Safety wednesday... Snowsafety in Disentis

SSC lawine 2 d.d. 23 t/m 26 januari 2010

[b]Donderdag 21 januari, voorbereiding[/b]
Deze dag ben ik al vrij en breng de kinderen naar school. Ze zijn nog erg klein en ze beseffen zich gelukkig nog niet dat ik een paar dagen de boer op ga. Snel naar de supermarkt waar ik de boodschappenlijst met mijn reisgenoot Giliam afgestemd en daar begint begint de voorpret al……… raiders of twix, cola light of heavy?

Giliam heb ik tijdens de theorie van lawine 1 ontmoet en nu hebben we ruim 8 uur de tijd om elkaar in zijn ruimteschip te leren kennen. Giliam gaat eind maart trouwen en we hebben veel te bespreken. Disentis is ons einddoel, maar we hebben nog 1 dag om ergens anders wat poeder te gaan scoren en wel het liefst meer dan Morris, die ook onderweg is.

Vrijdagochtend 22 januari komen we rond 7.30 uur aan in Flums waar ons ontbijt staat te wachten. Teon en Richard, twee boarders die ook aan lawine 2 deelnemen wachten in Flumserberg om met ons te gaan rijden. De vorige dag hebben zij een mooie poederdag (30 cm) in Les Marrecottes hebben meegepikt en daarover worden mooie verhalen verteld. Een local vertelt ons dat er weinig (verse) sneeuwt ligt en dat we beter naar Laax/Flims kunnen rijden.

Volgens het weerbericht is er afgelopen nacht 20 cm poeder gevallen en is de hemel nu opengetrokken, maar met -15 erg koud! We starten om 11.00 uur vanuit het dal. Het nieuwe poederteam is aan elkaar gewaagd en we rijden de hele dag in gevarieerd terrein. We nemen telkens lift La Siala waar we na een korte hike een lekkere poederafdaling kunnen maken. Het is stufe 2, maar het blijft oppassen geblazen. Bij de drop-in naar het poederterrein hangt een grote, maar stabiele windlip. Ik voel me erg bij de mijn nieuwe poedermaatjes op mijn gemak en deze gasten zullen er voor me zijn in kritische situaties! Het boarden in 20 cm verse sneeuw is fantastisch. De hemel is strak blauw en er zijn weinig freeriders in het gebied dus overal waar we gaan trekken we lekkere poederlijnen. Na 5 uur aaneengesloten boarden pakken we nog een biertje en rijden we met 2 auto’s richting Disentis. Daar wordt in de plaatselijke Pizzeria de inwendige mens versterkt en gaan we naar ons hotel Cucagna. In de loop van de avond druppelen de meeste deelnemers van lawine 1 en 2 al binnen en worden onder het genot van een drankje de eerste sterke verhalen verteld.

Foto: Teon by P@ddy

Zaterdagochtend start de lawinetraining en volgt groepsindeling. Ons poederclubje wordt aangevuld met 2 boarders (Nils en Ron) en 2 skiërs (Rob en Ed). Met de gids Martijn en tailguide Morris erbij komen we op 10 personen, dus als het misgaat hebben we voldoende spitters! We rijden naar Sedrun op een steenworp van Disentis. We starten met een piepercheck waarna we gaan inrijden over een (b)lauwe piste.

Na het inboarden op de piste pakken we lift Val Val die uitkomt op de Calmut (2350 meter). Er ligt poeder, maar er staan ook al diverse sporen in de helling. Om wat vers te scoren pakken we de hoogtekaart en Nils leidt ons naar een couloir waar we safe willen gaan scoren. We rijden aan de rand van een Wildschutgebiet dus oppassen geblazen. Niet dat we bang zijn voor overstekend wild, maar de boetes zijn kennelijk astronomisch hoog! Na een aanvankelijk goede poederrun eindigen we voor een convex met daarachter een 35 graden + helling. Volgens onze gids een no-go dus moesten we 20 meter door kniediepe sneeuw terughiken om het volgende couloir te pakken. Na wat geklaag van enkele groepsleden wordt er toch braaf naar boven gehiked. Na een korte traverse komen we weer bij de stoeltjes lift uit en vanuit die positie is te zien dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

In de middagpauze eten we samen en ik zit bij de twee gidsen aan tafel. Echt interessant om ervaringen van de beide gidsen te horen. Andermatt ligt aan de andere kant van de berg en lonkt, maar helaas deze keer gaan we er niet heen…… Volgens Morris is Andermatt al getrashed en missen we waarschijnlijk niets. De middag staat in het teken van oriëntatie oefeningen en uitleg over de sneeuwcondities. We sluiten af met een gezamenlijke pieperoefening met de groep. In een cirkel lopen we naar een ingegraven rugzak toe en vervolgens hebben we deze met een sonde gelokaliseerd en uitgegraven. Gelukkig voor Nils vinden we zijn rugzak terug!

‘s Avonds na de dagevaluatie met de gidsen was er gelegenheid om op het pieperbord te oefenen en kreeg ik een bijles “meteorologie” van niemand anders dan Meteo Morris. Na een welverdiende pint was het tijd om de hotelkamer op te zoeken, waar de oogluiken snel dichtvielen.

[b]Zondag[/b]
Dag 2 begint wederom met een bluebird. Met de sleeplift gaan we all the way to the top waar we eerst rustig inboarden over de piste, waarna de taken verdeeld worden in de groep. Kort daarna komt SSC Maarten Huisman in paniek aangeboard en meldt een lawine ongeval met 2 slachtoffers. Een en ander komt vrij geloofwaardig over, dus we haasten ons in het voor ons liggende poederveld, waar we in no-time de gelukkig “kunstmatige slachtoffers uitgraven. Zonde van het poederveld, maar mission complete!!

Na de middagpauze gaan we touren. Een flinke hike brengt ons naar de Oberalpstock. Nils loopt voorop en ik volg hem. Het uitzicht is onbeschrijfelijk dus ik begin er dan ook niet aan. Oké de klim is vermoeiend, maar hier komt geen enkele toerist en ik geniet met volle teugen. Elke stap omhoog voel je dat je longen gevuld worden met de schaars aanwezige zuurstof!!

Onze gids Martijn en Ron F. coachen mij op de berg en uiteindelijk verzamelen we boven op de graat. Na de beklimming volgt de beloning…. een eindeloze afdaling zonder sporen ligt op ons te wachten. De sneeuw op deze noordhelling is 3 dagen na de laatste sneeuwval nog steeds fluffy en we hebben dikke pret. Dit is freeriden xxl!! Na deze traktatie volgt een lange traverse en nemen we de trein terug naar Disentis. Terug in het hotel was het opeens erg druk in de sauna en in het zwembad. Lekker chillen……

Foto: Gideon by Maarten Huisman

[b]Maandag[/b]

Change le decor. Vandaag krijgen we een nieuwe gids “Wolfgang Hackel”, Morris blijft onze tailguide. Wolfgang kennen we natuurlijk nog van lawine 1 dus een lange introductie is niet echt nodig. Wolfgang voelt ons flink aan de tand en de theorie wordt in rap tempo opgehaald. Verder wordt ruim aandacht besteed aan de techniek die we na een aantal jaar poederrijden een beetje verwaarloosd hadden. Na de middagpauze graven we een sneeuwprofiel en gaan we op zoek naar diepterijp. Wolfgang geeft ons informatie over de sneeuwkristallen en de opbouw van de sneeuw.

Later in de middag volgt een individueel (Oostenrijks) pieperexamen waar we in een 30 graden+ helling op zoek gaan naar tenminste 1 lawineslachtoffer (binnen de tijd van 5 minuten). Niet iedereen kwam heelhuids door dit examen (50-50) heen en natuurlijk lag dat aan de omstandigheden en niet aan ons: piepers lagen te diep, pieper deed het niet, bevroren handen…… Na deze frustrerende ervaring heeft Morris ons nog een maagdelijk poederveld ingestuurd, dat nota bene goed verstopt op een in het algemeen zuidhelling lag! In deze zuidhelling lag een klein couloirtje dusdanig gepositioneerd dat de zon er geen vat op had. Zelfs Wolfgang had bewondering voor het witte goud dat Meteo Morris voor ons had gevonden en nadat Morris een paar dozijn veren in zijn kont had gekregen moesten we achter deze Pauw naar beneden boarden!

[b]Dinsdag[/b]
En het sneeuwt! Geen dikke vlokken maar de centimeters stapelen gestaag naar een pakketje van 15 cm. Goed nieuws voor de volgende groep SSC lawinetraining, maar niet voor ons. Deze dag krijgen we van Wolfgang een A4 (checklist van de kabouter) om direct een overzicht te krijgen van de situatie op de berg. Het zicht is marginaal en off-piste afdalingen zijn alleen voor blinden met geleidehond weggelegd. Na enkele piste afdalingen waar Wolfgang laat zien dat hij nog steeds de snelste is, gaan we over tot het serieuze werk “het graven van een rutschblok”. De sneeuw is gezet en zelfs met 2 man krijgen we het blok niet kapot gestampt…… De laatste dag boarden we tot de laatste stoeltjeslift wordt gesloten.

Na een kleine week met poeder en veel opgedane ervaring rijden Gilliam en ik na het laatste avondmaal weer naar huis. Veel fantastische momenten passeren onze gedachten en gelukkig hebben we nog [url=http://gallery.doubleup.nl/displayimage.php?album=381&pos=0]foto’s[/url] om later weer eens te kijken en weg te zwijmelen tijdens poederloze dagen……

Groeten P@ddy
www.doubleup.nl