Steven van Veen (40) verongelukte op maandag 12 november 2012 in een lawine. En ik weet van velen dat ze de afgelopen winter een of meerdere bochten voor Steven hebben gezet. Zijn vrouw vindt dit zo'n mooie gedachte dat het idee ontstond om een speciaal topic te openen.... 'deze spray is voor Steven'.. Het doel is een plek te realiseren voor vrienden en familie waar ze kunnen blijven genieten van de stoke die we direct of indirect met Steven deelden. Wij zorgen ervoor dat het dan allemaal bewaard blijft. Ga op zoek naar die Spray, die mooie S-bocht, die Ski of whatever en upload deze in dit topic.
Opeens was daar het eerste moment vorig jaar dat ik in mijn eentje op een berg stond. En mijn gedachten kon laten gaan. En toen was ik niet meer alleen, maar in gedachten reden we samen. Beter dan die lijn had ik nog nooit gereden, moest ook wel om jou bij te houden.
Beneden weer in het skigebied was je opeens weer verdwenen. Maar de glimlach bleef. Jammer dat we de foto's niet hebben, maar ik vergeet m niet meer Steven.
Op 15 maart 2010 waren ze klaar, m'n eerste echte eigen freeride ski's. Drie weken eerder was ik via een bericht in het WePowder forum toevallig op zijn site terecht gekomen. Daar las ik dat je ski's zelf kon maken, gaaf! Dat wilde ik doen! Gelijk gebeld, nou er was geen cursus meer, maar als je ski's wil komen bouwen dan kan dat natuurlijk altijd! Mijn eerste kennismaking met Steven. Daarna een paar avonden aan de slag in de werkplaats, met de supervisie van Steven. De passie, de kennis en de eigenwijsheid van Steven zorgde voor een unieke ervaring en een fantastisch paar BMB's ski's.
Elke ski die uit de werkplaats van Steven kwam was uniek (er werd natuurlijk wel eens wat vergeten). Of dat nu door 'haast' kwam om het eindresultaat te zien, de verhalen van de trips die ondertussen verteld werden of de vele telefoontjes en berichtjes die tijdens het bouwen binnen kwamen van 'collega' freeriders die de kennis van Steven even wilde lenen.
De BMB's gaan op de eerstvolgende trip mee, en de foto die komt er!
--
Afgelopen augustus kreeg ik van vrouw en kinderen een fantastisch verjaardagscadeau; een workshop ski-bouwen bij BMB. Uiteraard wist ik van niets 😉
Ik had er zin in! Samen met Erik en Ruud gingen we het weekend voor het ongeluk naar de werkplaats. Erik ging zijn BMB's van wat extra carbon voorzien en Ruud ging racemonsters maken.
Onder begeleiding van Steven werkten we aan de ski's. Mal bepalen. De kanten buigen. Het frezen van het belag. Uiteraard kon Steven het niet laten om nu en dan de spullen uit ons hand te grissen. "Kijk, zo doe je dat!"
Bij de lunch sate en erwtensoep. Me verbazen over de gezellige troep in de keuken.
Zondag het vervolg; het klaarmaken voor de pers. Roel kwam zijn ski's waxen. Begin van de middag gingen ze de pers in. We zouden ze het weekend erna afmaken... Ik wens Steven en Roel plezier in Diavolezza en ga op huis aan...
Ze hebben 7 weken in de pers gezeten. Even zitten twijfelen of ik ze wel af wilde maken, maar Else was heel resoluut: Steven zou willen dat je ze afmaakt!
Het weekend na kerst zijn Erik en ik weer naar de werkplaats gegaan. Tussen het opruimen en verkoop-klaar maken van de werkplaats hielp Sander (Stout) ons met het afmaken van de ski's.
Ik ga intens genieten van het skiën op deze ski's. Ze zullen me altijd herinneren aan de fantastische vrijheid die ik geniet. Maar ook aan de verantwoordelijkheden, naar mezelf, mijn vrouw en kinderen, poedermaatjes en de community.
Steven; ik zal je niet vergeten.
--
Hierna heb ik uiteraard alleen nog op deze ski's gestaan. Wat rijden ze fantastisch!
Ik weet nog goed dat Steven een van z'n eerste ski's meegaf voor de test. Omdat ik weer eens weinig tijd had spraken we ergens in de oksel van de snelweg af waar hij z'n eerste set ski's aan me meegaf. Ik denk dat dat nu een jaar of zes/zeven geleden is. We zaten een week in Saas-Fee en uiteindelijk was ook de ski van Steven aan de beurt.
De ski haalde het niet bij de andere (productie)ski's in de test, maar we waren wel heel erg onder de indruk dat dit, duidelijk met passie, in Nederland gebouwd was. De manier waarop Steven de feedback opnam maakte duidelijk dat hij er niet blij mee was, maar er duidelijk ook mee aan de slag ging. Waarschijnlijk dezelfde dag nog.
Een paar jaar later kwamen we Steven stomtoevallig tegen in San Bernardino. Met heel veel betere ski's. Een paar dagen later skieden we nog samen in Bosco Gurin, waar de foto op de homepage gemaakt is.
Rust zacht Steven
One day, they'll invent synthetic powder, ban all kinds of work and give you a free liftpass...
Gedachten aan Steven komen en gaan. Raar dat ik wel bijna meer verbonden met hem lijk na zijn ongeluk.
Vooral jammer dat we niet meer samen hebben kunnen rijden; hij zou nog een keer aanhaken bij het WeTelemark weekeindje. Dat heeft hij ook een keer, samen met Odie gedaan maar had toen helaas last van zijn knie en ging toen verder op alpiene bindingen en een paar andere skiers van WP.
Het telemark weekeind bleef hij in geest en met skis nog ondersteunen. Gaaf.
Beef jerky: ooit via mij ook in zijn ski-voedsel overgenomen. Lachen. Ik werd helemaal uitgehoord over hoe en wat, en dan ging ie zelf aan de slag. Blijkbaar werd dat een ritueel in huize Steven: er wordt beef jerky gemaakt = Steven gaat skien.
Ik heb m'n SMS aan hem op de dag na het ongeluk, net toen de eerste geruchten op gang kwamen, nog steeds in mijn telefoon staan: "Laat even horen of alles goed met jullie is"...
Als ik de alpenkraaien zie vliegen en spelen, gedragen door de wind, omgeven door de prachtige bergen dan moet ik regelmatig aan hem denken.
Mijn BMB skis zijn ter herinnering aan mijn dochter. Alpiniste en getalenteerd skiester. Omgekomen in 2009 in een klimongeval. Met veel toewijding afgewerkt door BMB. Ben er oneindig dankbaar voor.
Ik kende Steven eigenlijk helemaal niet zo goed. Ja, een woordje en een lach op de wepowder BBQ, georganiseerd in zijn werkplaats, en via het forum natuurlijk. Ik heb een keer met hem (en Mark en Daan en Sjoerd) gepowderchased, in Italie. Ik was met mijn rammelende bus naar de west italiaanse alpen gereden, maar was geen goede sneeuw tegengekomen, en na wat heen en weer ge-sms: Steven zit in Italie ergens, schijnt super te zijn, bel hem even!
Natuurlijk mocht ik aanhaken. Dus nog een paar honderd kilometer verder naar het zuiden gerammeld en daar een geweldige dag gehad in het kleine ieniemini gebiedje wat ze daar zelf hadden ontdekt. (Prali) Vervolgens werd besloten naar Valfrejus te verkassen, een gebied dat Steven goed kende.
Het viel me op hoe zorgzaam hij was. Onderweg stopte ik even, omdat ik mijn trui uit wilde doen. Steven stopte meteen achter mij, en kwam al kijken wat er aan de hand was: die oude bak van mij had het zeker begeven?
(Ben je maf, het is een VeeWee uit de grundliche tijd hoor!)
In Valfrejus kwam hij me sochtends op de parkeerplaats ophalen, klopte voorzichtig op de schuifdeur, en was verbaasd dat ik al lang klaar was en mijn boterhammen al gepakt had. Volgens mij heb ik toen een punt bij hem gescoord.
We hebben het over snowboards gehad op de hike naar boven, het verschil tussen zijn swallowtail versie 1, en swallowtail versie twee. Dat Haas dat board nooit meer terug zou geven. Ik denk dat hij daar wel trots op was. wat de ideale BMB swallowtail voor mij zou zijn, want sinds ik zijn allereerste swallowtail in matige condities in Oostenrijk had gereden wist ik: ik wil zo'n swallowtail! Wat een heerlijke ragger was dat! Maar dan liefst een beetje korter, een beetje minder stug. Nou, dan kom je hem toch gewoon bouwen! Het is er uiteindelijk nooit van gekomen.
Ondanks dat ik hem niet goed kende, heb ik geen dag dat ik in de bergen stond niet aan Steven gedacht. Zeker in Japan, waar hij graag heen wilde "en dan mijn bamboe ski's terugbrengen waar ze vandaan komen!" Ik heb daar een paar sprays voor hem getrokken.
Het was niet zijn tijd. Het blijft onwerkelijk.
(Ik heb helaas geen foto's van dat weekend meer op mijn harddrive. Alleen deze, van de boards die hij me meegaf om in Davos tijdens de praktijkdagen van SSC I af te leveren, en hoe goed die kleurden bij de oude rammelbak. )
We dont stop playing because we grow old, we grow old because we stop playing
Na weken van geouwehoer op het forum ontmoeten we elkaar bij de borrel in Utrecht, Steven keurt mijn Bro's en zegt dat ze helemaal niet zo slecht zijn (wat ik natuurlijk graag wilde horen).
We spreken af om ski's testen in Leysin. Een getergde Steven komt, met 2 paar skis en 2 tassen, aan met de trein in Utrecht. Honderden kilometers hebben we het over onze gedeelde passies: skiën, U2, off-shore zeilen, zuidfranse Alpen.. het testen is geen succes, bindingen passen net niet, andere komen eruit en tussen de middag sta ik met stomme verbazing te kijken hoe Steven (na 5sec het geklooi van de lokale ski-boer te hebben aanschouwd) bijna over de toonbank klimt om het zelf te doen. De kop van die man wanneer Steven doodleuk verklaart dat hij die skis zelf heeft gebouwd.
Een dag of wat later, rijden we met de Powderchase richting Champex omhoog; kettingen moeten erom. Ik met mijn twee linker handen, Bas en Steven. Als Steven toen niet bij mij in de auto had gezeten had we nu nog op dat landweggetje gestaan.
En gezien zijn treinreis heen, zet ik hem op de terugreis midden in de nacht thuis af. Waar hij doodleuk aanbelt... (zou ik thuis niet durven om 5 uur 's nachts).
Daarna nog vele gespreken gehad en tripjes gemaakt. We vonden nog meer gedeelde passies; wielrennen en mountainbiken en roadtrippen in Canada.. We zouden nog zoveel; rondjes mountainbiken, stukkie fietsen, skis bouwen en poeder scoren.
Helaas heeft de tijd ons ingehaald. Terwijl ik in een roes verkeerde vanwege de geboorte van mijn zoontje, verdween Steven uit mijn leven. De onwerkelijkheid zal altijd blijven.
...more friends on a powder day: http://www.mountainmadness.org
Als Steven toen niet bij mij in de auto had gezeten had we nu nog op dat landweggetje gestaan.
En dan hadden we elkaar nooit ontmoet. Wat een trip om nieuwe vrienden te maken was dat! Daarna volgden nog vele trips. Zoals deze in Corvatsch, afgelopen vrijdag nog met Yannick over gehad. Ook daar sneeuwkettingen, vloeken, kwijt, zoeken. Een trip om nooit te vergeten.
En deze is voor Steven, andere trip, zelfde locatie. Op een BMB-swallow.
Zeer regelmatig denk ik aan Steven, zijn vrouw, kinderen, familie en vrienden. Elke keer als ik een blauwe Opel Vivaro zie rijden op de Algerabrug of in de Stormpolder veer ik op en zie ik in gedachten Steven weer voorbij rijden, gehaast op weg naar huis of naar de werkplaats. Het bericht een jaar geleden sloeg in als een bom en is nog altijd onwerkelijk.
Onderstaande foto heeft Steven destijds geplaatst in een topic van mij waarin ik mijn ervaringen met zijn eerste board deel. (Steven had de foto toegevoegd omdat hij daar meer ervaring mee had en het toen wat lastiger ging dan nu. Om het wat beter te laten lijken had hij de foto bewerkt door hem wat te kanten. Hieronder het origineel).
En deze is van een jaar later, de swallowtail 2 meegenomen uit de LABS. Heb er een paar dagen op kunnen rijden in Obergurgl. Daarna had ik me voorgenomen ooit eens zelf bij en met Steven een board te maken....
Let the riding do the talking and you've said enough
"Ride with Steven & Sebas" was er altijd afgelopen winter. Zo moeilijk. Zo confronterend. Maar oh zo waar... De alpenkauwen waren er echter ook altijd... Of zoals Morris schoon zegt : " ...maar vooral ook genieten van het vuur dat Steven deed opbloeien en wij brandend houden ... " M'n mooiste afdaling dit jaar was voor hen ... "Deze is voor Steven."
Net op dit forum actief toen Steven kwam te overlijden, ken hem dus alleen van horen/lezen zeggen. Vandaag een beetje dooi in Canada BC doch de sneeuw en kou komt eraan.
Foto is 5 minuten oud.
19 november 2010. WePowder filmavond in het Badhuistheater te Amsterdam.
Ik parkeerde m'n auto aan het Boerhavenplein. Ik stapte uit en liep Steven bijna omver. Het was een prettig weerzien, want ik was een keer met Morris meegereden naar een wePowder lezing bij een freeride event van Bever in Tilburg. Steven pikten we thuis op want hij reed ook mee ivm zijn BMB skies en boards.
We waren beide te vroeg voor aanvang van de avond en we moesten beide nog eten. We liepen naar de pizzeria waar de wePowder crew zat, maar daar was het helaas vol. Steven baalde want hij wilde erg graag bij de groep zitten. Om de hoek zat nog een afhaal indo. We bestelden beide een 1 persoons rijsttafeltje en aangezien er geen zitplaatsen waren besloten we in Steven z'n bus te gaan zitten.
De bus vulde zich met een heerlijke etenslucht. Blikje cola erbij, en verhalen over en weer. Het smaakte me goed en zittend op de voorbank dacht ik; dit is weer eens wat anders dan tijdens een poedertrip... Vrijwel onmiddellijk zei Steven; weet je, zo zittend hier in de auto zou dit zomaar een poedertrip kunnen zijn... Ik keek hem met grote ogen aan; ik dacht er net aan!!! We schaterde het uit en stikten bijna in het eten. Nadat we ons buikje vol hadden gegeten ( er bleef werkelijk geen korreltje nasi over) bleven we in de bus zitten kletsen tot de deuren van het Badhuistheater open gingen. Over m'n werk, over BMB, geplande poedertrips, onze kinderen en wat onze vrouwen er nou van vonden dat we zo vaak weg waren...
Steven kon als je hem niet zo goed kende een beetje introvert overkomen. Hij zei zelf dat hij niet zo'n mensenpersoon was. Maar ik heb er helemaal niets van gemerkt. Hij vertelde met heel veel passie over BMB, over hoe te gek hij het zou vinden om ooit met z'n kinderen in de poeder te skiën, maar hij luisterde ook zeer aandachtig naar mijn verhalen... We proostten met ons blikje cola op het poederrijden, dronken onze blikjes leeg en gingen het Badhuistheater in om daar te genieten van de avond...
Ik heb helaas niet de kans gekregen om te kunnen rijden met Steven.
Maar ik heb vanavond wel een blikje cola opengetrokken en geproost.
Op een geweldig gepassioneerde man. Op een trotse vader en levensgezel. Op een poederbroeder. Voor altijd.
Proost Steven
Afgelopen zomer beklom ik met een groepje onder begeleiding van Martijn Schell de Piz Palü bij Diavolezza.
Gedurende de rit in de gondel kijken Martijn en ik naar het couloir waar het ongeluk gebeurd is. We nemen de omgeving goed in ons op en slikken wat emoties weg...
Vlak onder de top na een goeie 3 uur klimmen komt het gesprek weer op Steven en Sebas en hoe ik dat verwerkt had middels de foto's van de kauwtjes in de blogs van afgelopen seizoen...
Ik had het nog niet gezegd en...
ineens.... vanuit het niets, zweefde daar twee schitterende Alpen kauwen vlak boven ons! Van onder de graad gekomen hadden we ze niet aan zien komen!
Martijn en ik kijken elkaar aan en ik krijg kippenvel op mijn armen en rug!
Daar zijn ze... onze brothers in arms onze soul mates!
We groeten ze....
Vlak voordat we aan de afdaling begonnen waren ze er ineens weer en groeten ze ons...
Ride the eternal pow fields in peace brothers.
Never ski faster than your guardian Angel can fly!
Maar belangrijker zijn de niet-tastbare herinneringen. De bbq's, het bouwen van de ski's onder zijn toezicht en met zijn hulp maar vooral de inspiratie. Zonder Steven had ik geen eigen ski's gemaakt. Zonder Steven had ik niet de inspiratie gehad om een tweede paar te bouwen met wat afwijkende ontwerp geintjes.
Als ik terugdenk - wat ik veel doe - aan het weekend waarin Brt, Dio en ik met Steven aan het werk waren en wat achteraf zijn laatste weekend was, raak ik nog altijd wat van slag.
Ter herinnering aan Steven heb ik mijn topsheet design aangepast en hoop binnenkort af te maken waar ik met hem aan begonnen ben. Voorlopig geniet ik van mijn eerste paar BMB's.
Ik vind het een fijne gedachte dat Else en de jongens deze moeilijke dagen steun putten uit alle reacties. De sterren in het detail van mijn ontwerp zijn voor haar. Tot aan de sterren.
Reply
You need to be logged in to post a comment in this topic. Login or create an account.
Touristmeteomorris op 11 November 2013 · 18:12Steven van Veen (40) verongelukte op maandag 12 november 2012 in een lawine. En ik weet van velen dat ze de afgelopen winter een of meerdere bochten voor Steven hebben gezet. Zijn vrouw vindt dit zo'n mooie gedachte dat het idee ontstond om een speciaal topic te openen.... 'deze spray is voor Steven'.. Het doel is een plek te realiseren voor vrienden en familie waar ze kunnen blijven genieten van de stoke die we direct of indirect met Steven deelden. Wij zorgen ervoor dat het dan allemaal bewaard blijft. Ga op zoek naar die Spray, die mooie S-bocht, die Ski of whatever en upload deze in dit topic.
Touristieism op 11 November 2013 · 19:07Opeens was daar het eerste moment vorig jaar dat ik in mijn eentje op een berg stond. En mijn gedachten kon laten gaan. En toen was ik niet meer alleen, maar in gedachten reden we samen. Beter dan die lijn had ik nog nooit gereden, moest ook wel om jou bij te houden.
AdvancedSjoerd2 op 11 November 2013 · 20:09Op 15 maart 2010 waren ze klaar, m'n eerste echte eigen freeride ski's. Drie weken eerder was ik via een bericht in het WePowder forum toevallig op zijn site terecht gekomen. Daar las ik dat je ski's zelf kon maken, gaaf! Dat wilde ik doen! Gelijk gebeld, nou er was geen cursus meer, maar als je ski's wil komen bouwen dan kan dat natuurlijk altijd! Mijn eerste kennismaking met Steven. Daarna een paar avonden aan de slag in de werkplaats, met de supervisie van Steven. De passie, de kennis en de eigenwijsheid van Steven zorgde voor een unieke ervaring en een fantastisch paar BMB's ski's.
Advancedbrt op 11 November 2013 · 20:30Geknipt uit een oude post:
AdvancedDio op 11 November 2013 · 22:32Dikke vette LIKE Bart!
TouristJaapvR op 11 November 2013 · 23:15
Advancedrobbert op 12 November 2013 · 06:31
AdvancedArjen op 12 November 2013 · 09:51Ik weet nog goed dat Steven een van z'n eerste ski's meegaf voor de test. Omdat ik weer eens weinig tijd had spraken we ergens in de oksel van de snelweg af waar hij z'n eerste set ski's aan me meegaf. Ik denk dat dat nu een jaar of zes/zeven geleden is. We zaten een week in Saas-Fee en uiteindelijk was ook de ski van Steven aan de beurt.
Advancedtelemikey op 12 November 2013 · 10:03Gedachten aan Steven komen en gaan. Raar dat ik wel bijna meer verbonden met hem lijk na zijn ongeluk.
AdvancedAntonis op 12 November 2013 · 10:07https://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=10201494552020079&set=a...
Expertcostijn op 12 November 2013 · 10:16
BeginnerDirkH op 12 November 2013 · 10:45Mijn BMB skis zijn ter herinnering aan mijn dochter. Alpiniste en getalenteerd skiester. Omgekomen in 2009 in een klimongeval. Met veel toewijding afgewerkt door BMB. Ben er oneindig dankbaar voor.
AdvancedDutchess op 12 November 2013 · 15:03Ik kende Steven eigenlijk helemaal niet zo goed. Ja, een woordje en een lach op de wepowder BBQ, georganiseerd in zijn werkplaats, en via het forum natuurlijk. Ik heb een keer met hem (en Mark en Daan en Sjoerd) gepowderchased, in Italie. Ik was met mijn rammelende bus naar de west italiaanse alpen gereden, maar was geen goede sneeuw tegengekomen, en na wat heen en weer ge-sms: Steven zit in Italie ergens, schijnt super te zijn, bel hem even!
Expertollie op 12 November 2013 · 18:11Na weken van geouwehoer op het forum ontmoeten we elkaar bij de borrel in Utrecht, Steven keurt mijn Bro's en zegt dat ze helemaal niet zo slecht zijn (wat ik natuurlijk graag wilde horen).
Advancedalexsvw op 12 November 2013 · 19:28
AdvancedNiels op 12 November 2013 · 21:38Als Steven toen niet bij mij in de auto had gezeten had we nu nog op dat landweggetje gestaan.
Advancedpulverdude op 12 November 2013 · 22:09Zeer regelmatig denk ik aan Steven, zijn vrouw, kinderen, familie en vrienden. Elke keer als ik een blauwe Opel Vivaro zie rijden op de Algerabrug of in de Stormpolder veer ik op en zie ik in gedachten Steven weer voorbij rijden, gehaast op weg naar huis of naar de werkplaats. Het bericht een jaar geleden sloeg in als een bom en is nog altijd onwerkelijk.
Advancedkoen_djfistel op 12 November 2013 · 22:14"Ride with Steven & Sebas" was er altijd afgelopen winter. Zo moeilijk. Zo confronterend. Maar oh zo waar... De alpenkauwen waren er echter ook altijd... Of zoals Morris schoon zegt : " ...maar vooral ook genieten van het vuur dat Steven deed opbloeien en wij brandend houden ... " M'n mooiste afdaling dit jaar was voor hen ...
TouristThe_O op 12 November 2013 · 22:41Net op dit forum actief toen Steven kwam te overlijden, ken hem dus alleen van horen/lezen zeggen. Vandaag een beetje dooi in Canada BC doch de sneeuw en kou komt eraan.
AdvancedSportGillie op 13 November 2013 · 03:0519 november 2010. WePowder filmavond in het Badhuistheater te Amsterdam.
Advanceddejongarno op 13 November 2013 · 12:20Mooie dag met Steven en Robbert in Gers, pratend over een BMB snow/split-board die helaas nooit uit de mal is gekomen...
Elitekanski op 13 November 2013 · 20:59Afgelopen zomer beklom ik met een groepje onder begeleiding van Martijn Schell de Piz Palü bij Diavolezza.
AdvancedBasti op 16 November 2013 · 14:41
BeginnerXSki op 18 November 2013 · 00:51Mijn meest tastbare herinnering aan Steven.
