Eindelijk tijd gevonden om een trip report te schrijven van onze (Max, Wout en ondergetekende) trip naar KWT in het weekend van 14 Januari.
Op donderdagavond op tijd vertrokken om de sneeuw en storm in NL voor te zijn; dat was gelukt, maar we stonden nu wel 2 uur voor het openen van de Söllereckbahn op de parkeerplaats. Hier moesten we dus nog 2 uur krom liggen in de auto, om 's ochtends een stevig ontbijt te eten en wat auto skills te oefenen op de parkeerplaats.
Donuts are a breakfast for champions!
Om 09:00 bleek dat de lift niet openen ging vanwege de storm, 'und wir weiBen nicht wann er wieder öffnet'. Twee uur lang wachten leverde niets op, maar op de telefoon bleek dat de liften rond Hirschegg en Mittelberg wél open waren. Daar konden we dus rond 11:00 onze eerste bochten zetten. De sneeuw was nog wat zwaar, maar dat mocht de pret niet deren. De tocht zette zicht voort richting de Walmendingenhornbahn, terwijl we ondertussen was minder steile hellingen in het dal pakten.
De eerste poederbochten van het seizoen!
Na de lunch, onder de WalmendingerhornBahn, konden we los! De poeder werd lichter en meer! Jumpjes, face-shots en sprays waren het devies terwijl we luid joelend en juichend naar beneden gingen. Dit beleefde wat voor morgen!
Max kiest het luchtruim
Welverdiende gele rakker aan het einde van de dag.
Op dag 2 hadden we afgesproken met @Powdermidget en @Tedvd om met een gids het gebied te verkennen. Al met al geen slechte keuze want het zicht was beperkt door grote hoeveelheid sneeuwval en het lawine gevaar was 'ein gröBe Drei'. Er werd door de gids Ulli 'Pistebully' dus gekozen voor bossen rossen. Dat hebben we geweten... Dikke, dikke sneeuw en evenveel plezier zorgde voor één van de diepste dagen ooit. Wat we over hadden van onze kelen werd nu echt schor geschreeuwd (of opgevuld met sneeuw van de faceshots) en jezelf uitgraven uit de sneeuw was nog nooit zo leuk.
Okseldiepe poeder...
Zorgde voor dikke poederbaarden
En comfortabele sneeuwzetels.
HET WAS DIEP
De derde dag konden we zelf aan de slag. De lucht werd wat lichter en met wat meer zicht konden we zelf de stukken doen waar Ulli ons de dag daarvoor had meegenomen. Ondanks de weekenddrukte waren er nog genoeg mooie stukken te vinden en hebben we onszelf kunnen verdrinken in de sneeuw.
Sprays zetten in ideale condities
Fantastische condities
Rond 14:30 moesten we toch echt terug naar huis. Bij het appartement moesten we nog éven de auto uitgraven, maar konden we gelukkig wel warm omkleden. De sneeuw die ons op de heenweg gemist had, kregen we op de terugweg volle bak terug. File's en een ongeluk zorgde ervoor dat we pas rond 01:30 Utrecht binnen kachelden. Ondanks een korte nacht heb ik de hele week met de grootst mogelijke glimlach op kantoor gezeten.