Voorgoed de bergen in deel 2

• 

  Beginner
  martijnuiterwijk op 24 november 2017 · 19:26

  Na mijn eerste post over de stap om te verhuizen na Oostenrijk, in overleg met morris, besloten om een blog bij te gaan houden en dit avontuur met jullie te gaan delen. Want voor vele hier zal dit een droom zijn. Wonen in een omgeving waar je al je vk dagen het liefst wilt besteden.
  Maar ook dingen van mij afschrijven. Want het is niet alleen maar pracht en eurforie.
  
  Ben nu ruim een week verder. Langzaam begint het besef echt te komen. Ik ga weg uit Nederland. Alles achter laten en iets nieuws beginnen
  
  Middels ook bij mijn huidige werkgever kenbaar gemaakt dat ik een andere uitdaging aan ga. Helaas verliep dat niet zoals verwacht. En dat raakt me toch wel. Dat het na 7 jaar zo stopt. Maargoed om het netjes te houden laat ik het hier bij.
  
  Een van de andere dingen die lastig is. Het achter laten van mijn familie en vrienden. Dit zijn soms zware gesprekken. Je kunt niet na een rough day at work bij een van je maten op de bank ploffen en een biertje open trekken om alles even te relativeren.
  
  Tuurlijk heb je skype, whatsapp en ga zo maar door. Maar ook dat is niet heilig. Iedereen maakt het mee dat sommige contacten verwateren. Dat is toch wel een angst.
  Mijn omgeving steunt me in deze keuze. Gelukkig.
  
  Het maalt soms snachts wel door mijn hoofd. Een nieuwe winkel runnen in een land waar je de taal nuances niet meester bent. Waar de regels en gebruiken anders zullen zijn. Waar je savonds niet nog ff snel twee frikandellen speciaal en een patatje oorlog haalt als je trek hebt.
  Want nu ben ik "de buitenlander"
  
  Maar ook het achterlaten van een van mijn andere grote passie's: Scouting. Sinds kleine Martijn ren ik daar al rond. Nu inmiddels als begeleider van een speltak voor jongens tussen de 14 en 18 jaar. Daarnaast nog als bestuurslid. Lekker op vrijdag avond afschakelen en wat " chillen" met "de jongens". Ze wat bijbrengen en soms zelf weer "kind" zijn.
  
  Straks sta ik daar. Mn hele hebben en houden in de auto. Een beetje Remy.
  
  Dan switchen me gedachtes weer terug na het geen wat mij dit heeft doen besluiten. De bergen. Iets wat groter is dan ik ben. Dan ik ooit zal zijn. Met al zijn schoonheden en magie. De besneeuwde toppen. Wetende dat ik ze ga skieen.
  
  Veel mensen aan wie ik dit vertel zeggen : gaaf man. Kun je iedere week touren en klimmen. Dat klopt. Maar vaak zijn dat dingen die je met z'n tweetjes doet.
  Immers om te klimmen heb je een zekeraar nodig. Maar ga ik daar vrienden maken?
  Al die onzekerheden passeren de revu. Neemt niet weg dat ik er niet enorm naar uit kijk. Deze weblog heeft wellicht een sombere ondertoon. Maar het is de realiteit. Een onderdeel van het process. Want als het zo gemakkelijk zou zijn, dan gingen we allemaal toch?
  
  Groet,
  
  Martijn
  

  was naar beneden maar net zo makkelijk als naar boven
• 

  Beginner
  evr66 op 24 november 2017 · 21:27

  ,
  No worries, komt allemaal goed maat 😃
• 

  Advanced
  henwildie op 24 november 2017 · 21:42

  Respect, je dromen achterna gaan. Denken in kansen ipv bedreigingen. En jouw verhaal gaat anderen inspireren. Wanneer wordt jouw “ik vertrek” uitgezonden? 😃

  Pistes, zijn dat niet die platgereden stukken tussen de poeder?
• 

  Beginner
  ThijsB op 24 november 2017 · 23:01

  Ultiem respect dat je het avontuur aan gaat! Ben benieuwd naar de verhalen, dus kom maar door.
• 

  Elite
  kanski op 24 november 2017 · 23:01

  Man... je vertrekt niet naar de andere kant van de planeet! het is maar 1000km, met het vliegtuig ben je zo op en neer...
  

  Never ski faster than your guardian Angel can fly!
• 

  Advanced
  49 op 24 november 2017 · 23:28

  je hebt daar zo vrienden, zeker als je bij de lokale scouting/ mountainboys/ watervalklimclub en/of etc. mee gaat doen!
  integreren kun je leren, zeg maar 😉

  montagna bianca, ti amo
• 

  Advanced
  Dutchess op 24 november 2017 · 23:45

  Geef jezelf de tijd. In mijn ervaring zijn de eerste twee maanden geweldig, als een superlange vakantie. Dan komt het zwarte gat. Maar ook dat gaat weer voorbij. Subtiliteiten in de taal en cultuur (ook al is dit een westerse cultuur, je komt opeens heel erg je “nederlanderzijn” tegen) zijn erg moeilijk. Maar alles wat je nodig hebt is mensen die dat begrijpen en je de ruimte geven. Daar zijn er meer van dan je verwacht. En wat @49 zegt: sluit je aan bij clubjes en groepjes. Scouting in jouw geval. De alpenclub, huttenvereniging, klimmuurvereniging, dan help je jezelf een handje met het opbouwen van een netwerk. Vergeet niet dat na elke donkere dag een nieuwe, lichtere dag komt. En NL is idd dichtbij met easyjet!

  We dont stop playing because we grow old, we grow old because we stop playing
• 

  Expert
  Berber op 26 november 2017 · 10:54

  Aansluiting bij de Glemmbang Crew zoeken 😉 , vaak 'savonds het parc in 😀 😀 .... Geen zorgen maken ... De 'eenzame' tijden (leren) genieten ... veel ontdekken & keep in mind: waar een wil is, is een weg! Enjoy !
  

Reageer