met de media aandacht van de afgelopen jaren, kan het risico je niet ontgaan zijn. Dat je niet snapt dat 5 meter naast de piste ook off piste is, wil ik je nog vergeven maar meer ook eigenlijk niet.
- Hoe ver rijkt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Mijn plicht geldt denk ik alleen voor de mensen met wie ik op pad ben. Mijn eigen verantwoordlijkheidsgevoel strekt denk ik wel iets verder, maar heb nog niet beproefd hoe ver.
En nu heb ik zin in pizza! -
AdvancedKRovers op 27 januari 2016 · 18:47Ah, mijn favoriete lawinefactor, de factor MENS...
Daar ga ik graag even op in.
- Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
Ruim 20 jaar geleden heb ik een skitour gemaakt met Robert Steenmeier. Dat was erg mooi en vooral ook erg leerzaam. Zeker met die oude 1 antennepiepers was het niet gemakkelijk om te zoeken, en dat maakte dat je er wel voor waakte om te moeten zoeken. Hij was ook de eerste die heel duidelijk maakte waarom (koude) winters met weinig sneeuw zo gevaarlijk zijn.
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
Bij gebrek aan snowparken destijds was je aangewezen op hobbels en drops naast de piste om iets te doen dat op freeriden leek. Dus heb ik iedere vakantie in de 10 jaar daarvoor wel over de randen van de pistes gezeten. En dat deed je destijds in de skiklas ook gewoon. We moesten regelmatig onszelf en klasgenoten uit de losse sneeuw (geen lawines) graven.
- Hoeveel close-calls of onverantwoorde dingen heb je, bij nader inzien, geskied?
Ik was al vrij vroeg bewust van de gevaren, maar helaas had mijn familie daar niet zoveel oren naar. En die gingen bij de Col in Val Thorens gewoon lekker het veld in, achter de sporen aan. Mijn bezwaren werden daar helaas terzijde geschoven, maar ik ging wel mee. Allemaal zonder spullen.
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
Veel lezen en vooral veilig op de piste blijven bij gebrek aan materiaal en maten. Daarna toch maar de stap genomen om via het SSC Theorie I, II en III en praktijk I en II te doen. En verder actief meedenken met alle topics op WePowder.nl
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Ik zit eerder aan de (te) veilige kant. Vraag maar aan mijn groepsgenoten van de SSC praktijkdagen. Ik twijfelde over vrij veel hellingen die toch goed te doen waren. En aan het einde van de week zat ik als enige wel in een lawine op een helling waar ik eindelijk geen twijfels over had, lullig, maar goed afgelopen. Gek genoeg heeft die situatie me juist meer houvast gegeven in het beoordelen van situaties. Pas als je de grens hebt ervaren weet je hoe wankel het evenwicht kan zijn, maar weet je ook hoe een lawine zich kan gedragen.
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
Ah, de ultieme factor MENS...
Ik zie in de maatschappij een trend om zo min mogelijk bewust te zijn van risico's. Want als je ergens kennis van hebt "moet je ergens iets mee". Aardbevingen bij gaswinning. PGB ellende. Men sluit van tevoren vaak de oren met argumenten als "ja, je kunt niet overal rekening mee houden" om achteraf na een onderzoek of commissie te roepen "met de kennis van nu...".
En wat te denken van de verkeersdeelnemers die alle kennis van hun rijlessen weer vergeten zijn omdat het hen niet uitkomt dat ze dan niet lekker kunnen doorrijden?
In dit licht vind ik de wetgeving in alpenlanden wel lastig. Daarbij wordt de persoon met de meeste kennis verantwoordelijk gehouden als er zich iets voordoet dat was te voorzien. En daarmee kom je bij de tweede vraag terecht.
Bij het SSC kreeg je overigens bewust geen Certificaat o.i.d., volgens mij om te voorkomen dat je als lawinedeskundige gezien kunt worden met alle aansprakelijkheidsrisico's van dien.
- Hoe ver reikt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Die plicht gaat dus ver als je bij ellende niet voor de rechtbank wilt komen te staan. Ik ben geen jurist, heb geen idee waar de grenzen precies liggen, maar het is wel iets wat constant door mijn hoofd gaat als ik in het terrein ben en er mensen langs komen zetten die duidelijk niet weten wat ze aan het doen zijn.
Zelf heb het het gevoel dat ik nogal betweterig over kan komen (lees mijn forumbijdragen om te zien of dat zo is, feedback welkom). Dat word je meestal niet in dank afgenomen, aangezien je daarmee iemand kennis geeft waarmee je ze eigenlijk "verbied" iets gevaarlijks te gaan doen. En mensen laten zich niet graag de les lezen.
Ik zou het, gezien de diverse bijdragen op het forum met situaties waar pannenkoeken in de weer waren, helemaal geen slecht idee vinden als skigebieden mensen actiever gaan wijzen op hun verantwoordelijkheden en waar nodig ook mensen hun skipas af gaan nemen als zij zichzelf en daarmee ook anderen in gevaar brengen.
Helaas maken de meeste gebieden reclame met freeriders zonder rugzakken in maagdelijk witte sneeuw. Commercie gaat altijd ten koste van de veiligheid, want de klant is koning. Of keizer. En het sprookje "De Nieuwe Kleren van de Keizer" heeft al laten zien dat het beoordelingsvermogen daar vaak de dupe van is...
Ik denk dat het de bewuste freeriders heel erg zou ondersteunen in hun weloverwogen handelen als de zwarte schapen ook nadeel ondervinden van hun handelen als ze niet levenloos uit de sneeuw worden gegraven. Want dat zijn de gasten die bij iedere onverantwoorde actie die goed afloopt op kunnen scheppen met mooie plaatjes en video's. En ik merk dat de reacties op die beelden ook op WePowder in eerste instantie toch bewonderend en positief zijn.
De mens is een raar wezen... -
AdvancedLuukie25 op 27 januari 2016 · 21:28- Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
Antwoord D vat het helemaal samen. In de zomer was ik al vaak in de bergen geweest. De huttentochten werden intensiever en dat vond ik fantastisch. Ik wilde meer en kwam het mooiste van alles tegen: het toerskiën. Na steeds mooiere beelden hiervan te hebben gezien wilde ik ontzettend graag beginnen met het toeren en freeriden. Ik kende de gevaren al wel en ben toen samen met een kennis die wel al meer off-piste bezig was naar SSC1 geweest.
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
0
- Hoeveel close-calls of onverantwoorde dingen heb je, bij nader inzien, geskied? (per jaar)
0
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
Gecombineerd ben ik mij verder gaan verdiepen en ben ik met gids enkele keren op pad geweest dat jaar. Ik heb toen geprobeerd veel theorie in de praktijk te brengen. Een seizoen later ben ik toen door gegaan met SSC2 en de Wepowder Modules. Omdat ik mij meer wilde richten op het verder de backcountry in gaan ben ik al snel ook SSC3 gaan doen.
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Twijfelachtig. Niet direct, maar vorig jaar tijdens een paar dagen Frankrijk hebben er met Stufe 4 wat terrein van maximaal 29.99 graden geskied. Zonder steilere hellingen en in het bos, gunstige expositie maar toch is de regen om bij 4 op de piste te blijven.
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
Ik denk redelijk veel. Tegenwoordig, zeker met alle media aandacht en advertenties etc denk ik dat iemand zichzelf voor de gek houdt als hij zegt van niks te weten, of daadwerkelijk niks weet. Het is wel heel makkelijk om even snel op internet te zoeken of er mogelijk gevaren aan verbonden zijn en tegenwoordig zijn er ook altijd gidsen genoeg om mee op pad te gaan. Die zijn er niet voor niets.
- Hoe ver rijkt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Een plicht noem ik het niet, ik raad mensen altijd zwaar af off-piste te gaan zonder gids of echt goede kennis. Ook vertel ik ze over cursussen. Ik zou ze verder niet meenemen het terrein in zonder gids. Opleiden is er dan ook niet bij, behalve als hij voor vragen bij mij zou komen. Bij een wildvreemde is dat denk ik niet anders. -
AdvancedAryen op 27 januari 2016 · 22:10
En ik merk dat de reacties op die beelden ook op WePowder in eerste instantie toch bewonderend en positief zijn.
De mens is een raar wezen...
KRovers op 27 jan 2016 18:47
Hier kwam ook van een Oostenrijkse gids kritiek op een paar maanden geleden. Hij begreep niet dat die beelden niet geweerd worden om slechte voorbeelden te voorkomen.
Toen ik met skiën begon, met het idee om mijn jongensdroom om te gaan toerskiën te verwezenlijken, kwam ik, nog voor ik goed en wel in de sneeuw stond, al op wePowder de waarschuwingen tegen. Mijn antwoord is dus E.
Ik vermoed dat ik niet echt close calls heb meegemaakt. Ben ik redelijk voorzichtig? Dat kun je beter m'n skimaatjes vragen, maar ik denk het wel.
Telt vastzitten in een tree well ook mee? Dan was het vorig jaar erg close. En stom hè, zes jaar geleden, voor het eerst op ski's in de echte sneeuw in Zauchensee was er zo'n stemmetje: 'uitkijken niet alleen in het bos, dat is gevaarlijk, dan kun je onder een boom vast komen te zitten en stikken ... .'
Vanaf het begin dat ik hier het gevaar ontdekte ben ik zo'n beetje alle boeken gaan bestuderen die er op lawinegebied te krijgen zijn en volg ik theorie en praktijkcursussen, ook op aangrenzende gebieden als EHBBO en bijvoorbeeld spletenredding. Er is meer dan alleen lawinegevaar.
In deze tijd niks weten gaat er bij mij niet zo in. Vrienden en kennissen wijs ik op de gevaren als ze het hebben over buiten de piste skiën, maar naar mijn idee niet weten waar ze mee bezig zijn. Ik duw ze ook nog weleens een dvd van de 'the fine line' in handen. Als zoonlief dan te beroerd is om hem een keer in de speler te stoppen, dan houdt het voor mij wel een beetje op. Een ander denkt na mijn kritiek wel dat het misschien geen kwaad kan om zijn zoon een pieper om te hangen als hij de parallelle paadjes door het bos neemt.
Doe ik nog wel eens iets stoms? Zeker. Laatst nog, toen ik in ValTho in mijn eentje de gesloten Combe de Carons inskiede, tegen sluitingstijd, terwijl ik me had voorgenomen nog een makkelijke laatste pisterun te skiën voor ik in de auto naar huis zou stappen. Ik kreeg al visioenen dat ik in het donker omhoog moest klauteren, omdat ik in mij onbekend terrein de uitgang niet kon vinden. Nou was ik redelijk toegerust met o.a. pickel en noodhoofdlampje in mijn ehbo tasje, maar ik vervloekte mezelf wel dat ik daar op dat moment eigenlijk niets te zoeken had. Met een kras tot diep in mijn belag kwam ik er nog goed af. Hopelijk weer een lesje geleerd. -
BeginnerRiesvw op 28 januari 2016 · 10:07- Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
B: Na een persoonlijke eyeopener, ongeluk, reality-check
Klinkt ernstiger dan dat het is. 2 jaar geleden was ik met vrienden in St. Sorlin d'Arves, half februari. Het was een magische week, kan er geen ander woord voor bedenken, met eind van de middag/'s nachts keiharde dumps en overdag 'bluebird'. En dat meerdere dagen achter elkaar.
Op dag 5 (denk ik) was ik met 2 maten in een stuk naast de piste wat we al dagenlang gedaan hadden en omgedoopt tot 'de speeltuin'. Relatief vlak stuk (écht vlak) met wat kleine bomen, natuurlijke kickers, een enkele rots. Tijdens de afdaling dacht ik bij mezelf 'hee dat stuk links daar ben ik nog nooit geweest en ik zie ook geen sporen! Eens kijken wat daar is 😀' De twee vrienden hadden een leuk stuk rechts gezien, dus ik was alleen.
Op een bepaald moment kwam ik aan bij een prachtige helling. Diepe diepe diepe poeder, geen sporen, niet te steil (voor wat ik dacht aan te kunnen, ik denk een graad of 35-40). Makkelijke out naar rechts wat voor mij als regular rijder een prachtige sproeier zou kunnen opleveren.
Maar ik durfde niet. Ik stond daar en opeens sloeg er een soort angst toe die ik nog nooit heb gehad. Ik dacht 'Wat de fuck doe ik hier alleen'? Niemand weet dat ik hier ben, ik heb geen idéé wat deze helling kan doen, geen idéé hoe de sneeuw is. Wat als het gaat schuiven? Ik heb geen spullen bij me, helemaal niks.'
Ik heb toen een minuut of 2-3 een soort bevroren bovenaan die helling gestaan en heb uiteindelijk mijn board afgedaan, maten gebeld waar ik was en wat er was, en ben terug naar boven gehiked.
Vlak voor die vakantie had ik voor het eerst wat over lawineveiligheid gelezen, misschien dat dat een trigger was. Maar ik heb diezelfde dag gezworen dat ik geen stap meer on- en off-piste zou zetten zonder een cursus te doen. Daad bij woord gevoegd en de wepowder cursus aangeschaft.
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
Zo'n 15 weken in ongeveer 12 jaar ervaring, waarvan ongeveer 5-6 weken ook off-piste.
- Hoeveel close-calls of onverantwoorde dingen heb je, bij nader inzien, geskied? (per jaar)
In die 5-6 weken off-piste waarschijnlijk 1 á 2 per jaar. Moeilijk in te schatten omdat het vooral aan het begin "vlak naast de piste" was. (Eén van de illusies die me bij de cursus meteen ontnomen werd).
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
Aanschaf wepowder academy, aanschaf 3-eenheid voor mezelf en mijn vriendin. Duidelijke weigering naar maten zónder 3-eenheid. Streven is nu om komend jaar een SSC cursus te gaan doen! Verder veel kijken op wepowder bij berichten over lawines, kijken of ik het kan analyseren. Op wintersport dagelijks het lawinebericht checken. Op de berg hellingsmeter er bij pakken. Enzovoorts.
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Onbewust wel, mijn kennisniveau is nog niet hoog genoeg en ik heb nog geen praktijkervaring wat betreft cursussen. Wat al eerder werd aangegeven: als de stoke te hoog wordt neig ik toch naar 'die ene bocht'. Maar over het algemeen doe ik het volgens mij erg goed, ik houd rekening met steilte, nieuwe sneeuw, dooi, etc. en pas mijn keuzes (ook 'net naast de piste') daar op aan.
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
Minder dan de ervaren persoon. Maar tegelijkertijd wordt het wel steeds meer mainstream, het is erg moeilijk om tegenwoordig 'blissfully ignorant' op wintersport te gaan, zonder te weten dat er gevaren aan kleven.
- Hoe ver rijkt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Voor mijn maten heel ver. Sinds mijn openbaring op de piste ben ik een fervent verspreider van het lawine-kennis-evangelie, en ik bied iedere maat die op vakantie gaat aan om mijn 3-eenheid mee te nemen.
Wat betreft wildvreemden: op een forum is iedereen wildvreemd dus daar vind ik het zeker een soort plicht.
Als ik in een skigebied ben en ik zie iemand onverstandige shit doen zonder een 3-eenheid dan wijs ik ze daar wel op.
Vet topic! Zoals anderen ben ik ook erg benieuwd naar de overige verhalen. -
TouristJaapvR op 28 januari 2016 · 20:38Wow dank voor de reacties allemaal, en de tijd die jullie er kennelijk in willen steken! Veel verschillende verhalen, de diversiteit is voor mij een eye-opener. Goed om te zien dat sommigen ´keurig´met cursussen beginnen zodra ze het nodig hebben. Dat had ik misschien wel anders verwacht. Anyway, hier mijn eigen lijstje; keep it coming!
- Hoe ben jij ooit voor de eerste keer in aanraking gekomen met lawinekennis?
A: Toevallig / mazzel
Vrolijk en vol ambitie (=dronken 😃) thuisgekomen uit de kroeg en blind SSC 1 geboekt; die site stond al een paar dagen in een apart schermpje open (via een link van versesneeuw.nl?). Best besteedde 500 piek van dat jaar.
- Hoeveel weken/dagen/seizoenen had je toen al buiten de pistes gereden?
De 4/5 seizoenen daarvoor een week of 2/3 per jaar? Nooit extreem, nooit ´ver buiten de piste´, maar wel compleet ´oblivious´. Lawines waren dingen die anderen (extreme skiers) overkwamen, en bovendien dacht ik dat ik met mn boerenverstand wel kon voelen of t safe was (sporen, iets met wind, en nog meer van die onzin).
- Hoeveel close-calls of onverantwoorde dingen heb je, bij nader inzien, geskied?
Geen idee, waarschijnlijk 1-3 per week, kijkend naar het terrein wat we graag reden? Eentje staat me bij: klein convexje, klein plakje losgetrapt (10x5m), half onderuit geveegd (handje aan de grond), opgestaan en weer doorgereden. Beetje unheimlich gevoel de uurtjes erna, maar ´dat was toch zeker geen lawine, meer wat schuivende sneeuw´. Zelfs na deze actie zag ik mezelf niet als slachtoffer, of voelde ik me niet aangesproken door de (destijds veel minder aanwezige) adviezen.
- Hoe ben je na je eerste 'ontdekking' van lawinekennis en cursussen verder gegaan je te ontwikkelen?
SSC curriculum doorlopen, lezen, veel op pad met mensen die er meer verstand van hadden. SSC1 theorie was de gamechanger, die het skien een nieuwe dimensie gaf en bovendien mn leven gered heeft. Dwing mezelf veel te reflecteren (=leren) over keuzes, en heb de mazzel dat twee van mn skibuddies observators zijn voor het lokale lawinebericht.
- Heb je na je lawine-educatie nog weleens iets gereden wat eigenlijk niet mocht van je beslismodel; bewust of onbewust?
Waarschijnlijk 1 keer per jaar kom ik thuis na een afdaling en bedenk ik achteraf dat ik die liever niet had willen doen. Nooit ver over de rand, en achteraf altijd wel goed te praten met PRM of andere theorien, maar dat telt imho niet. Meestal gaat t om net die ene bocht over die convex, of soms net een paar graden warmere nattere sneeuw dan gedacht, of net wat meer loaded of slabby dan ie leek.
- Hoeveel kan je iemand kwalijk nemen die niks weet, en daarbij niet eens beseft dat ie weinig weet?
Lastig; maar hier mijn mening. Als je de vraag letterlijk neemt, dan kan je zo iemand eigenlijk alleen kwalijk nemen dat de boodschap uit de (massa)media niet is aangekomen. Maar wiens schuld is dat? Want eerlijk is eerlijk, niet iedereen verspilt zn tijd op wepowder, en sommige Alpentoeristen (en bewoners!) zitten in een cultuur/vriendengroep waar lawineveiligheid nog geen gemeengoed is. Als zo iemand in een ongeluk komt denk ik steeds vaker: ´arme vent, hoe hadden we hem beter kunnen bereiken´, in plaats van ´domme lul, dat ie zichzelf doodskiet´. Dat laatste is tenslotte niemands bewuste bedoeling...
Wel ben ik t met Dutchess eens dat het tegenwoordig wel erg lastig is om volledig onbewust te blijven. Maar ik denk dat teveel mensen denken dat het alleen om anderen gaat; ze zien zichzelf als `gezellige wintersporter`, niet als potentieel slachtoffer...
- Hoe ver rijkt jouw 'plicht' of verantwoordelijkheid om je onwetende (of minder-wetende) maatje op te leiden of op cursus te sturen? En is die plicht hetzelfde tegenover een wildvreemde?
Geen vrienden mee zonder pieper en grondige oefening. Vrij expliciet beslisproces om te laten zien dat er aan veel meer dingen gedacht moet worden dan waar ze weet van hebben. Verder ben ik behoorlijk expliciet in m´n mening, en rijk ik ze graag boeken, cursussen, etc aan. Als ze het licht niet zien en zichzelf niet verder willen opleiden wil ik niet meer met ze skien.
Wildvreemden die echt iets lijps doen spreek ik graag aan als de gelegenheid zich aandient en de attitude OK lijkt. Gewetenskwestie: als zo iemand een paar uur later verongelukt, en jij zat naast m in de lift, dan zou ik mezelf voor mn kop slaan als ik niet iets gezegd heb... Maar toch voel ik ook vaak dat ik liever mn mond hou / niemand de les wil lezen.. Blij dat ik niet te vaak in skigebieden ben....
Al met al heb ik, zeker bij de laatste serie ongelukken, het idee dat er iets mist (maar wat dan??) op voorlichtingsgebied: als mensen zich zouden realiseren dat zijzelf potentiele slachtoffers zijn, dan zouden ze toch nooit al die pannenkoeken in één keer opscheppen?
Reageer
Je hebt een account nodig om te kunnen reageren in dit topic. Login of registreer.