RichardvR

Skier sinds 1987. Tot 2 jaar geleden weinig interesse in off-piste skien. Eerlijk gezegd vond ik het een beetje interessant doenerij van bepaalde mensen. Tot die ene dag in februari 2013 in Sulden am Ortler. Er was die nacht 30-40 cm verse sneeuw gevallen, nadat de pistes geprepareerd waren. 's-Ochtends om 8.30 stonden mijn oudste zoon en ik bij de cabinebaan om de eerste lift naar de Madritsch te pakken. Hij helemaal hyper, ik wat minder. Om ons heen allemaal poederaars met dikke latten, ik als enige met slalom skies. Eenmaal boven gingen de poederaars tot onze verbazing allemaal naar rechts, terwijl de lekkerste rood-zwarte piste links lag. Waarschijnlijk gingen die jongens nog een stukje klunen en daarna off-piste naar beneden. We hadden dus de piste (met daarop dus 30-40 cm verse poeder) voor ons zelf. Het was ook nog eens geen normale poeder, maar super droge pow zoals je die maar zelden vindt in de Alpen. Zelfs met mijn smalle piste latjes was het heerlijk om hier doorheen te zweven. Dit gevoel had ik nog nooit meegemaakt !!!! De rest van de week hebben we geprobeerd om dat gevoel van die ene ochtend weer te krijgen, maar helaas is dat niet meer gelukt. De volgende dag waren de pistes natuurlijk weer geprepareerd (ook lekker, maar nu wilde ik meer) en onze voorzichtige off-piste pogingen waren ook niet echt een succes. Bovendien voelde dat laatste ook niet goed, omdat we zowel de kennis als de gear ontbeerden om verantwoord off-piste te gaan. Maar goed, ik was dus voorgoed verkocht en sindsdien ben ik bezig mijn kennis, gear en skitechniek op orde te krijgen om de komende jaren zoveel mogelijk poeder te kunnen skien.